99CLUB INSULINDE" - TORONTO
ABONNEMENT BETALING
VOL
Zoals U zich waarschijnlijk zult herinneren stond er in mei j.l. een artikeltje in
Moesson over onze "Club Insulinde in Toronto". De reactie die ik daarop kreeg,
was onvoorstelbaar. Ik kreeg brieven uit Jakarta, Situbondo, Sidney, Nederland
en zelfs een telefoontje van een echtpaar dat in Toronto op vakantie was uit
Curagao. Hiermee is bewezen dat de Moesson zich uitstrekt tot vele landen,
en vele mensen er vreugde aan hebben.
Zoals U weet hebben we in januari van dit jaar onze eerste avond gehad en
naar aanleiding daarvan is de Club ontstaan. In februari kreeg onze Club de
Liquor Licence wat hier betekent dat wij officieel erkend zijn als een bestaande
(non-profitable) club. Dat is een pak van mijn hart want in dat opzicht zijn zij
hier zo streng, daar hebben de mensen in Nederland geen idee van. Tenslotte
heeft ieder land zijn eigen "rules and regulations" en wij die er wonen hebben
ons erbij aan te passen.
Onze laatste avond op 19 september was een volledig succes! Voor de mensen
in Nederland betekent het waarschijnlijk niet veel omdat zij aan al die Indische
avondjes gewend zijn. Maar hier is het een gebeurtenis op zichzelf. Zij die hier
geweest zijn zullen het kunnen begrijpen. Wij hadden een rijsttafel voor 150
mensen en de zaal was volledig uitverkocht, ledereen heeft er van genoten en
het feit dat zij elkaar weer konden ontmoeten en nieuwe kennissen opdoen,
heeft allen goed gedaan, ondergetekende incluis.
Om er een Oosters tintje aan te geven vroeg ik mijn meisjes in Indonesische
klederdracht te komen en wij hadden de zaal behangen met exotische, gekleurde
foto's van de Indonesische flora. Het deed zo warm en Oosters aan. Er waren
ook mensen uit Nederland die hier op vakantie waren. Het geeft een warm gevoel
gewaardeerd te worden wanneer je met hart en ziel aan iets gewerkt hebt. Aan
de mensen die mij met hun correspondentie een hart onder de riem hebben
gestoken, zou ik willen zeggen, heel veel dank lieve mensen, you're great
Dank zij Moesson hebben wij er vele leden bij gekregen. Want door dat eerste
artikeltje zijn de mensen zelfs hier in Toronto, die niet van ons bestaan op de
hoogte waren, nu leden van onze club geworden. Uw brieven en suggesties zijn
welkom. Op 27 februari hebben wij een gado-gado-lontong fuif. Tot ziens en
groeten uit Toronto I
WINNIE OLENROOT-MACARÉ
260 Seneca Hill Drive, suite 1214
Willowdale, Ont. M21 456
Op de foto: Indo-Chinese dames en hun echtgenoten verzorgden de voortref
felijke maaltijd op het laatste feest van "Club Insulinde" en droegen ook op
andere wijze bij tot een perfecte organisatie. En natuurlijk was hun charmante
en gedistingeerde verschijning in sarong-kabaja een niet te verwaarlozen facet
van het welslagen. In het midden (de kleinste) Winnie Olenroot-Macaré, de
organisatrice. Tweede van rechts (witte kabaja) haar dochter.
Eind november-begin december zult U
weer een acceptgiro ontvangen, be
stemd voor de betaling van het abon
nement op Moesson voor het eerste
halfjaar 1982.
Opriieuw zal in 1982 de papierprijs
stijgen, reden waarom wij helaas ook
onze prijs van 30,tot 32,moe
ten verhogen.
Ook zij die het abonnement per 1 ja
nuari hebben opgezegd zullen een
acceptgiro krijgen omdat het adressen
bestand ongewijzigd blijft tot en met
31 december en de opzeggers ook
nog het Kerstnummer moeten ontvan
gen. In dit geval kunt U de acceptgiro
zonder meer verscheuren.
Wij hopen dat de betalingen net zo
prompt binnen zullen komen als het
afgelopen jaar. U heeft ons er gewel
dig door geholpen en daar zijn we nog
dankbaar voor
Administratie Moesson
Bruine Hansje in het opvangcentrum:
"Ik wil niet, ik vin niet lekker". Hij
schuift zijn bord op zij. Aardappelen,
spruitjes en gehakt.
"Eten wat de pot schaft Hansje, lek
ker of niet lekker. Je hebt nog niet
eens geproefd". Zelf heeft pappie ook
meer trek in obloh-obloh en ajam go-
reng.
Mammie maakt een prakje van Hans
je s eten en drukt hem de vork in zijn
handje. "Kom maar Hans".
Hans legt zijn hoofd in zijn hand en
met de elleboog op tafel begint hij te
prikken.
Pappie duwt de elleboog weg. "Komt
er nog wat van?"
"Ik lus niet. Ik wil rijst".
"Is geen rijst; eten".
Mammie, een beetje minder streng,
neemt een hapje op de vork en houdt
hem dat voor.
Hansje gaat achterover leunen, sluit
de ogen. "Stinkt!"
Pappie wordt boos. "Is dat uit met die
fratsen, open je mond".
Heel langzaam gaat de mond open tot
op een kier.
Mammie probeert er iets doorheen te
schuiven, de helft valt terug op het
bord. Hij trekt een vies gezicht en
begint na een blik op zijn vader, lang
zaam te zuigen. Vier, vijf heel kleine
hapjes, dan begint hij te kokhalzen. Hij
laat zich onder uit zakken en verdwijnt
onder de tafel.
"Hans, kom terug". Pappie is nu echt
boos. Mammie begint zich erg te ge
neren voor de anderen in de eetzaal.
"Kom nou Hansje", maant ze zachtjes.
Hans is onder de tafel naar het andere
eind gekropen tussen de benen van
andere mensen. Daar komt hij naar
boven en half huilend zegt hij: "Al
dan mam, al. Mijn nek is al zo vol I"
H.M.
5
