BIJ DE VOORPLAAT
ROOTJE BAAIEN
Jakarta, of liever Indonesia, heeft dit jaar weer last van regens gehad die "luar
biasa" waren. Overal in het land, ook Jakarta, waren de banjirs met alle nare
gevolgen niet van de lucht, maar gelukkig waren er niet zoveel slachtoffers.
(Tenminste, dat zeiden de kranten)En de regens waren dit keer zo over
vloedig dat er werkelijk niets tegen te doen was. Na die grote banjirs van een
paar jaar geleden zijn er inderdaad grote verbeteringen aangebracht en is de
kontrole op het schoonhouden van slokans, afvoerkanaaltjes en riolen ook
werkelijk bijgehouden en uitgevoerd.
Desalnietemin stond half Jakarta zowat
onder water en 's avonds vaak in het
duister omdat de Gemeente de listrik-
knop had omgedraaid vanwege angst
voor kortsluiting en brandgevaar. Leu
ke kerst was dat met mijn heel mo
derne Indonesische vrouwtje die tuur-
lijk alle kerstversiering elektrisch moest
hebben en aangeschaft had I Ik heb
zelden zo'n duistere kerst gehad
hahaha I Maar ondanks dit alles ging
alles elke dag zijn gewone gangetje
alsof er niets aan de hand was.
Toen de regen wat ophield ging ik er
meteen met de motor op uit om al die
wateroverlast te bekijken en te zien of
er nog wat grappigs op de plaat vast
te leggen was. En sinds kort hebben
ze op Monas-Selatan (het oude Ko
ningsplein-zuid) de Wisma Antara ge
vestigd en geopend, een kantoorge
bouw van wel 20 etages. Ik dacht van
daar bovenaf wel een fraai uitzicht te
hebben op bepaalde "ramp-straten",
want dit gebouw staat ook nog eens
op de hoek van de Jl. Agus Salim (vroe
ger Laan Holle) en dat is altijd een
banjir-straat geweest.
Nou ja, ik heb het geweten I
Want een vijftig meter van de Wisma
Antara af kwam ik zelf al in wat banjir
terechten toen ging het plots alle
maal zo snel dat ik een paar meter
verder al tot over de assen van mijn
motor in het water zat en de motor
afsloeg...! Well, het was toch nog maar
een kort endje naar het gebouw en ik
moest deze banjir toch nog aan de
lijve ondervindendus apa boleh
buat
Ik stapte dus maar van de motor af
en stond meteen zowat tot m'n knieën
in het bruine water. Werd meteen om
ringd door een stel kleine katjongs die
me vriendelijk vroegen of ik hulp no
dig had. Toen ik ze vertelde dat ik
aan de overkant in de Wisma moest
zijn waren ze meteen verdwenen en
zochten andere slachtoffers op. Na die
paar meter duwen door het water,
verdorie wat is dat zwaar werk zo'n
motor door hoog water duwen(l), par
keerde ik hem bij Wisma Antara en
ging even uitblazen en het allernatste
spul uittrekken. Daarna zocht ik een
paar etages hoger een fraai plekje op
om alles goed te overzien en te foto
graferen. Deze voorplaat is één van
mijn betere platen.
Want banjir mag dan voor de meeste
mensen iets verschrikkelijks zijn
voor anderen is het weer een leuke
speel- en leerschool. PLUS een goeie
bron van inkomsten I I
Kijkt U maar eens naar het aantal jon
gelui dat daar om die gestrande auto's
staat. Die staan daar echt niet voor
de lol I Maar om een stevige rupiah
te verdienen I Want zodra je wagen
(of motor of wat dan ook) in die bruine
zee blijft steken komt er een heel stel
op je af en vraagt heel beleefd en
vriendelijk of ze je misschien uit de
brand kunnen helpen door je naar een
hogere (en droge) plek kunnen duwen.
Maar dat gebeurt tuurlijk niet voor
niets I I
Dan begint het getawar I Want voor
het duwen naar een droge plek
vraagt zo'n groep hier in Jakarta tus
sen de Rp 5000 en Rp 10.000I Dat
moet tuurlijk getaward worden want
die prijs hangt af van de grootte van de
wagen en de grootte van de helpende
groep. (Want veel handen maken dan
wel licht werk, dat wel, maar je aandeel
in de verdiensten is daarna ook maar
erg matigI)
Van mijn fraaie hoge uitkijkpost had ik
werkelijk een pracht uitzicht op alle
ellende. Want daar linksboven, waar
het water begint, is eigenlijk een stop
licht. En daar staat men eigenlijk nog
alleen maar in een "plasje". Maar daar
zie je de auto's eigenlijk al veels te
veel gas geven en met zwaar ronken
de en rokende motoren "aan de start-
streep" staan. Als het licht op groen
springt, springt ook de hele groep naar
voren het water in om na twee meter
te bemerken dat ze daarnet eigenlijk
op een heuveltje stonden en dat het
daarna eigenlijk steil naar beneden
liepwant iets van drie meter ver
der begint het gedonder al
Auto's die wat hoger op de wielen
staan, een zwaardere motor hebben of
een betere, hooggeplaatste uitlaat be
zitten, halen die driehonderd meter door
het water nog welmaar het groot
ste deel blijft onherroepelijk vastzitten!
En wat eerder, bij die stoplichten, zie
je eigenlijk al wat konsternatie in de
wachtende wagens ontstaan. Je ziet aan
het gerommel binnen de wagens dat
de passagiers beginnen met schoenen
uittrekken. En als de wagen niet al te
vol is dat die lui met de benen op de
banken gaan zittenDe enige die
bij dit alles eigenlijk heel rustig blijft
is de chauffeur. Want hij moet straks
met gas- en rempedaal spelen en krijgt
sowieso natte voeten. Want veel water
komt toch naar binnen
Sommige auto-eigenaars worden tij
dens het vastzitten en tawar plotse
ling helemaal djengkel van de ex-
horbitant gevraagde prijs en stappen
uit. En beginnen zelf met veel gesteun
de wagen verder te duwen, luid aan
gemoedigd door de jongelui.
Fraai gezicht is dat iedere keer weer.
Want doordat de car in het water staat
krijg je de deuren ook niet zo gemak
kelijk open. Dus na veel gehijg en
gemier is dat ding eindelijk open en
zie je de chauffeur eerst de nette
schoenen en sokken uittrekken. Daar
na de peperdure import-broek zo hoog
mogelijk oprollen en dan met magere,
wittige spillebenen het bruine water
instappen. Vaak heeft mevrouw, die
achter zat. de hoge hakken al uitge
daan en maakt van de dure japon eerst
een dikke "prop" die ze dan zo hoog
mogelijk probeert vast te zetten tussen
haar dijen. Waarna ze heel moeilijk en
gewoon potsierlijk ook het water in
stapt. En heeft dan door die gekke
jurk helemaal moeite met bewegen,
laat staan duwen in waterDus na
een tijdje zie je de dure creatie ook
maar zieligjes naar beneden het water
indroppenI
Als er weinig auto's zijn en dus weinig
te doen is, wordt door iedereen ge
speeld. Door de grotere jongens wordt
aan kung-fu of pentjak gedaan waarbij
op groteske manier achterover in het
water gevallen wordt en de kleinere
jongens houden zich met zwemmen of
schoonspringen bezig. We hebben in
december de ASEAN Games in Ma
nilla gehad (een soort Olympische
Spelen voor Azië) en het nummer
schoonspringen zit nog goed in het
geheugen. Met grote sierlijke spron
gen wordt keihard plat op de buik
gesprongen want erg diep is het water
niet. Op zijn hoogst een halve meter
en dat is ondiep genoeg om je een
fraai gat in je kortgeknipte kop te
duiken...'
ledereen (inclusief mijn vrouwtje U-
djie!) verklaart me voor gek dat ik alles
nog steeds per motor doe en me geen
wagen aangeschaft heb. Maar in dit
soort tijden en situaties ben ik veels
te blijwant dan kan ik veel harder
lachen om alles en iedereen, ja toch? I
ROGIER
N.L.C. BEURS
De Nederlandse Lapidaristen Club
houdt op zondag 28 maart 1982 haar
voorjaarsbeurs in het Ned. Congres
gebouw, Churchillplein, Den Haag.
Openingstijden van 10.00- 17.00 uur.
Toegangsprijs 3,50 p.p., 2,voor
leden, kinderen en 65 ers.
Vele mineralen, gesteenten, fossielen,
schelpen, (slijp)-machines, literatuur.
De beste standhouders uit binnen- en
buitenland.
2
