INDISCH
FAMILIE ARCHIEF
Denk aan uw landgenoten
in Indonesië voor wie het
leven een grote zorg is.
Stichting HALIN
GIRO 308
in Denemarken zat, kwam de toestem
ming om te emigreren door. U kunt
zich wel indenken hoe Ma Krancher
zich al die tijd van afwachten voelde.
Pas later besefte ik hoe droevig het
voor haar geweest moest zijn om haar
enige zoon op te geven aan zo'n ver
land. Maar ze had altijd het beste met
ons voor en Ma (ze woont nog steeds
in Twello in hetzelfde huis) zeg ik:
"Dank voor jouw inzicht en geduld.
Je hebt de juiste keuze voor ons ge
maakt
Naar de States
Mijn "independance" begon met een
ticket van Schiphol naar New York en
49 op zak. De emigratie werd be
kostigd door het Nederlandse gouver
nement. Mijn sponsor in de USA zat
in Covina, Zuidelijk California. Mijn
plannen waren eerst wat geld te ver
dienen en dan, of vóór of na de dienst,
verder te studeren in de sub-tropische
landbouw. Ik werkte in een meubel
zaak als "odd job man" (manusje van
alles) en kreeg heel wat van Zuid Ca-
lifornië te zien als meubilair geleverd
moest worden. Vanwege een betere
job verhuisde ik naar La Habra en
woonde ik voorlopig bij een dominees
familie. De man vond me kassian en
probeerde vaste huisvesting voor me
te vinden. Hij vroeg me of ik bij hen
zou willen blijven wonen en tegen een
zachte prijs heb ik dat aanbod aange
nomen.
Door zijn toedoen kreeg ik een job
als laboratorium-assistent bij een firma
die grote pijpen uit klei maakte.
Hier werkte ik tot begin 1961 toen
Uncle Sam in de gedaante van de US
Army, op mijn deur klopte en zei (vrij
vertaald): "Jongeman, jij hebt je eigen
land nog niet gediend en aangezien
Nederland een NATO land is, nodigen
we je (vriendelijk?) uit om hier te die
nen! Maak je gereed!" Tja, wat kon ik
zeggen? Mijn wens ging op deze ma
nier in vervulling en eind januari 1962
zat ik in het leger. Als ik geronseld
zou worden, moest ik twee jaar dienen
en dit zou ergens in California of Alas
ka kunnen worden. Deze gok durfde
ik niet te wagen en daarom heb ik voor
drie jaar getekend om naar Duitsland
gestuurd te worden. Na training in Ft.
Ord, California en Ft. Knox, Kentucky,
werd ik als lid van een tankbemanning
naar Duitsland getransporteerd, via Ft.
Dix, New Jersey. Aan boord van het
troepenschip ontmoette ik een zekere
Vreelandsestraat 14
2574 RX DEN HAAG
In verband met werkzaamheden
is het Indisch Familie Archief
voorlopig tot nader bericht ge
sloten.
Telefoon 070-65 50 68
Jan Krancher en Joyce Hauber op hun hu
welijksdag, maart 1965.
Johan Molleman, ook een Indo, die
later een voorname rol in mijn leven
speelde.
Army ervaringen in Duitsland
We belandden in Bremershaven en
trokken van daar per trein naar Augs
burg in Beieren. Ik werd gedetacheerd
bij een Cavalerie Brigade maar kreeg
het binnenste van een tank niet te
zien. Ik werd gebombardeerd tot jeep
chauffeur van de Company Commander
omdat ik de Duitse taal machtig was.
Deze tijdelijke job bleek een spring
plank te zijn voor "bigger and better
things".
Na een mislukte poging om chauffeur
te worden voor de Divisie Comman
dant, een "twostar general", kreeg ik
te horen dat het hoofdkwartier een tolk
nodig had. Ze zochten al een tijdje
maar konden er geen vinden. Ik trok
mijn stoute schoenen aan en meldde
me bij de kapitein en tijdens het inter
view vroeg hij of ik ooit vertalingen
had gedaan. Mijn antwoord was: "I
have been translating Dutch for the
past twenty years" en ik loog niet. Die
arme man verstond Deutsch en vroeg
geen nadere verklaring. Hij was zo blij
dat hij een tolk vond dat hij me een
job aanbood. Na een paar dagen aan
vaardde ik de taak met gemengde ge
voelens, dank zij het DLC motto: van
een Deventenaar en een petroleumblik
kan je alles maken I Wie niet waagt,
wie niet wint, dus waarom geen Dol-
metscher (interpreter-translator) wor
den
Mijn hoofdtaak was het vertalen van
artikelen uit Duitse kranten die te doen
hadden met de GI's van de divisie en
ik las de gehele dag kranten. De ver
talingen moesten voor tien uur op het
bureau van de generaal zijn. Daarnaast
had ik kans om de vijf talen die ik
machtig ben, te gebruiken tijdens
plechtigheden van de NATO. In ver
scheidene legerkranten in Duitsland
schreef men zelfs over deze kennis
Met vakantie ging ik zowat altijd naar
Holland toe om mijn moeder op te
zoeken. Zo vroeg een keertje Hans
Molleman of ik met hem mee wou om
zijn aardig schoonzusje in Den Haag
op te zoeken. Als budjang had ik een
eigen car en Hans, als getrouwde vent
met een vrouw en kind in Californië,
had transport nodig. Ik wilde eerst niet
want ik had mijn handen vol met vrien
dinnetjes in Ausburg, maar liet me toch
uiteindelijk overhalen. De eerste ont
moeting met Joyce Hauber was pet -
ze kwam de huiskamer binnen met een
verschoten spijkerbroek aan, zaagsel
in het haar (jongenskop) en de zaag
nog in de hand, een typische Tom-boy.
Ik stelde me voor en zei: "How do you
do", en later vertelde ze me dat ze me
maar een stoere bok vond om niet m'n
moers taal te spreken I Bovendien
vond ze me net een kerstboom met al
die medailles en trammelant op mijn
Amerikaans uniform. Het was beslist
geen love at first sight I Maar Cupido
zat op de loer - hij zou er wel voor
zorgen dat alles OK werd! Toevallig
had Joyce tijdens haar wintervakantie
in Oostenrijk een compagnon nodig om
haar vriendin, die home sick was, wat
op te beuren. Opnieuw schakelde ze
Hans in om hen op te zoeken en op
nieuw was Si Krancher de chauffeur;
deze keer was ik dol blij dat ik mee
kon. Hoog in de bergen bloeide onze
liefde op nadat we elkaar lang in de
ogen hadden gekeken.
Niet lang daarna werd ik naar Frankfurt
am Main overgeplaatst en na veel heen
en weer geschrijf (en rijden), besloten
we het huwelijksbootje in te stappen
na toestemming te hebben gekregen
van haar ouders. Op 1 maart 1965 werd
het grote feest gehouden in Den Haag
- Joyce was de mooiste bruid ter we
reld en ik was weer de "kerstboom".
In Frankfurt hebben we nog een paar
maanden gezeten en ik nam de kans
waar om avondcursussen te nemen in
Engels en economie. In juni 1965
zwaaide ik af met de rang van Sergeant
en de toch naar Californië werd door
het leger betaald. Al deze tijd was ik
nog geen Amerikaans staatsburger.
(wordt vervolgd)
STICHTING
HULP
AAN
LANDGENOTEN
INDONESIË
Nassau Zuilensteinstraat 9, 2596 CA
DEN HAAG - Tel. 070 - 24 54 67
7