Een Amerikaanse Indo
in het koninkrijk van Saoedi Arabië (slot)
door Jan A. Krancher
Terug naar de United States.
Mijn plannen waren nog steeds om verder te studeren want in dienst merkte ik
dat een hogere scholing wel gewenst is om het ver in de Amerikaanse maat
schappij te schoppen. Na consultatie met mijn ega, besloot ik om aan de Univer
siteit van Hawaii de tropische landbouw richting te volgen. Ik werd uit dienst
ontslagen in New York en met een VW kever, die we in Duitsland nieuw gekocht
hadden, reden we geheel Amerika door tot Los Angeles.
Hans Molleman was intussen alweer thuis en wij verbleven bij hen totdat ik weg
moest om me te laten inschrijven in Honolulu. Joyce volgde een paar maanden
later toen ik een goed apartement vond. Al die tijd was ik in de kost bij een
Chinese familie, een verwante van de heer Soekias. Wederom moest ik hard
studeren vooral nu vanwege mijn langzame leeswijze, een gewoonte overge
houden van elke dag de Duitse krant lezen en vertalen. Joyce werkte part-time
en ik ook. Met een maandelijkse toelage van de Army behaalde ik na twee jaar
mijn Bachelor of Science (B.S.) graad. Na afstuderen kon ik in Hawaii geen
goede job vinden en wederom waren we on the move. Ik werd in Hawaii Ame
rikaans staatsburger en dat hielp met de job, maar Joyce wilde persé Nederland
se blijven. Ze wilde dolgraag terug naar California, dus gingen we daar naar toe,
voorlopig weer bij de Moliemans.
Na een hele lange tijd van job hunting
vond ik er een in Salinas (tussen San
Francisco en Los Angeles). Ik werkte
als Research Technician bij een nieuwe
firma die bezig was granen te verede
len, voornamelijk een graan Triticale
genaamd, een kruising tussen Triticum
(gerst) en Secale (rogge), een nieuw,
kunstmatig gewas met toekomst. Maar
vanwege politiek en in-fighting, brak
de groep op en verhuisde de zaak naar
het zuiden. Ik was niet van plan weer
te verhuizen en ging toen werken voor
een professor uit Canada, die zaad van
het nieuwe graan meegenomen had en
zijn eigen zaak opende. Hier was ik
Research Assistant en deed wat meer
technisch werk. Bij deze man hield ik
het zo'n anderhalf jaar vol maar toen
zijn familieleden bij de business wer
den betrokken, ging het mis. Bij een
Plant Breeder (plantenveredelaar) in
San Joaquin Valley vond ik een tamelijk
goed betaalde baan.
Ondertussen was onze familie met
twee leden uitgebreid. Glenn werd in
1968 geboren in Carmel en Sheldon
in 1970 in Salinas. De kleinste was
nauwelijks een maand oud toen ik voor
de zaadfirma begon. Jammer genoeg
was die associatie weer kort want deze
beheerder wilde het onderste uit de
kan hebben en ik was wel goed maar
niet gek. Ik nam ontslag en na een
paar maanden zonder werk gezeten te
hebben, vond ik eindelijk een goede
job bij de State of California.
Tijdens onze moeilijke periode in San
Joaquin, ontmoetten we een aardig oud
echtpaar. Hij was van origine van Utah
en zij van Hawaii. Zij woonden in de
buurt in een ander dorp en we werden
bij hen uitgenodigd. We zijn heel goe
de vrienden geworden en we kwamen
te weten dat ze Mormoon waren. Uit
nieuwsgierigheid las ik tal van zijn
Jan en Joyce Krancher met hun kinderen
Glenn, Sheldon en Corinne.
boeken over dit geloof en na een
poosje vroeg Dallas Low of we er
meer van wilden weten. Toen we er
akkoord mee gingen werden we onder
wezen door twee jongelui. Na een paar
weken voelden we dat dit inderdaad de
kerk is die Jezus Christus, door middel
van de profeet Joseph Smith, heeft
hersteld in deze laatste dagen. Het
heeft dezelfde organisatie als de ori
ginele kerk en is momenteel de snelst
groeiende kerk met zo'n 5 miljoen
leden. We zijn na de doop altijd actief
geweest en ik heb verscfieidene func
ties bekleed waar mijn leadership ca
paciteiten werden verscherpt. Ik ben
overtuigd van het principe van eternal
progression (eeuwige vooruitgang).
Dit brengt me tot de job situatie in
Fresno. Ik heb vernomen dat vaak van
job verwisselen in Nederland niet zo
goed voor iemands carrière is. In Ame
rika is dat wat anders. Voordat een
employee een job vindt die hem of
haar goed aanstaat, heeft die persoon
intussen zeven andere geprobeerd,
statistisch gesproken. Hierop word je
niet scheel aangekeken. We verhuis
den van San Joaquin omdat daar geen
mogelijkheden waren. Na een tijdje
zoeken vond ik een tijdelijke job als
Environmental Specialist in het Health
Dept. Daar verrichtte ik voornamelijk
onderzoek met muskieten die slaap
ziekte kunnen veroorzaken. Ik nam
direct avondcursussen in milieu hy
giëne want uiteindelijk wilde ik liever
bij de County Health Department (ge
meente) komen te werken. Hier zou ik
niet zoveel hoeven te reizen. Na an
derhalf jaar kreeg ik die job waar ik
mijn oog op had laten vallen. Daarna
deed ik mijn staatsexamen voor inspec
teur van gezondheidsdienst, afdeling
milieu hygiëne. Toen nog de avond
cursussen aan de universiteit in Fres
no voor Health Science. Na twee jaar
schreef ik een proefschrift over de
nadige gevolgen van luchtverontreini
ging op de katoenplant in de San Joa
quin Valley. Ik werkte toen als inspec
teur in luchtvervuiling en kon niet na
laten de landbouw erbij te halen. Enfin,
na veel bloed, zweet en tranen (in die
volgorde), behaalde ik mijn Master of
Science (M.S.) graad. Mijn familie
moest er wel een tijdje onder lijden,
maar het was voor ons aller bestwil.
Intussen hadden we een aardig huisje
gekocht en in 1978 kreeg Pa Krancher
zijn zin (en Ma ook) toen ons dochter
tje, Corinne werd geboren.
De job die ik nu had bleek een "dead
end" te zijn en na 8'/2 jaar had ik de
top bereikt en begon de routine me
wat te vervelen. Bovendien waren de
belastingbetalers in California in op
stand gekomen en hadden ze het klaar
gespeeld om een wet ter wereld te
helpen die heel erg nadelige gevolgen
had voor gouvernementele instanties
(Proposition 13). Heel wat "inkomsten"
gingen verloren en de werknemers
moesten er onder lijden vanwege lage
of geen opslag.
Ik had me een paar jaar tevoren vrij
willig opgegeven als redacteur van het
technisch blad, California Journal of
Environmental Health. Ik wist dat ik
door deze extra arbeid met vele in
vloedrijke personen in aanraking zou
komen die me misschien later een
betere job konden verschaffen.
Via deze positie kreeg ik te horen dat
een heel grote firma Sanitarians in het
buitenland voor hun projecten nodig
had. Ik nam direct contact op met de
tussenpersoon in de zaak en bood mijn
service aan om naar Indonesië te gaan.
Daar hebben ze drie projecten, op
Sumatra, Kalimantan en Sulawesi. Na
heel veel gecorrespondeer en getele
foneer was het antwoord jammer ge
noeg negatief. Ze hadden toen nie-
6