Een Amerikaanse Indo in het koninkrijk van Saoedi Arabië (slot) door Jan A. Krancher Terug naar de United States. Mijn plannen waren nog steeds om verder te studeren want in dienst merkte ik dat een hogere scholing wel gewenst is om het ver in de Amerikaanse maat schappij te schoppen. Na consultatie met mijn ega, besloot ik om aan de Univer siteit van Hawaii de tropische landbouw richting te volgen. Ik werd uit dienst ontslagen in New York en met een VW kever, die we in Duitsland nieuw gekocht hadden, reden we geheel Amerika door tot Los Angeles. Hans Molleman was intussen alweer thuis en wij verbleven bij hen totdat ik weg moest om me te laten inschrijven in Honolulu. Joyce volgde een paar maanden later toen ik een goed apartement vond. Al die tijd was ik in de kost bij een Chinese familie, een verwante van de heer Soekias. Wederom moest ik hard studeren vooral nu vanwege mijn langzame leeswijze, een gewoonte overge houden van elke dag de Duitse krant lezen en vertalen. Joyce werkte part-time en ik ook. Met een maandelijkse toelage van de Army behaalde ik na twee jaar mijn Bachelor of Science (B.S.) graad. Na afstuderen kon ik in Hawaii geen goede job vinden en wederom waren we on the move. Ik werd in Hawaii Ame rikaans staatsburger en dat hielp met de job, maar Joyce wilde persé Nederland se blijven. Ze wilde dolgraag terug naar California, dus gingen we daar naar toe, voorlopig weer bij de Moliemans. Na een hele lange tijd van job hunting vond ik er een in Salinas (tussen San Francisco en Los Angeles). Ik werkte als Research Technician bij een nieuwe firma die bezig was granen te verede len, voornamelijk een graan Triticale genaamd, een kruising tussen Triticum (gerst) en Secale (rogge), een nieuw, kunstmatig gewas met toekomst. Maar vanwege politiek en in-fighting, brak de groep op en verhuisde de zaak naar het zuiden. Ik was niet van plan weer te verhuizen en ging toen werken voor een professor uit Canada, die zaad van het nieuwe graan meegenomen had en zijn eigen zaak opende. Hier was ik Research Assistant en deed wat meer technisch werk. Bij deze man hield ik het zo'n anderhalf jaar vol maar toen zijn familieleden bij de business wer den betrokken, ging het mis. Bij een Plant Breeder (plantenveredelaar) in San Joaquin Valley vond ik een tamelijk goed betaalde baan. Ondertussen was onze familie met twee leden uitgebreid. Glenn werd in 1968 geboren in Carmel en Sheldon in 1970 in Salinas. De kleinste was nauwelijks een maand oud toen ik voor de zaadfirma begon. Jammer genoeg was die associatie weer kort want deze beheerder wilde het onderste uit de kan hebben en ik was wel goed maar niet gek. Ik nam ontslag en na een paar maanden zonder werk gezeten te hebben, vond ik eindelijk een goede job bij de State of California. Tijdens onze moeilijke periode in San Joaquin, ontmoetten we een aardig oud echtpaar. Hij was van origine van Utah en zij van Hawaii. Zij woonden in de buurt in een ander dorp en we werden bij hen uitgenodigd. We zijn heel goe de vrienden geworden en we kwamen te weten dat ze Mormoon waren. Uit nieuwsgierigheid las ik tal van zijn Jan en Joyce Krancher met hun kinderen Glenn, Sheldon en Corinne. boeken over dit geloof en na een poosje vroeg Dallas Low of we er meer van wilden weten. Toen we er akkoord mee gingen werden we onder wezen door twee jongelui. Na een paar weken voelden we dat dit inderdaad de kerk is die Jezus Christus, door middel van de profeet Joseph Smith, heeft hersteld in deze laatste dagen. Het heeft dezelfde organisatie als de ori ginele kerk en is momenteel de snelst groeiende kerk met zo'n 5 miljoen leden. We zijn na de doop altijd actief geweest en ik heb verscfieidene func ties bekleed waar mijn leadership ca paciteiten werden verscherpt. Ik ben overtuigd van het principe van eternal progression (eeuwige vooruitgang). Dit brengt me tot de job situatie in Fresno. Ik heb vernomen dat vaak van job verwisselen in Nederland niet zo goed voor iemands carrière is. In Ame rika is dat wat anders. Voordat een employee een job vindt die hem of haar goed aanstaat, heeft die persoon intussen zeven andere geprobeerd, statistisch gesproken. Hierop word je niet scheel aangekeken. We verhuis den van San Joaquin omdat daar geen mogelijkheden waren. Na een tijdje zoeken vond ik een tijdelijke job als Environmental Specialist in het Health Dept. Daar verrichtte ik voornamelijk onderzoek met muskieten die slaap ziekte kunnen veroorzaken. Ik nam direct avondcursussen in milieu hy giëne want uiteindelijk wilde ik liever bij de County Health Department (ge meente) komen te werken. Hier zou ik niet zoveel hoeven te reizen. Na an derhalf jaar kreeg ik die job waar ik mijn oog op had laten vallen. Daarna deed ik mijn staatsexamen voor inspec teur van gezondheidsdienst, afdeling milieu hygiëne. Toen nog de avond cursussen aan de universiteit in Fres no voor Health Science. Na twee jaar schreef ik een proefschrift over de nadige gevolgen van luchtverontreini ging op de katoenplant in de San Joa quin Valley. Ik werkte toen als inspec teur in luchtvervuiling en kon niet na laten de landbouw erbij te halen. Enfin, na veel bloed, zweet en tranen (in die volgorde), behaalde ik mijn Master of Science (M.S.) graad. Mijn familie moest er wel een tijdje onder lijden, maar het was voor ons aller bestwil. Intussen hadden we een aardig huisje gekocht en in 1978 kreeg Pa Krancher zijn zin (en Ma ook) toen ons dochter tje, Corinne werd geboren. De job die ik nu had bleek een "dead end" te zijn en na 8'/2 jaar had ik de top bereikt en begon de routine me wat te vervelen. Bovendien waren de belastingbetalers in California in op stand gekomen en hadden ze het klaar gespeeld om een wet ter wereld te helpen die heel erg nadelige gevolgen had voor gouvernementele instanties (Proposition 13). Heel wat "inkomsten" gingen verloren en de werknemers moesten er onder lijden vanwege lage of geen opslag. Ik had me een paar jaar tevoren vrij willig opgegeven als redacteur van het technisch blad, California Journal of Environmental Health. Ik wist dat ik door deze extra arbeid met vele in vloedrijke personen in aanraking zou komen die me misschien later een betere job konden verschaffen. Via deze positie kreeg ik te horen dat een heel grote firma Sanitarians in het buitenland voor hun projecten nodig had. Ik nam direct contact op met de tussenpersoon in de zaak en bood mijn service aan om naar Indonesië te gaan. Daar hebben ze drie projecten, op Sumatra, Kalimantan en Sulawesi. Na heel veel gecorrespondeer en getele foneer was het antwoord jammer ge noeg negatief. Ze hadden toen nie- 6

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1982 | | pagina 6