poirrié
Economie en politiek
in de
Nieuw-Guinea-kwestie
er
19
(Vervolg: "Naar de Grote Oost")
de verhalen van Maria Dermoüt had
ik mij een soort voorstelling gemaakt
van de binnenbaai, en de buitenbaai,
en van de stad. Maar de werkelijkheid
bleek anders te zijn, en mooier dan ik
had verwacht.
We vonden kamers in hotel Cendra-
wasih, wat niet ideaal was, en dat aan
een zeer drukke weg bleek te liggen.
Gelukkig had mijn reisgenoot lange
tijd geleden een witte kakatoea besteld
bij mevrouw Makahena, en hij wilde
eens gaan horen wat er van die be
stelling terecht was gekomen. Wij re
den dus naar haar huis, maar zij bleek
verhuisd te zijn, en zij woonde nu in
de heuvels, ietwat buiten de stad, en
ook wat hoger.
Toen we daar aankwamen bleek me
vrouw Makahena de eigenaresse te
zijn van een splinternieuw "guesthou
se", met een grote tuin, en een prach
tig uitzicht over de heuvels en de baai
van Ambon; en het was er rustig. Zij
had op dat moment geen andere gas
ten, en wij konden dus daar kamers
(Vervolg: "Palmen en Pasirahs")
deze achter de machtige schouders
van de Dempo verdween? Ja, men wist
het wel - maar het licht was gedoofd.
Blind is de mens, die de andere wereld
niet kan zien.
De jonge, blonde vrouw die zo zwaar
was getroffen door het noodlot, hield
zich kranig. Zij werd ondergebracht bij
Van Roon en bleef met diens vrouw
en de zwangere vrouw van Aardeman
thuis, toen haar man werd begraven.
Van Roon zou maatregelen treffen
haar terug te laten reizen naar Holland.
Verdwenen was de schoonheid van
de dag. Aardeman zat die avond ge
schokt achter een drankje op het plat
je van zijn huis en overdacht hoe het
Leven de mens parten kon spelen.
Hoogste tevredenheid in de dageraad,
gruwelijke moord in de morgen en een
begrafenis in de avondschemering.
De avondhemel was asgrauw en werd
weldra zwart. Enkele maanden geleden
leefde D. nog vrolijk in Holland en na
een lange reis en kortstondig verblijf
vond hij hier zijn gruwelijk einde
Aardeman bezag zijn glas - leeg - het
leven slechts zo kort als een dronk uit
zijn glas waarin slechts de ijsblokjes
langzaam lagen te smelten.
(wordt vervolgd)
van de wereld te zien, zoals heel
vroeger die Woeltje. Ik kon m'n geluk
niet op.
Ik kon niet nalaten er aan tafel over te
beginnen en zat vol enthousiasme te
praten, tot m'n moeder zei: "Doe het
maar niet, het is een aprilmop. Wat?
Hoe naïef, hoe impulsief toch Die
zelfde impulsiviteit deed me reageren
op de oproep om voor het Moesson
nummer 45een stukje te schrijven
En nu alweer.
M. SCHOEN
Roedjak eten op het strand van Ambon
krijgen. Wij sliepen één nacht in ons
lawaai'ge hotel, en verhuisden toen
naar "Bahtera Remaya", waar we het
heerlijk hadden, en uitstekend werden
verzorgd. Bovendien bleek er een
fraaie witte kakatoea op mijn reisge
noot te wachten, zodat alles bij elkaar
bijzonder fortuinlijk was.
Onze gastvrouw had ook een "Colt"
disponibel, waarmee we enkele fraaie
tochtjes maakten, onder haar deskun
dige, en charmante leiding. Zo gingen
we naar Waai, maar de Grote Aal die
daar verblijf houdt, vertoonde zich niet,
en we moesten met een kleiner fami
lielid genoegen nemen. En we zwom
men heerlijk bij Natsepa.
Mevrouw Makahena kan bereikt wor
den via Postbus 11 in Ambon.
Ujung Pandang
Alweer een mooie, moderne lucht
haven, waar veel vliegtuigen komen,
want dit is een knooppunt van vele
luchtlijnen.
De weg naar de stad is wat rommelig,
en bepaald geen fraaie entree. Des te
verrassender was het om een stad te
vinden die ruim en aantrekkelijk is aan
gelegd, met brede wegen, en vooral
veel bomen. Ujung Pandang maakte op
ons een bijzonder prettige indruk, en
het viel op dat de stad minder "over-
vuld" is dan de steden op Java. Er is
in de stad veel te zien, en vooral de
"boulevard" langs de zee, met het
oude Fort Rotterdam, zijn zeer de
moeite waard. Het fort werd, met steun
van Nederland, geheel gerestaureerd,
en bevat nu enkele musea, en verder
verenigingslokalen voor de jeugd.
We maakten een mooie tocht naar
Malino, wat nog steeds een aantrek
kelijk bergoord is. Het werd meer dan
50 jaar geleden "geschapen" door de
toenmalige Gouverneur Caron, die
vond dat de inwoners van Makassar
recht hadden op een "koude neus",
niet te ver van de stad.
Bijna werd onze tocht voortijdig be
ëindigd door een mankement aan de
stuurinrichting van onze auto. Maar
een "montir" in de buurt, slaagde erin,
met wat ijzerdraad, en enkele stukjes
ijzer, de zaak weer te herstellen, dank
zij de onvoorstelbare kunst van im
proviseren van de Indonesiërs; we
konden weer veilig naar huis rijden.
Het hoogtepunt van ons bezoek aan
Ujung Pandang was een tocht op zee,
met een motorboot. Die bracht ons
naar het eilandje Samalone, waar we
in zee konden zwemmen. Daarna had
den we een heerlijke lunch, meege
nomen in een ouderwetse rantang,
onder de grote bomen van het eiland.
Tenslotte moet een overheerlijke maal
tijd met kreeft en kepiting in een
plaatselijk restaurant niet onvermeld
blijven
En toen stond de Merpati alweer klaar
om ons naar Surabaya te brengen,
waar we, met de kakatoea uit Ambon,
veilig arriveerden.
Het was een mooie reis.
H.M.C.P.
Pas verschenen
NEDERLANDS LAATSTE
BASTION IN DE OOST
door Chris van Esterik
Een boek dat nieuw licht werpt op de
verhouding tussen politiek en econo
mie in de Nieuw-Guinea-kwestie, de
rol van de Verenigde Staten en de
Nederlandse politici. Geïllustreerd
met foto's en met fragmenten van
interviews die de schrijver maakte
met politici, die in deze kwestie in
vloed uitoefenden.
29,50 4,25 porto
BOEKHANDEL MOESSON
IC."
"Niet bang zijn Sofie, je hebt voor vier da
gen nasi rames in de rantang".
