BIJ DE VOORPLAAT
WEL MOOI, NIET MOOI
HERDENKING INDISCHE OORLOGSSLACHTOFFERS
Schoonheidsbegrippen veranderen met
de dag, je kunt er als vrouw geen
staat op maken. Kort geleden zag ik
op de BBC de Miss Universe verkie
zing. 76 Mooiste meisjes uit alle lan
den in verblindende costuums. Hoewel
ze stuk voor stuk luid bejubeld wer
den, vond ik ze stuk voor stuk hele
maal niet mooi. Aardig ja, maar mooi?
Wat is mooi
Mijn moeder vertelde me eens (toen
ik er de leeftijd voor had), dat ze, toen
ze in verwachting was van mij, ze
steeds keek naar een plaat van Mada
me Dubarry, U weet wel, liefje van
Lodewijk XV. Uitgerekend Madame
DubarryMijn moeder vond haar in
ieder geval toen beeldschoon en hoop
te dat, wanneer ze een dochter zou
krijgen, die op haar zou lijken. "Waar
is die plaat van Madame Dubarry?"
vroeg ik nieuwsgierig. "O", zei mijn
moeder, "al lang meegegeven aan de
toekang rombeng".
Ik naarstig gezocht in allerlei histo
rische boeken en ja hoor, ik vond een
afbeelding. "Dit is ze", herkende mijn
moeder, "deze plaat was het I Maar
gek, als je het me nu vraagt, ik vind
haar helemaal niet zo mooi als toen.
Neen, ik vind haar gewoon lelijk I"
Dat zal je toch maar overkomen! Kijkt
je moeder 14 jaar geleden naar een
zogenaamde mooie dame, biddend dat
haar baby net zo mooi zal worden. En
na 14 jaar blijkt die dame eigenlijk
helemaal niet mooi te zijn. Intussen zit
de baby opgescheept met al die uiter
lijke tekortkomingen. Wat een geluk
dat Onze Lieve Heer soms ook denkt:
"Laat ze maar, ze weten niet wat ze
vragen!" Ik lijk dus niet op Madame
Dubarry, of dat een voordeel is weet
ik niet. Toch wou ik maar dat mijn
moeder veel had gekeken naar Joan
Crawford of Norma Shearer, maar die
waren er toen nog niet, zei mijn moe
der. Ik wil maar zeggen mevrouw,
weest U voorzichtig met waar U naar
kijkt als er wat op komst is, niets is
veranderlijker dan het schoonheids
criterium. Vandaag beeldschoon, over
een maand loop je voor gek
Hoe mannen over mooi denken? Aan
hun smaak kun je geen touw vastkno
pen. Ik geloof dat ze helemaal geen
smaak hebben, maar afgaan op een
bepaald gevoel, een impuls die ze on
dergaan als ze iets zien, dat als "mooi"
op hen overkomt.
"Op elke pot past wel een deksel", zei
mijn vader filosofisch, als mijn moeder
zei dat ze niet begreep "hoe zo'n
mooie man op zo'n afschuwelijk mens
verliefd kon worden". "Bovendien",
voegde hij er aan toe, "zijn alle vrou
wen jaloers op elkaar. Doet er niet toe
waarop, jullie zijn altijd jaloers!" En na
deze regeringsverklaring trok hij zich
zoals gewoonlijk met zijn viool terug
in de kamer en fiedelde er op los. Voor
mijn vader was er maar één volmaakt
wezen op de wereld, zijn viool. Vol
maakt van bouw, een stem als een
engel en de ziel van een heilige, zei
hij. Mijn moeder hoefde daar ook niet
jaloers op te zijn.
Een paar dagen geleden reed ik toe-
(lees verder volgende pagina onderaan)
Op zaterdag 14 aug. jl. vond bij het "Indië-
monument" te Enschede de herdenking
plaats van vele tienduizenden Nederlandse
en Indonesische militairen en burgers die in
de jaren 1941-1949 bij de oorlog in het
Verre Oosten zijn omgekomen. De herden
king, die onder auspiciën stond van de
"Stichting Herdenking 15 Augustus 1945",
omvatte een taptoe, een dodenwacht, en
kranslegging aan de voet van het monu
ment namens acht organisaties. Onder de
honderden belangstellenden bevonden zich
delegaties van verschillende verenigingen.
In zijn toespraak dankte Ir. G. S. Vrijburg,
voorzitter van de Stichting Herdenking 15
Augustus 1945, speciaal de Gemeente En
schede (een delegatie van de gemeente
o.l.v. loco-burgemeester van Dragt was
aanwezig) voor de medewerking bij de or
ganisatie van de herdenking, alsmede de
Vereniging van Oud Militairen KNIL "Mad-
joe" en het Veteranen Legioen Nederland.
Deze herdenking werd gehouden bij het
- tot nog toe - enige speciaal aan de in
het voormalige Ned.-lndië gevallenen ge
wijde monument in Nederland.
Zoals de heer Vrijburg in zijn rede zei:
"Wij zullen onze taak echter eerst als vol
bracht zien, wanneer Nederland bij het ge
denken van de gevallenen uit de Tweede
Wereldoorlog ook kransen zal doen leggen
op de erevelden overzee en in de Zuid-
Chinese Zee, waar onze gesneuvelden en
slachtoffers van de oorlog van het Konin
krijk der Nederlanden tegen Japan hun
laatste rustplaats vonden."
Sedert de Nationale Herdenking op 5 mei jl.
is ook de capitulatie van Japan blijvend
vermeld op de sokkel van het monument bij
Hotel de Wereld in Wageningen.
Een waardige herdenking die zeer veel be
langstelling genoot en waaraan zelfs het
NOS-journaal ruime aandacht besteedde.
Foto's: Johan Ghijsels. Linksboven: dhr. en mevr. Ungerer namens Stichting Ereschulden.
Daarnaast de kranslegging door twee afgevaardigden van de vereniging Sport en ontspan
ning van Tropenvrienden. Linksonder: Lt.kol. J. H. M. Verhoeven cmdt. Luchtmachtbasis
Twenthe en zijn adjudant.
