poirrié
TEMPO DOELOE KALENDER 1983
een Administrateur
Er zijn weer oude
INDISCHE BOEKEN
DE INDISCHE PENSIOENBOND (I.P.B.)
zoekt voor zijn kantoor, Antonie Duyckstraat 119,
2582 TG 's-Gravenhage
TWEE BIJZONDERE
"INDISCHE" JONGENSBOEKEN
In het jaar van de slang - door
Utta Wickert f 18,90, f 2,30 porto
Spoorloos in Bengalen - door Pe
ter Hintzen f 12,90, f 2,30 porto
BOEKHANDEL MOESSON
Prins Mauritslaan 36 - Den Haag
f 12,50, porto f 4,25 BOEKHANDEL MOESSON Den Haag
Werkzaamheden: dagelijkse leiding van de administratie, voorbereiden
en notuleren van vergaderingen, correspondentie.
Bij voorkeur een Indisch gepensioneerde met enige bekendheid met
Ind. pensioenregelingen.
Werkuren 09.00-15.00 uur - Honorering in overleg met het bestuur.
Sollicitaties te richten aan het bestuur I.P.B. aan bovengenoemd adres.
(Vervolg: "Palmen en Pasirahs")
schaamdheid I Twee stenen hebben de
auto getroffen De chauffeur wist niet
beter te doen dan maar snel gas te
geven en met volle vaart te verdwij
nen De A R. was nu echt veront
waardigd.
Ai Pijnlijk Maar deze onbeschaamd
heid moest toch wel diepgaand onder
zocht worden. Dat kon het Bestuur niet
zo maar over zijn kant laten gaan. Dit
leek verdacht veel op majesteitsschen
nis
Dus riep Aardeman zijn chauffeur,
stapte in zijn auto en begaf zich, ver
gezeld van de Demang en de Mantri
Politie naar Tjempaka, 90 km van Mar-
tapoera. Daar trommelde hij alle hoof
den bij elkaar. De verschrikte Kria van
het dorp beende naar de Pasirah, die
in hetzelfde dorp woonde, en naar de
Penggawa's, die binnen vijf minuten
allemaal bijeen kwamen in het dorps
huis naast de woning van de Kria. Zij
keken heel verschrikt. Achter de heg
gen gluurde de jeugd. Vrouwen ver
dwenen schielijk in hun huisjes. De
weg was in een mum van tijd verlaten.
De Pasirah van Semandawai Soekoe
Doea was een wat oudere man, die de
stok met de zilveren knop hanteerde.
De Pembarap, zijn vervanger, was veel
jonger. Zijn jeugdige, stevige gestalte
was gehuld in een nieuwe heupdoek,
zag Aardeman. Omdat Tjempaka zo'n
grote doesoen was, had elke wijk van
ongeveer 500 personen zijn eigen wijk-
hoofd, de Penggawa. Tjempaka had
zes Penggawa's.
Geen lach was te bespeuren op Aar-
deman's gezicht, dat gebruind door de
zon, strak en onwelwillend de negen
mannen aankeek, die zenuwachtig en
geenszins op hun gemak voor hem
stonden op de voorgalerij van het huis
van de Pasirah. Buiten ritselden de
klapperbomen, die op elk erf stonden
en wierpen felle schaduwplekken op
het aangeveegde erf.
De controleur Aardeman sprak de Pa
sirah op strenge toon toe met:
"U weet zeker wel wat hier is ge
beurd, Depati?"
Alsof dit zonder meer vaststond, ver
volgde hij:
"Heeft U de belhamels al opgepakt?"
Vervolgens keek hij de aanwezigen
één voor één aan met doordringende
blikken. Dat moest hij wel. ledereen
hier wist natuurlijk precies wie die
deugnieten waren.
"Tegen deze ordeverstoorders moet
grondig worden opgetreden", hernam
Aardeman. "Vandaag stenen gooien
naar een Resident en morgen oproer-
tjes veroorzaken?"
"Neen, panoeka toean controlir", sprak
de Pasirah hem met zijn volle titel aan.
Dat wisten zij niet precies. De Pasirah
hief verontwaardigd zijn handen om
hoog, waarbij hij zijn stok met zilveren
knop mee omhoog hief om zijn bewe
ringen kracht bij te zetten. Zijn grijze
hoofd schudde afkeurend, terwijl de
Pembarap geërgerd door zijn brede
neus snoof en de Kria vertoornd iets
mompelde van: "Koerang adjar
Zij toonden zich allen vreselijk ge
belgd om Aardeman te overtuigen dat
zij niet de aanstichters van deze on
verkwikkelijke affaire waren.
"Er zijn vliegen, die wespen baren
zegt een Sumatraans spreekwoord en
dat doelde wel eens op zulk soort ge
beurtenissen
"Als dit U was overkomen, dan zou
onheil over de doesoen komen", wee
klaagde de Pasirah. "Maar dat het de
Resident was overkomen de hoogste
persoon in den Lande. Maar had deze
wel de vlag op zijn auto gevoerd???"
Hij haalde vragend zijn schouders op.
Hoe het zij, wie dan ook met stenen
was bekogeld, zo'n gebeurtenis wierp
een smet op de doesoen. "Terlaloe!"
kermden zij in koor.
Nu moest Aardeman wel bekennen, dat
hij helemaal niet wist of die vlag wel
op de auto was gevoerd. Blijkbaar had
de Resident zijn bezoek incognito aan
deze streek gebracht en dit betekende,
dat hem iets ter ore was gekomen, dat
hij als Resident persoonlijk wilde na
gaan zonder dat zijn A R. of contro
leur zich ermee zouden bemoeien. Zijn
goed recht, maar toch hoogst onaan
genaam voor een controleur.
Toen alle hoofden weer bedaard wa
ren en het protest weggeëbd, bood
men Aardeman klappers aan, maar
deze weigerde iets te gebruiken en
drukte daarmee op duidelijke wijze uit,
dat hij nog niet uitgesproken - of lie
ver: uitgekankerd was De zaak werd
nu uitvoerig besproken. Het was niet
de eerste keer, betoogde Aardeman,
dat er ongeregeldheden waren voor
gekomen, juist in deze doesoens. Let-
"Wedden, dat later de een of andere na-
aper weer veel geld gaat verdienen met
onze uitvinding?"
terlijk zei Aardeman het volgende
"Kijk 's mensen. Dit is iets heel ergs.
Dit is een onuitwisbare schandvlek op
jullie doesoen Dit zal moeten wor
den bestraft. Waar zijn die knapen en
waar zijn de mensen die met stenen
naar Seri Padoeka Toean Besar heb
ben gegooid? Ik wacht op antwoord,
nu, want ik ben ervan overtuigd, dat
dfe belhamels U bekend zijn."
(wordt vervolgd)
13
