poirrié
VOETSTAPPEN IN 'N ANDERE WERELD
Een belevenis in Indonesië
Reiaverening "SELAMAT JAEAN"
Ons programma voor 1983 is uit.
De eerste keer in mijn leven dat ik in Indonesië was, had ik een belevenis, die
ik nooit zal vergeten. Ik woonde samen met mijn ouders en mijn broertje in een
huis, dat mijn moeder van haar ouders had geërfd. Toen was het meer dan 20
jaren geleden dat mijn moeder Indonesië had verlaten om in Denemarken te gaan
wonen samen met mijn vader, die Deen is.
Het huis was groot en eenvoudig ingericht, met kale witte wanden en vloeren
van steen. Achter het huis was het strand en de zee, die in de loop der jaren
het areaal van het achtererf aanzienlijk verminderd had, maar de bijgebouwen
waar de keuken was stond er nog als 20 jaren geleden, alleen waren de golven
dichterbij gekomen.
Wij hadden ons gauw ingericht. In mijn
kamer, die niet bijzonder groot was,
nam het bed het grootste gedeelte van
de ruimte in beslag. Het was een keu
rig oud ijzeren ledikant, dat vroeger
dienst had gedaan als familiebed, en
daaroverheen was een verhemelte van
dunne, witte tule om de muggen op
afstand te houden.
Wij hadden een paar weken in het huis
gewoond, toen ik een nacht moeite
had om in slaap te vallen, ik lag in het
grote bed en luisterde naar de gelui
den buiten, en ik had een vaag gevoel
dat ik niet alleen was, alsof er in de
onmiddellijke nabijheid iets gaande
was. Ik stond op en maakte het licht
aan, maar er was niets te bekennen,
ook niet in de aangrenzende woon
ruimten, dus ik ging terug naar mijn
kamer, en na een tijdje viel ik in
slaap.
De volgende avond, nadat allen ter
ruste waren gegaan, lag ik in mijn bed
en had bijna de gebeurtenis van
de vorige nacht vergeten, toen ik in
eens weer in een vreemde, onrustige
toestand verkeerde waardoor ik niet
in slaap kon komen. Alle andere nach
ten was ik meteen in slaap gevallen,
en het gebeurde bijna nooit dat ik niet
kon slapen. Er was overdag niets ge
beurd behalve de gewone dagelijkse
dingen, en ik zat ook niet opgescheept
met iets dat doorgepiekerd moest
worden, dus was het mij een raadsel
wat de oorzaak ervan kon zijn. weer
voelde ik de aanwezigheid van iets
binnen in de kamer of dichtbij. Ik
dacht, misschien zou er iemand bij het
venster kunnen zijn, of misschien on
der het bed, van zoiets had ik reeds
eerder gehoord. Maar toen ik het licht
aanstak en ging kijken, was er niets
dat mijn gevoel kon verklaren. Toen
ging ik weer in mijn bed liggen en viel
kort daarna in slaap.
De volgende twee nachten herhaalde
deze kleine episode zich. Ik was er
intussen zeker van, dat er iets was,
maar kon niet uitmaken wat het zou
kunnen zijn. Toen de zaak mij echter
meer en meer mysterieus voorkwam,
vond ik het een beetje bedenkelijk om
in die kamer te blijven slapen, en ik
vroeg daarom mijn vader, of hij wou
proberen de komende nacht in mijn
bed te slapen.
Die nacht viel ik zonder moeite in
slaap in mijn vaders bed, en de vol
gende ochtend was ik benieuwd om te
horen hoe de nacht in mijn eigen bed
was verlopen. Maar er was niets ge
beurd, mijn vader had goed geslapen,
dus moest ik het zijn die een te leven
dige verbeelding had gehad.
Het was met gemengde gevoelens dat
ik de daarop volgende avond weer in
mijn eigen bed ging slapen, maar ik
was vastbesloten om mij niet door ge
luiden of andere storingen te laten
misleiden. Deze nacht wilde ik door
slapen ook al zouden er mysterieuze
dingen om mij heen gebeuren. Ik lag
een poosje met gesloten ogen, maar
weer kreeg ik het gevoel, dat ik niet
alleen in de kamer was, er was
iemand, ik was er 100% zeker van, en
ik voelde dat die iemand zeer dicht bij
mij was. Plotseling voelde ik, dat iets
mijn arm beetpakte, niet hard, toch vol
doende merkbaar, en ik schoot over
eind roepend in alle richtingen. Toen
hoorde ik het geluid van een stoel die
opzij geschoven werd, alsof iemand er
bij het voorbijlopen een duw tegen
gegeven had. Ik maakte het licht aan,
maar er was niets te zien, en de stoei
stond op z'n gewone plaats. De rest
van de nacht sliep ik in het bed van
mijn ouders.
Na deze belevenis voelde ik er niets
voor om weer in die kamer te slapen.
Een tijd lang ruilde ik het bed met mijn
vader, tot vader mij op een dag het
volgende kon vertellen: hij had de
oudere zuster van mijn moeder ver
teld van mijn nachtelijke belevenissen,
zoals ik ze hierboven heb beschreven,
waarop mijn tante zei: "Dat kan alleen
oma zijn, zij heeft er altijd naar ver
langd om haar kleinkinderen te zien,
toen zij nog in leven was, en de kamer
met het grote bed was vroeger de
slaapkamer van oma."
Toen zijn ze naar het graf van mijn
oma gegaan, waar mijn tante in een
zacht gebed mijn oma verzocht om mij
niet meer 's nachts op te zoeken.
En het is een feit, dat de nachtelijke
bezoeken daarna ophielden, en ik kon
weer zonder moeite in slaap vallen.
BODIL KIAER-RAINARD (19)
(Uit het Deens vertaald door
haar vader.)
"Sorry knul, we hebben geen versterking
nodig. Hup, inleveren je wapen en munitie".
Telefoon: 02155- 1 59 33
Secretariaat: van Hamelstraat 67 - 3762 JB SOEST
31 daagse Java - Bali tour geheel verzorgd, met Nederlandse reis-
leiding 3.395,Vertrekdata: 6 april 1983 - 6 juli 1983 (volgeboekt)
3 augustus 1983 - 7 december 1983.
Vraag reisbeschrijving bij het secretariaat.
Ook individueel.
Voor groepen en verenigingen komen wij met een dia-programma.
Ingeschr. K.v.K. 506966
17
