êM
MOOIMAAR WAT
Abonnee
Het was al elf uur 's avonds toen de
telefoon ging. "Kan niet goed zijn",
dacht ik en onzeker nam ik de hoorn
af. "Boekholt". Even was het stil.
Toen hoorde ik een verstikte stem
zeggen: "Het lukt me niet, ik kan niet."
Ik herkende ondanks alles toch de
stem van Lex. "Wat lukt je niet,"
vroeg ik, toch enigszins ongerust, want
ik was niet gewend dat Lex huilde.
Dat deed hij alleen als hij echt heel
kwaad was. "Moesson," stamelde hij
snikkend, "Moesson. Ik ben al heel
de avond bezig een stuk voor Moesson
te schrijven en het lukt me niet. Ik
heb alleen nog maar 'adoeh' op pa
pier staan". Ik werd nu toch werkelijk
ongerust, was die jongen er nu hele
maal af? "Hoezo voor Moesson
schrijven, hoe kom je daar opeens
bij?" "Nou gewoon," begon hij op
nieuw, "zo maar opeens. Ik heb het
vanmiddag bij Ma gelezen en ik vind
het een mieters blad en dat wilde ik
schrijven, ik ben toch ook een Indische
jongen." "Natuurlijk vent," antwoordde
ik, en het schoot door me heen dat
Lex toch nooit te veel dronk en dat
hij dus niet dronken kon zijn. "Zal ik
naar je toe komen," stelde ik voor,
want ik werd toch erg bingoeng. Vol
gens mij was hij echt gek geworden
of zo. "Nee, nee, nee," kermde hij,
"hoeft echt niet, ik wil alleen maar
dat jij me zegt hoe ik moet schrijven."
Opeens bedacht ik dat hij mij in de
maling zat te nemen, maar dat denk
beeld wierp ik van me af. Zo was Lex
niet. "Jij bent toch Lex?" vroeg ik
maar voor alle zekerheid. "Hallo
Ralph," hoorde ik opeens een vrou
wenstem zeggen. Het was Mieke. "Ik
weet echt niet wat hij heeft. Toen hij
vanmiddag thuis kwam was hij opge
wekt eh zei: "Ik ga schrijven, ik ga
schrijven!" Hij ging toen direct met
een blocnote naar boven, wilde niet
eten of drinken en zei alleen dat ik
hem met rust moest laten. Zonet
rende hij opeens huilend de trap af.
Ik schrok me dood. Hij pakte toen de
telefoon en belde dus jou. Wat moet
ik in hemelsnaam doen?"
Na deze woorden heb ik de hoorn
zonder nog iets te zeggen opge
hangen, heb een jas over mijn pyjama
aangetrokken en ben naar Den Bosch
gereden.
Binnen drie kwartier was ik er
en trof Lex nog ietwat schokkend
aan, gebogen over een schrijfbloc. Hij
had me nog niet gezien en over zijn
schouder las ik: Beste Moesson,
adoeh, adoeh, ik weet niet wat ik
moet schrijven, maar ik vind jullie mie
ters! "Lex," zei ik zacht. Hij draaide
zich met een ruk om en zag me met
rode ogen aan. "Stil maar Lex," zei
ik en sloeg een arm om hem heen, "je
krijgt van mij een abonnement op
Moesson." Hij stond juichend op en
omarmde mij en ik werd gillend
wakker!
R.B.
We kijken zo graag naar mooie foto's uit Indonesië, maar weten we nu precies wat ze
voorstellen, waar ze gemaakt zijn? Dat vroeg mevrouw Spoelstra- Morren van wie deze
fraaie foto's zijn, zich ook af. Ze zijn uit de albums van haar overleden man en moeten
dus in de omgeving van Klaten-Solo en de omgeving van Soerabaya gemaakt zijn.
Goed kijken en dan vertellen wat
Zijn dit garnalenvissers of...?
Verkopers of reizigers bij een stationnetje. Vruchten?
Ach niet zo belangrijk, toch wel leuk om het goed te raden!
12
deze vrouwen aan het zaaien zijn. Zaadjes zitten in een batok, de bedden zijn bevloeid,
de vrouwen staan in het water.
