Het leven komt xoals het komen moet
GECOMBINEERDE REÜNIE "INSULINDE-SCHOLEN"
OP 11 JUNI 1983 IN DEN HAAG
1945. De oorlog is dan eindelijk af
gelopen Voor iedereen is dan die
nachtmerrie voorbij. Als sterke ge
zonde knaap ben ik er doorgerold.
Dank zij mijn strooptochten langs de
spoorwagons met "Liebesgabe aus
Holland" voor Duitsland. En wat on
dergronds werk zonder ophef en ver
toon. Maar waar wel velen van ge
profiteerd hebben, en daar gaat het
om.
Dan word ik door een vriend er op
attent gemaakt dat er wel weer eens
een slecht betaalde dienstplicht kon
komen. En dat het beter is om dan als
vrijwilliger te gaan. Ik meld mij op de
Dam. Het gebouw is nog niet geheel
ontdaan van de slogans van de vorige
eigenaar, SS Ersatz Commandur. Een
paar korte vragen met nog kortere
antwoorden van mijn kant en een
keuring. Een paar dagen later naar
Gorinchem waar wij mogen slapen in
een oude school zo maar op de grond.
Weer een paar dagen later krijgen wij
een uniform. Leren links- en rechtsom
presenteer-geweer en ook aardappels
schillen. Ik krijg verkering en trouw.
Na enige tijd naar Gilserijen waar we
een iets pittiger opleiding krijgen en
dan naar Engeland. Waar het van dik-
hout-zaagt-men-planken is. Kom na
vele maanden mager maar sterk terug
met de groene baret trots en zwierig
binnenste. Het ging heel snel en nie
mand dacht er aan, dat om half zes
in de morgen in het stadje alle elec-
triciteit werd uitgeschakeld. Ineens
floepte het licht uit"baboe
lekaspasang lampoeZe
kwam er al aan, met een lampoe-tem-
pleh die zwart opwalmde. Allemaal
zenuwen En als een laron kwam
de baby naar het licht. Geen oorlogs
zuchtige jonge dochter, deze keer een
jongen en hij kwam langs natuurlijke
weg. Blijkbaar zat er nog voldoende
"smeer" in mijn buik.
Fris gebaad lag ik fijn uit te rusten met
een geurend pakje in mijn armen.
"Moe?"
"Niet erg; wel honger."
Zuster Eekhout kwam met een heer
lijk ontbijt.
"En weet je wat kokkie voor ons klaar
maakt voor vanmiddag?"
"Nou?"
"Soto Madoera."
"Hoe raadt ze 't, mijn lievelings-eten.
Hier, berg hem maar goed op, mijn
laron, dan ga ik ontbijten. En dan wil
ik slapenslapenslapen
PLANTERSVROUW
Larons - gevleugelde termieten die
na een fikse regenbui de grond uit
kruipen en naar 't licht toe vliegen.
op mijn blonde kop. Close combat en
silent killing zitten er zwaar in bij mij.
Ik volg nauwlettend de avonturen van
een zekere Luitenant Westerling die zo
zijn eigen manier heeft om oorlog te
voeren. In de kamer hangt zijn uit de
krant geknipte foto. Als ik naar die
markante kop kijk dan voel ik mijn
bloed sneller stromen. Bij de soldaten
van de MP ook, want als mijn vrouw
balen van mijn uniform heeft en mij
niet meer kan luchten of zien, komen
die heren mijn huis binnen. En zien
"de Turk" aan de muur hangen. Eén
zo'n pot nat in de Gordel van Smaragd
is schijnbaar genoeg. Ze zien het dus
niet zitten om mij er naar toe te sturen
en ik kan in Den Haag mijn baret aan
de wilgen hangen.
Na veel problemen en rottigheid kom
ik na veel omzwervingen in het Franse
Vreemdelingen Legioen terecht. Mijn
opleiding in Engeland komt mij goed
van pas. Na Indo-China, Laos, Cam
bodja, delta, Dien Bien Phu, Afrika,
kom ik na vele jaren weer eens terug
in Holland. Nu kan ik mijn jeugddroom
waar maken: een eigen sleepboot. Ik
trouw weer. Na een mooi maar zwaar
huwelijk door de vele ziektes van mijn
vrouw, ben ik nu weduwnaar. Ik voed
mijn zoon op in de traditie van com
mando.
Al met al geen Indië voor mij, geen
tempo doeloe. Maar toch. Weer hangt
er een foto, maar nu een echte, van
de Ratu Adil alias Topi Merah alias
de "Turk" aan de muur, voorzien van
zijn persoonlijke opdracht en hand
tekening. En zijn boek "De Eenling"
prijkt in de boekenkast. Heb veel con
tact met hem en de vele mensen uit
het mooie land dat ik destijds wilde
helpen bevrijden van kwade zaken. Ik
geef de lieve tengere vrouwtjes nog
wel eens een stevige hand, spreek een
paar woorden Maleis, drink met volle
overgave mijn kopie tubruk en eet met
hen mee. En ik ben dankbaar dat ik
dit nu nog allemaal kan meemaken.
JOS BOLL, Amsterdam
Reünistenverenigingen van Nederlandse middelbare scholen uit het voormalige
Nederlands-lndië en uit Indonesië houden op 11 juni 1983 in Den Haag een
gecombineerde reünie.
De deelnemende verenigingen zijn
BATAVIA/JAKARTA
Joh. Carpentier Alting Stichting (CAS) - Koning Willem Ill-school (KW-III) - Prins
Hendrik-school (PHS) - Canisius College - Christelijke Middelbare Scholen (CMS)
- Klein Klooster Middelbare Scholengemeenschap (RK-Meisjes HBS).
BANDUNG - Christelijk Lyceum (Vedo) - Gouvernements HBS (Temesias).
SEMARANG - Gouvernements HBS (HBS Semarang).
SURABAYA - Gouvernements Lyceum (Unie).
MALANG - Gouvernements HBS (Tavenu).
De reünie wordt gehouden op zaterdagmiddag en -avond 11 juni 1983 in het
Nederlands Congresgebouw in Den Haag.
Programma
15.00 uur - 17.30 uur - Aankomst deelnemers; borreluurtje
17.30 uur - Opening
18.00 uur - 23.00 uur - Gelegenheid tot bezoek aan de diverse 'warongs'
19.00 uur - 24.00 uur - Gelegenheid tot dansen
24.00 uur - Sluiting
Het reünie-comité verwacht zeker 3.000 deelnemers uit alle delen van de wereld.
Degenen die een van de bovengenoemde scholen hebben bezocht, doch thans
geen contact meer hebben met de betreffende vereniging kunnen zich, graag
onder vermelding van de bezochte school, richten tot
Reünie-comité Insulinde-scholen - Jacob de Graefflaan 13 - 2517 JM Den Haag
lll[[lllltllllllllllllllllllllllllllllllllll]lllllllllllllllllllIlillll[lllllllillllllJlllllltlllllllUllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllll!IIIIUII[tll[lllll[llllllllllllllll|[l!lllllllll!lll!llllllllll!lll|[||lllll[llllll|[|||[||llllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllll!
De sleepboot "Legionnair" van Jos Boll.
15
