Ck TASA% JUA1AM DESA% Houtrust C/O Den Haag Tu ....de oudste, de grootste.... gU welkom selamat datang VOOR DE "VERGETEN" EX-KNIL-ERS IN INDONESIË SINGKÈH IN DELI (IV) INLICHTINGEN: STICHTING TONG TONG, CELEBESSTRAAT 62, 2582 TM DEN HAAG, TEL. 070-55 77 77 R. H. Chateau 500,- Mw. de Haan-Homans f 500,- J. F. Holtzappel 1000,- Totaal f 2000, (Vervolg: "Wat is dat eigenlijk") Indische Nederlanders onnodig ge kwetst. Wat Tjalie Robinson beoogde, heeft hij helemaal bereikt. Ook al zullen vele Indo's er niet voor uit willen ko men, is het - zeker ook voor mij - zo geweest, dat veel van het Indo schaamtegevoel werd weggenomen. Door Tjalie's aktiviteiten (gesteund uiteraard door zijn echtgenote Lilian Ducelle) is het welhaast zo, dat Indo's een eigen identiteit hebben gekregen. En wat is dan uiteindelijk die Indo Wel, dat is nu dan toch wel duidelijk geworden? Het is de nazaat van een Europeaan en een Aziatische, of een naderhandse vermenging van zo'n ver menging Alleen die immense verscheidenheid maakt het al moeilijk om van de Indo te spreken, het enorme sociale verschil, dat er in die complexe, hiërarchische samenleving bestond, maakt het nog minder mogelijk. Zo bestaan er Indo's die in de aller duurste wiegjes werden geboren en zij, die geboren werden aan de zo geheten zelfkant van diezelfde maat schappij. Daarnaast bestaan er Indo's die niets van hun 'gekleurde' afkomst wensen te weten en andere, die zich veel meer Indonesiër, of Aziaat voe len. Het is een zeer, zeer weids scala en eigenlijk is het aller-enige dat zij gemeen hebben, dat zij daar eens hebben gewoondOf is er toch meer Wat velen zich maar eigenlijk nauwe lijks bewust zijn, is, dat zij nog iets Misschien is het voor de jongere generatie toch wel aardig om te vernemen, wat je als jonge planter 50 jaar geleden alzo kreeg te doen. Het eerste wat ik als hulpassistent een paar weken te doen kreeg was in de agave bloeiers tellen. Je moest dan door de rijen heenkruipen om te voorkomen dat de gemene punten aan het eind van de vezel je ogen uitprikten. Na een paar weken waren de knieën van de rijbroeken, die ik te leen had gekregen, al doorgesleten. Toen naar een eerste pisangsnit. Over dag de snijploegen nalopen en 's-a- vonds bij de "uittrek" van de lorries over het draagbaar spoor naar de hoofdbaan. Na acht maanden over geplaatst naar de thee, met pluksters, snoeiers en wieders. Om de twee jaar snoeien, om de tien dagen plukken, wieden eenmaal per twee weken, "se lected weeding", goedaardig onkruid zoals "sentrong", laten staan om ver schroeien van de grond te voorkomen. Na drie jaar proeftuinassistent en 's avonds fabriekswacht, flensen, rol len, drogen, sorteren, verpakken. Na zes jaar over naar de oliepalmen. Tegenwoordig gebruiken ze ladders in de hogere palmbomen maar in die jaren klommen de kappers nog op hun blote voeten tegen de schubben op, een geweldige prestatie zoals ze daar op met hun bijl stonden te zwaaien. Na zeven jaar ontginning, het mooiste wat je als planter kan overkomen. Als jongen van 27 in aangenomen werk 2000 man onder je. Twee man deden over een twalang kappen een week, een reuze karwei. Daarna de stam men gezaagd naar de fabriek en koempelen en branden, niet te erg, anders wordt de humus te alkalisch. Daarna wieden en planten, vanuit de kweekbedden. Tevoren had je natuurlijk je eigen huis en pondokken moeten bouwen, in de buurt van een soengei (voor de water voorziening) en wegen moeten aan leggen. Echt een baan waarin je vol doening in je werk hebt, want je bouwt wat op. Na acht jaar terug naar de thee, af wisselend in de tuinen en de fabriek in een heerlijk klimaat in Kerintji, maar wel een eind weg van de bewoonde wereld, 365 km van Padang het bin nenland in. Eenmaal per jaar mocht je, om beurten, naar Padang met je vrouw geld halen voor het kantoor. Wat een feest I Eenmaal liepen we op de Kerintjiweg over de Boekit Barisan met de auto vast tussen twee "lawines" van aarde. Geen nood, met de kinderen in de auto geslapen en de volgende morgen gemandied in een soengei. Na 24 uur konden we pas doorrijden. Voor zo'n avontuur hoef je dus echt niet naar de wintersport in Europa. We bewaren de beste herinneringen aan een avontuurlijke jeugd in een prach tig land met een fijne bevolking. HENK ENGEL anders gemeen hebben, die ontzettend gemengde afkomstDie 'ratjetoe- afkomst I Wel, dit was een wellicht nog niet geheel goed doordachte poging de Indo en de Indische cultuur te 'schil deren'. Het is mijn oprechte hoop, dat dit opstel een bijdrage zal leveren aan een beter begrip voor de Indische Nederlander, die hier nu precies 25 jaar geleden in zo grote getale arri veerde. P.S. In de natuur is kruising altijd synoniem met veredelingBehalve bij mensen (kennelijk geen deel van de natuur), want dan heet het dat zij "de slechte eigenschappen van beide culturen" hebbenHoe toch die? 8

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1983 | | pagina 8