WONEN IN MALAYSIA.
Van de heer Broenink uit Selangor, Malaysia nog een paar aan
vullende informaties over eventuele vestiging aldaar.
Er bestaan geen vaststaande regels voor vestiging, ieder geval zal
persoonlijk worden bekeken en overwogen. De gemakkelijkste
regeling is de 6-maanden regeling (vernieuwing verblijfsvergunning
om de 6 maanden). Singapore is niet veraf, dus goedkoop om er
heen te reizen, M$ 58,retour f 65,
Van de Malaysische Ambassade zal men weinig inlichtingen krijgen,
alleen over de 6-maanden basis. Voor vestiging moet men HIER
IN MALAYSIA de autoriteiten in de arm nemen.
De huizen zijn hier modern gebouwd. De stad Kuala Lumpur is voor
wonen duur (Ambassade personeel), maar de randgebieden zijn
goedkoop. De huurprijzen van de huizen die U op de foto's ziet
zijn M$ 450,per maand. Bedienden zijn hier niet gemakkelijk te
krijgen. Wel zijn er meisjes of vrouwen voor de schoonmaak, die
per uur betaald worden. Ook is er wel iemand voor de tuin te
krijgen. De maanden december tot en met februari zijn hier erg
warm. Wij hebben temperaturen gehad van over de 35° C. Normaal
is dat 30° C en 's nachts 10° tot 12° lager.
Luxe artikelen (vooral import) zijn duur, behalve de hier gemaakte,
maar die zijn ook uitstekend. De autobelasting (wegenbelasting)
gaat hier per cc inhoud. Enkele voorbeelden: van auto's tot 1200 cc
is de belasting M$ 180,per jaar, tot 2000 cc kan dat M$ 380,
p. jaar zijn. Daarboven voor de volgende 500 cc p. cc 1 dollar meer.
Een auto van 3000 cc komt op zo'n M$ 4000,belasting per jaar.
NOG EEN SINGKÈH IN MEDAN
Ik heb genoten van "singkèh in Deli"
en voelde mij door dat artikel gedron
gen een stukje te schrijven voor het
eerst van mijn 57-jarige leven.
Ik kwam eind '46 in Medan. Was op
geleid voor de 1ste compagnie Ge
neeskundige dienst en gedetacheerd
bij een transport compagnie. Ik herin
ner me dat, toen ik op bezoek was bij
het zusterhuis vlak bij de Esplanade,
er plots iemand met een sarong aan
naar boven kwam. Aangezien hij er
voor mij als een peloppor uitzag trok
ik mijn pistool. De naast mij zittende
verpleegster legde er haar hand op en
zei: "Niet schieten kerel, het is onze
garnizoenscommandant."
Ik werd voorgesteld aan kapitein Wes
terling, die van mij wilde weten of ik
uit een rijdende jeep kon springen en
dan vallend in een paal kon schieten.
Ik moest hem toen vertellen dat ik
alles van injectie-"schoten" wist, maar
met die Smith en Wesson nog nooit
veel geoefend had. Wij hebben toen
verder gezellig gebabbeld over het
land en de bevolking en ik leerde toen
dat ik er niet gekomen was om het
land te veroveren voor de "rubber-
nekken" wat ons was wijsgemaakt
door sommige soldaten.
Ik kreeg van de garnizoens-arts, Dr.
Harms, een twaalfpersoonsziekenzaal
op de Padang Boelanweg en ging
met één van mijn hospitaal-soldaten
's avonds de omgeving verkennen.
Op de Demmenieweg stond een stal
letje dat bananen en kasausies ver
kocht. Later leerden wij dat zoiets
pisang en katjang heette.
Wij hadden de hele oorlog geen ba
nanen en pinda's gegeten en dus ver
orberden wij die al babbelend met
grote hoeveelheden. Toen het op was
wilden wij weglopen, maar de verko
per riep ons terug met "musti bajar".
Aangezien mijn hospitaalsoldaat kleine
emaille rode kruisjes op zijn revers
had, dacht hij dat de verkoper om
Bayer-aspirine vroeg. Gelukkig ver
telde een lieve Indische dame ons dat
we nog betalen moesten. Dat klopte,
dat waren we bijna vergeten Zij
vroeg "berappa" en vertaalde dat.
Wij hadden een vijftal Maleise woor
den geleerd, naast hetgeen we geleerd
hadden tijdens de opleiding van
iemand die waarschijnlijk ook de taal
niet voldoende sprak, of nooit in het
land geweest was. Wij wisten al:
"Apa bisa bitjara malayu?" Toen ik dat
eenmaal op Sumatra gebruikte kreeg
ik te horen "tentu tuan" en dat be
greep ik nog niet.
Voor het kampong-ziekenrapport kreeg
ik een Siamees die ik Amat doopte.
Hij sprak goed Engels en was mijn tolk
voor de patiënten. Van hem leerde ik
binnen 14 dagen alle vragen en ant
woorden betreffende verbinden, ver
plegen en ziek zijn, en werd door de
hele compagnie aangezien voor de
tolk. Toen we eens met 7 man een
glaasje limonade wilden drinken, riep
er prompt één: Hé, tuan dokter bestel
jij even, je spreekt die taal zo goed."
Hij wist niet dat ik pas tot 6 kon tellen
en ik wilde dat niet kwijt. En dan ging
het van "Selamat malam tauké, apa
kabar, minta enam limun marquissa."
Als men ontdekte dat er één tekort
was, zou immers "eh, tauké, satu lagi",
het wel doen.
ik maakte kort daarna kennis met de
padvindersgroep Medan 2, en nam als
oud-padvinder graag de leiding ervan
over.
Ik demobiliseerde in '49 en kwam bij
de handelsvereniging Java. Ik ging
tegen '54 met verlof nadat ik in Medan
in '52 met Ellen Zetlin was getrouwd.
Ondanks een re-enter-permit die Rp.
35.000 had gekost, mocht ik niet meer
terug en bleven we hier hangen, ge
nietend van eerst Tong-Tong en nu
iedere 2 weken van Moesson. Ga er
mee door zo lang U kunt
PETER. (DUCK) SCHERF
(Vervolg: "Eeri vleugje maar van moeder")
Dan plots in prachtig Gotisch schrift:
Glaube nur: Der Himmelvater
Weisz nur wass Dir nutzig sei
Ik herinner me de eindregels:
Lebe wohl und gansz zufrieden
Sois heureuse, ma chère amie
Op die school van M. Gaignebain
leerden ze goed hun talen I
Ze klauterde met ons mee bij ons
eerste bezoek aan Spanje "over ber
gen en door dalen", ze vierde haar
70e verjaardag in Rome in het park
van de Villa Borghese: het was er één
herfstweelde van brons, rood, goud,
donkergroen. Uitzicht op de Spaanse
trappen en hun bloemenweelde en
over de zeven heuvelen. Mijn moeder
noemde het haar mooie "Romeinse
verjaardag" (1937).
Ze hield na het bombardement van
het Bezuidenhout alle positieve kanten
van het leven in het oog. Zoals ze in
oorlogstijd haar oranje shawl droeg
- das war verboten - en een witte
anjer legde bij het paleis Noordeinde
toen Prins Bernhard verjaarde.
Tot het einde zat haar haar in keurige
witte krulletjes - het was eens zo
diepzwart geweesten waren haar
nagels welverzorgd. Klein, heel teer
in haar zwarte japon. De herinnering
aan haar is dapperheid en nog zoveel,
zo héél veel meer, maar bovenal toch
Liefde in de goede zin van het woord.
17
