AFSCHEID IN STILTE
MIJN NAAM OOK
Mijnheer Scheulderman met Minou, 3 maanden oud, net uit het asyl en niet van hem weg te slaan. Haar opleiding bij de boekhouding
werd later overgenomen door Moony haar dochter. Op de avond van zijn overlijden zat Moony een hele tijd onder zijn bureau jam
merlijk te miauwen. Minou sliep tegen haar gewoonte die nacht op zijn stoel, in het koude kantoor, inplaats van bij mij op de bank.
Een afscheid dat ze moeten hebben gevoeld.
Hij had wekenlang gesukkeld, iets tussen griep, bronchitis en zijn gewone kort
ademigheid in. Maar we zagen hem af en toe toch wel op kantoor om de belang
rijkste zaken voor de boekhouding af te doen. Als altijd de plichtsgetrouwe
mijnheer Scheulderman, onze boekhouder. Zijn 77ste verjaardag vierde hij nog
op kantoor, de week daarop w^s hij er ook. "Grondige check-up gehad", vertel
de hij donderdag, "maandag kan ik weer gewoon beginnen. Dan gaan we eens
hard werken aan het jaarverslag en afsluiting van de balans." Zondagmiddag
13 maart overleed hij, plotseling.
Met Th. M. A. Scheulderman gaan
twaalf jaren Tong-Tong/Tjalie Robin
son BV mee. Twaalf jaren, zat hij al
zo lang bij ons? Van de 27 jaar dat
onze zaak bestaat, heeft Scheulder
man er bijna de helft van onder zijn
financiële verantwoording gehad. Ik
besefte het pas toen ik die zondag
avond aan zijn bureau ging zitten. Het
schoonste, opgeruimdste bureau waar
van de enige kras die er op zit, niet
door hem is gemaakt. Paparassen in
keurige mappen, tot op de laatste dag
bijgehouden (ook dankzij Vivian die
de beste boekhoud-assistente is die
we ons ooit hadden kunnen dromen
en permitteren!) een agenda waarop
voor het hele jaar notities zijn ge
maakt voor het werk. Het fijne, bijna
prigel handschrift, toch duidelijk lees
baar, zoals het bij een boekhouder
hoort.
Mijnheer Scheulderman, een stille,
nooit uitbundige man, Hollander met
een Indisch "verleden". Boekhouder
bij Van Dorp in Jakarta, later in Ne
derland bij Dupont en na zijn 65ste bij
Tong-Tong gekomen. Tjalie verwelkom
de hem met een stukje in het blad van
15 juli '71, hij bewaarde het blad op
een speciale plaats in zijn la. Met de
jaren maakte hij veranderingen, ups
and downs mee. Hij leefde in stilte
mee, drong zijn opinie, zijn voor- of
afkeur nooit op, maar we konden het
toch wel merken wat hij wel of niet
apprecieerde. Ook van ons persoon
lijke wel en wee was hij op de hoogte,
evenals wij natuurlijk ook met dat van
de familie Scheulderman. Zijn zonen,
Theo en Rob, hun studie, hun slagen
in de maatschappij, daar leefde hij
voor. En voor Moesson. Toegewijd,
kundig, betrouwbaar, elk jaar weer als
de boeken waren afgesloten, de ver
gadering achter de rug, besefte ik hoe
dankbaar we met "mijnheer Scheulder
man" mochten zijn. Geen accountant,
geen belasting inspecteur heeft er ooit
iets op aan te merken gehad.
En hij was zuinig en dat is voor Tjalie
Robinson BV altijd een belangrijke
overlevingsvoorwaarde geweest. Als
ik iets "extravagant" wilde, dan kon hij
zonder enige spierverandering in zijn
gezicht zuinig kijken, ik weet niet hoe
die man dat deed! Eens zei ik: "U doet
net of het uw geld is mijnheer Scheul
derman!" "Dat is het toch ook?" zei
hij. Een antwoord dat zijn betrokken
heid met ons bedrijf typeerde.
Je leert elkaar in 12 jaar wel door en
door kennen met alle fouten, tekort
komingen, goede en prettige eigen
schappen. Mijn jaren-verslag van onze
boekhouder Scheulderman heb ik on
verwacht moeten maken, de balans
moeten afsluiten. Dan merk ik dat het
grote Verlies dat we geleden hebben
het gevolg is van de Winst die zijn
aanwezigheid al die jaren voor ons is
geweest.
Zijn crematie was ontstellend sober.
Geen enkele bloem, geen muziek, geen
toespraak, geen zaal vol vrienden, be
kenden. Er was eigenlijk geen afscheid,
alleen stilte. Hadden we toch maar een
bloem op uw kist mogen leggen, één
maar mijnheer Scheulderman. Weet
dat we dat in gedachten vol dankbaar
heid hebben gedaan.
L.D.
Honderden briefkaarten en brieven ontvangen we per dag met een "Ja, mijn naam
ook in Moesson Voor uw enthousiaste bijval en waarderende woorden voor ons
namen-plan, hartelijk dank. 15 April komen de eerste 100 namen in Moesson.
Voor de nieuwe abonnees die het nog niet weten: we drukken voortaan (na schrif
telijke toestemming) uw naam af in ons blad. Geen plaatsnaam of adres, alleen de
naam en het land waar de abonnee woont. Bedoeling is dat vrienden elkaar mis
schien terug zullen vinden.
Adressen worden NIET bekendgemaakt ook al hebben sommigen dat graag. Als er
contact gemaakt wil worden gaat de eerste brief per adres Moesson, we zenden
die direkt door.
Buitenlandse abonnees, zendt U ook uw schriftelijke "Ja, mijn naam ook I" Hoe
verder af, hoe meer men er prijs op stelt te weten dat U er nog bent. Kaartje is
genoeg
Redactie Moesson
l
