Hoe toch dese
Swing Session
KIMM Indische spekkoek
men en bracht voor de kinderen en
mevrouw Aardeman enige Atjehse huis
vlijt voorwerpen mee: rose waaiers vol
gouden lovertjes voor mevrouw, ver
sierde ratels voor de twee kinderen
van 11 en 9 jaar.
Trouw aan Aardeman, in haar ogen
haar weldoener, had haar doen be
sluiten naar Kota Radja af te re'izen
met een autobus, die toen af en toe
naar de Westkust en retour reed en
er een paar uren over deed. Deze
geste werd buitengewoon geappreci
eerd en het afscheid was, zoals het
een Atjehse vrouw betaamd, zeer in
getogen, maar de hartelijkheid en
dankbaarheid las men toch in haar
ogen. Toen haar gevraagd werd hoe
zij daar in de binnenlanden van zijn
vertrek gehoord had, kreeg Aardeman
slechts een raadselachtige glimlach
ten antwoord.
Na zijn promotie in Leiden, weer twee
jaar later, werd Aardeman in het De-
lische .Te'bing Tinggi, geplaatst, maar
kreeg van de Resident van de Oost
kust de opdracht een zaak in Kota
Radja uit te zoeken. Dat betekende
twee dagen reizen per Deli-spoor en
Atjeh-tram. De djaksa van Kota Radja
was namelijk niet lang na Aardeman's
vertrek naar Holland, eveneens ver
dwenen, maar wel met de Noorderzon
naar de overwal (schiereiland Malak-
ka) gevlucht, met medeneming van
8.000,Een afschuwelijke verduis
tering.
In Kota Radja aangekomen, werd Aar
deman gastvrij ontvangen door mevr.
en de Resident. Het paviljoen van het
Gouverneurshuis werd hem voor een
paar dagen ter beschikking gesteld.
Het was toen een uur of vier in de
namiddag.
"U komt dus als U zich verfrist hebt
een koele dronk halen," zei mevrouw.
"Om zeven uur is het avondeten."
"Ik zal er zijn, mevrouw, dank U
Aardeman liep door de weelderige tuin,
die hem zo bekend was naar het pa
viljoen. Toen hij de voorgalerij betrad,
stond daar - U raadt het! - Tjoet Nja
Meuligoë om hem in Atjeh welkom te
heten. Weer hadden de geruchten dat
hij even Kota Radja zou bezoeken, het
binnenland bereikt en weer had Tjoet
Nja het als een aangename plicht be
schouwd de 120 km naar Kota Radja
te reizen om hem de hand te drukken
en welkom te heten.
Dit was de laatste maal (1936) dat
Aardeman Tjoet in levende lijve ont
moette. Het onderzoek inzake de ver
duistering door de djaksa werd tot
tevredenheid van alle partijen opge
lost. Het geld was en bleef echter
"In Keyners kookboek (22ste druk) staan twee bedenkelijke illustraties. Op de
een staat een vrouw met een pannetje onder een klapperboom. Bezig de santen
op te vangen die uit de klappers zal stromen? Op een andere pagina deze kokki
met een (Hollandse) boodschappenmand onder de arm en onder de andere een
vette babon (kip). Dat arme mens zal thuisgekomen wel behoorlijk onder de
goerem (kippeluizen) zitten en door de jeuk weinig tijd overhebben om het mid
dagmaal op tafel te krijgen
Dit schreef ons lezer Bertus Prins in Portland, Oregon. Direkt de plaatjes op
gezocht en inderdaad, ik heb me krom gelachen. De kwestie is, er zijn geen
illustrators met Indische ervaring. Of ze zijn er wel, maar de Nederlandse uit
gevers stellen er geen prijs op. Dat Keyner aan de 22ste druk toe is, bewijst dat
de recepten nog altijd goed zijn. En santen zit in blik of blok en kippen komen
geplukt en ontluisd uit de diepvries, ja toch?
L.D.
verdwenen met de man, die nooit is
opgespoord.
Wij schrijven 1979; dertig jaar na de
Soevereiniteitsoverdracht, vijftig jaar
na de bovengenoemde gebeurtenissen.
Aardeman kreeg bezoek van het Hoofd
van de Afdeling Documentatie Atjeh,
Aboe Bakar, die het verzoek deed zijn
dissertatie te mogen vertalen in de
Bahasa Indonesia. Op een vraag van
Aardeman of de heer Aboe Bakar bij
zijn terugkeer in Kota Radja eens wil
de informeren of Tjoet Nja Meuligoë
nog leefde - want zij zou nu wel een
jaar of 75 zijn - beloofde deze alles in
het wenk te stellen achter haar adres
te komen. Enige maanden later werd
hem dit adres verstrekt en Aardeman
kreeg kort daarop een brief met enige
statiefoto's van het echtpaar met het
dringende verzoek haar een conter-
feitsel van zijn vrouw en hemzelf toe
te sturen. Dat portret zou bij haar een
ereplaatsje op haar kast krijgen, zodat
zij er altijd naar zou kunnen kijken.
Trouw I
GESCHIEDENIS EN CULTUUR
KEI-EILANDEN
In het kader van zijn kandidaats-exa
men in de niet westerse anthropologie
in Nijmegen heeft W. P. Renwarin een
scriptie geschreven over de Zuidoost-
molukse gemeenschap onder de titel:
"Keiezen, de vergeten groep oftewel
een minderheid binnen de molukse
minderheid" (in Nederland).
Het handelt over de geschiedenis en
cultuur van de Kei-eilanden. Het geeft
tevens een uiteenzetting weer over de
diverse stromingen binnen de totale
molukse gemeenschap in Nederland.
De uitgever is de molukse studenten
vereniging Gerakan Pattimura in Nij
megen. Het boek kost 10,excl.
verzendkosten, uiteraard bij vooruit
betaling. Telefonisch te bestellen
04704 - 2066.
E. A. Renwarin, Botter 110, 2991 PE
Barendrecht.
voor uw parties en reünies
Allround - Uitgebreid dans repertoire
DANSCOMBO
J. A. (Fons) Phefferkorn
Barnsteenhorst 51
2592 EB Den Haag
Telefoon 070-473935 of 070-548079
Stort 20,op giro 158225 en
U ontvangt een spekkoek van
ca. 500 gram, in speciale ver
pakking, franco thuis.
"KIMM", Joh. Verhulststraat 98
Amsterdam-Z. Tel. 020 - 72 84 61
7
