BOEKENSTALLETJE
Kleist, Barkmeijer, 70-plussers doen het
toch maar magnifiek. René Moscou en
Wim Rissema voor basgitaar en drums
vulden de oldtimers aan. Muziek waar
mee de dansvloer binnen een mum vol
stond, diner-dansant zoals vroeger in
"de Nederlanden" en "des Indes"
Tjalie Robinson Trofee, de Zilveren
Karbouw.
In Carrouselzaal 1 even een plechtig
halfuurtje voor het uitreiken van twee
trofeeën. Twee personen hadden de
ze onderscheiding zeer verdiend. Hoe
wel hun arbeidsterreinen totaal ver
schilden, hun inspanning en prestaties
op geheel andere wijze zouden moe
ten worden beoordeeld, hadden D. A.
Visker en Ir. G. A. Vrijburg die ene
belangrijke factor gemeen: doorzet
tingsvermogen, het bereiken van een
doel ten gunste van een grote ge
meenschap.
At Vrijburg bereikte na 14 jaar hard
nekkige strijd tegen instanties, 7 jaar
terzijde gestaan door een team van
bewonderenswaardige medewerksters
en medewerkers, dat een ereschuld
werd erkend en (gedeeltelijk) ingelost
aan ex-Knillers en burger-geïnterneer
den.
Dick Visker gedreven door een ver
langen om Indische geslachten op
papier te verzamelen, geslachtsnamen
uit de vergetelheid te halen en die te
bewaren voor komende generaties,
begon zijn werk zo'n 10 jaar geleden.
Eerst alleen, later bijgestaan door en
thousiastelingen. Zijn boek "Indische
Familienamen" (net uit) is het sluit
stuk van deze enorme prestatie.
Onvermoeid en stug als de karbouw
door de zware modder zijn werk doet,
kan hij symbool staan voor het stugge
doorzetten waarmee Visker en Vrijburg
de op zich genomen taak volbrachten.
Een Zilveren Karbouw als trofee leek
onze waardering daar voor juist uit
te drukken.
Verder
Mooie meisjes die beeldig dansten,
dansgroep "Ambiance" uit Wagenin-
gen, een optreden van Andres (altijd
goed voor een paar melodieuze
songs), schitterende dansen van Isti-
ka, Pencak Silat en lest best de dans-
orkesten "Budah" en Pfefferkorns
"Swing Session" die beide dansvloe
ren tot de laatste minuut volkregen,
me dunkt het was een Indisch dagje
wel
Ik heb in dit verslag niet genoemd de
Cult. Vereniging Nines en "Onze
Soos" maar het lijkt me goed om te
besluiten met onze waardering voor
dit partnership, waarbij vooral "Nines"
als de oudere en sterkere van de
twee verenigingen een belangrijk deel
van het programma op zich heeft ge
nomen. P
Door gebrek aan plaatsruimte en het
te laat binnenkomen van foto's in de
volgende Moesson wat meer plaatjes
van de Indische Dag.
IK \H\L6ctm N/SI
RAM65; IK WLMW
ve
fows ffc
Jstaka
SU
"Wil je komen boeken-signeren op de
Indische dag?" vroeg Lilian Ducelle.
Ik kreeg aangename visioenen van
drommen mensen in de rij voor mijn
stal, elkaar vertrappend om een hand
tekening - en zeg "ja".
Op de dag zelf zit ik onwenning onder
mijn baldakijn achter kleine stapeltjes
boeken op een geschuurde plank. Hoe
gedragen Mulisch, Hermans en Reve
zich onder zulke omstandigheden?
Roepen ze: hier moet je wezen of:
koop niet bij die schoft naast me I of
staren ze onverschillig in het onein
dige
Mensen slenteren voorbij, soms blijven
ze staan, hun blik hangt even aan het
plankje met de naam erop, zoals in
Artis: "Edelzwijn uit Zaïre", dan zie je
de ogen langzaam naar boven glijden:
o, is dat nu het edelzwijn in levenden
lijve
Opeens ontdek ik de naam op de boe
ken links naast de mijne op tafel, een
soort bijbels van indrukwekkend for
maat: Raymond Westerling. Adoe sèh,
spannend I Ik trek mijn jurk recht, duw
het kapsel in fatsoen, voorlopig is hij
nergens te bespeuren, maar je zal je
stand maar delen met zo een interes
sante boeman I
"Mag ik me even bekendmaken?"
klinkt het rechts naast me. Dat is hij!
van top tot teen vierkant en onver
zettelijk I puntbaardje I "Mijn naam is
Janse," zegt de meneer en mijn lo-
hoe-ken gezicht ziend, schatert hij het
uit, "U ook al? ledereen wil met mij
op de foto, dan zeg ik zonde van de
film, ik ben Westerling niet." De
pseudo-vuurvreter blijkt de schrijver
van een prachtige Bahasa Indonesia,
(ook van bijbelformaat), verrukkelijk
geïllustreerd door een attractieve blon
de meneer, die in zijn schaduw zit en
(lees verder pagina 24)
19
