Vakantie in Indonesië:
EEN TROPISCHE VERRASSING
door Dr. Niels Wiedenhof
Direkt toegegeven: ik zag er als een berg tegenop. Zo een zelf georganiseerde
vakantie in Indonesië. Ik kende er kip nog kraai en alleen Bandung zei me iets
omdat ik er vroeger als kind had gewoond. "Moet je nu écht zo ver weg naar
een land waar je geen enkele band mee hebt?". "Ja", zei mijn vrouw, "Ik wil
nu eindelijk wel eens zien waar je vroeger gewoond hebt en waar je op school
zat. En zo begon ik midden november vorig jaar maar eens mijn licht op te
steken hoe ik de hele maand mei 1983 het best met vrouw en kind van kleuter
leeftijd in Indonesië vakantie kon houden.
Ter plaatse regelen
Een ding werd me al vlug duidelijk.
Bespreek niet te veel vanuit Neder
land maar regel zo veel mogelijk ter
plaatse. Doch met een klein kind erbij
durfde ik dat niet aan.
"Weet iemand een vertrouwd reis
bureau dat bekend is in Indonesië?",
vroeg ik aan vrienden die al eerder de
reis erheen hadden gemaakt. De
ANWB viel af omdat men mij geen
reis op maat kon leveren. Ik vergaarde
een lijstje van andere reisbureau's en
koos er een uit dat een vestiging in
Den Haag had. Achteraf bleek het een
goede gok te zijn daar dit bureau een
uitgebreid net van kantoren in Indo
nesië heeft. In Jakarta hoorde ik dat
het eertijds via de eigenaar een uiterst
belangrijk bureau was dat min of meer
een monopoliepositie op de reismarkt
had. Tijden veranderen echter en het
raakte zijn eerste plaats kwijt. Toch
was mijn indruk ter plaatse dat het
een goed geoliede organisatie was. Ik
kreeg er in elk geval een uitstekende
service, beter dan bij menig Neder
lands reisbureau. Misschien toch ook
een paar critische noten aan het adres
van de Haagse branche. Men vertelde
me dat ik een eerste klas air-conditio
ned trein van Bandung naar Jakarta
zou krijgen. In Jakarta bezwoer men
me later dat deze niet bestond. Ik
dacht dat men mij om de tuin wilde
leiden, want op mijn bescheiden stond
uitdrukkelijk "Ticket eerste klas". De
vertegenwoordiging in Jakarta bleek
gelijk te hebben en ik had me, door de
fout in Den Haag, een nodeloze woor
denwisseling op de hals gehaald. In
Jakarta bleef men echter vriendelijk en
correct, hoewel men heel goed in de
gaten had dat ik de zaak tot op het
laatst niet vertrouwde. Ik heb ze dan
ook achteraf een briefje geschreven
en me geëxcuseerd voor mijn onge
loof. Ook had de Haagse vestiging me
nooit moeten overhalen om bij aan
komst in Jakarta, en anderhalve week
later in Yogya, een hotel te nemen.
Niet dat ze slecht waren, maar wel
groot en onpersoonlijk.
Bovendien kostte elk kop koffie, elk
drankje, er vele malen meer dan gang
baar in Indonesië. Men rekende ge
woon 'Europese prijzen'. Voor de door
snee vakantieganger is zoiets uiter-
20
De Grote Postweg in Bandung,
richting alun-alun.
mate onprettig. En dat terwijl er uit
stekende Guesthouses zijn waar men
vriendelijk en voorkomend onthaald
wordt en waar men zich direkt thuis
voelt.
Guesthouses uitstekend
In Den Haag verschafte men me wèl
een uitstekend Guesthouse in Ban
dung, waarover ik graag in lyrische
bewoordingen zou willen schrijven om
dat we het er zo fijn hadden. Een
tropische verrassing Ik moet er in
elk geval een paar woorden over kwijt.
Het Guesthouse in kwestie, Guesthou
se Tamara, ligt aan de Jalan Wira An-
gun Angun (vroeger Hollandiastraat),
no. 40, eigenaar de heer Ruud Noya
(in het telefoonboek onder 'Ruud', doch
hij reclameerde intussen erover).
De heer Noya, was een uiterst erudiete
en plezierige gastheer, een schoon en
ruim Guesthouse met kamers met ei
gen bad en WC, heel lekker eten, ook
voor vegetariërs zoals wij, plezierig en
eerlijk personeel en een bekwame
chauffeur die bovendien een uitsteken
de gids bleek te zijn door zijn grote
kennis van zaken. Men kan het haast
niet beter treffen.
Nu hadden we wel het geluk de enige
gasten te zijn, omdat we buiten het
vakantieseizoen reisden. We kregen
dus alle aandacht, als we die nodig
hadden. Want de gast kreeg niets
opgedrongen. Hij kon zijn eigen gang
gaan, doch als men advies wilde stond
iedereen klaar. We hadden er een
heerlijke week.
Op de valreep gaf het Haagse bureau
ons ook nog een Guesthouseadres in
Jakarta met de mededeling dat de heer
Noya in Bandung wel de afspraken
kon maken.
Op onze terugweg, toen we nog een
nacht in Jakarta verbleven, logeerden
we ook in dat Guesthouse. Weer een
schot in de roos. Aardige mensen, zeer
goed eten - wederom ook voor vege
tariërs, hetgeen aanduidt dat men de
gasten met zorg omringt - schoon.
Adres: Guesthouse Belruvya, Jalan
Cempaka Putih tengah 1/19, eigenaar
familie Wenas. Conclusie: mijdt hotels,
logeer in Guesthouses.
Sarangan
In een van de vorige nummers van
Moesson vroeg een lezer zich af waar
om alle huizen 'van vroeger' in het
bergdorp Sarangan - vlak boven Ma-
diun aan de voet van de Lawu, nèt in
Oost Java - weg waren. Ik heb uitvoe
rig met de bevolking daar over ge
praat tijdens de week die we er door
brachten. Overigens deze keer in een
erg plezierig hotel dat we ook via Den
Haag kregen. Echt een ouderwets ho
tel, Hotel Sarangan, met meubilair van
vroeger en, men zou haast zeggen,
bediening van vroeger. Eigenaar is
een tachtigjarige arts die in Madiun in
zijn andere hotel woont. De zaken in
Hotel Sarangan worden door twee
jonge mensen op een prettige manier
geregeld. De prijzen zijn redelijk en wij
kregen zelfs ongevraagd reductie op
de maaltijden omdat we vegetariër
waren.
"O, U wilt makanan kampong? Dat
regel ik wel voor U".
Hotel Homann
in Bandung,
vanouds een
markant
herkeningspunt
in de
bergstad.
