m078-180866*
(r^pVd^todig?!
/etiokauion
financieringen
W
ft Dagelijks geopend van 9 uur tot 20uur
'usa«
GEWAPEND
15
van die streek op Sumatra betekende
dat: moeka-moeka, dus gezicht, zoals
men zei. Langs het plaatsje loopt na
melijk een rivier. En de legende ver
telt, dat op een dag enige vrouwen
bezig waren in de kali de was te doen.
Een normale bezigheid in de ochtend.
Zij sloegen dapper allé kleding op de
gladgeboende stenen tot het schuim
in trage strepen in het midden van de
kali vloeide. Er dreef op die dag ook
iets anders in de rivier: namelijk een
lijk! Het merkwaardige was, dat dit
met het gezicht naar boven dreef in
plaats van andersom zoals te doen
gebruikelijk als het lichaam levenloos
meegevoerd wordt door de stroom.
Daarom werd het gehucht Moko-Moko
genoemd.
Het was een aardig plaatsje met een
kleine aloen-aloen, wat winkeltjes en
een verrukkelijke rimboe, die zelfs de
rivier hier en daar overgroeide. Het
controleurshuis was luchtig, ruim en
koel. Helaas had de voorganger, een
boedjang, het wat verwaarloosd, ja
zelfs laten verslonzen.
De gezaghebber met vrouw en kind
woonden daar heel genoeglijk en ple
zierig. Er lag een aardig brede over
loop achter de slaapkamer en ook
achter de eetkamer bevond zich een
galerij die met een trap naar de tuin
liep. Want het huis was op neuten ge
zet, cementen blokken. Altijd praktisch
bij een bandjir of voor de veelvuldige
aardbevingen. De rivier, kind van de
bergen kon wel eens goed tekeer
gaan. In de schaduw stonden rijen
potten op sokkels met chevelures,
die hun kantbladeren in de lauwe
wind bewogen en welig tierden. Ver
derop dreigde het ondoordringbare
oerwoud - gevaarlijk en geheimzinnig.
Op een nacht werd de vrouw van de
gezaghebber wakker. Zij hoorde voet
stappen op de losse houten planken
van de galerij: klapklip, klap - slèf-slof-
slèfAls vrouw en moeder in de
rimboe heb je extra gevoelige waak-
oren. De voetstappen hielden stil bij
de trap. Liep daar iemand? Een ogen
blik later was het weer doodstil. De
klamboe nevelde vaag grijzig rondom
haar. De gezaghebber was diep in
rust naast zijn goeling. Het bleef stil
en zij lette er niet meer op, viel weer
in slaap. Twee nachten later, echter
hoorde zij opnieuw voetstappen op de
vlondertjes. Zij richtte zich op in bed
en luisterde scherp. Ook ditmaal hield
het geslof op vlak bij de trap. Daarna
doodse stilte Zij begon zich nu on
gerust te maken. Voorzichtig de klam
boe openend, sloop z'ij uit bed en keek
door de kieren van de houten luiken,
maar kon niets zien op de overloop
achter de slaapkamer. Nou ja, zij kon
het zich verbeeld hebben.
Toch herhaalde zich deze geheimzin
nige gebeurtenis en zij besloot er met
haar man over te spreken. Die haalde
zijn schouders op. Hij had niets ge
hoord of gemerkt - hij sliep en over
dag had hij het druk met zijn bestuur.
Die middag ondervroeg zij voorzichtig
de kokki: "Kok, heb jij ooit iets ge
hoord van voetstappen op de trap
Kunnen het ratten zijn of beesten?"
Kokki had er wel iets over gehoord,
was erg gesloten en onwillig erover
te praten. Dus toch was er iets De
vrouw van de gezaghebber ondervroeg
enkele mensen in het dorp: de bibi die
haar kippen verkocht, de vrouw die
om de dag met kwee-kwee kwam. En
eindelijk kwam het hoge woord eruit:
Zij woonden in een spookhuis I
Zij vroeg verder, drong aan het haar
te vertellen. En dit is het verhaal, dat
zij uiteindelijk te horen kreeg:
Jaren geleden - wellicht voor het be
gin van deze eeuw, woonde hier een
jonge controleur. Deze plek was toen
nog een volkomen verlaten post in de
rimboe. De controleur inde belasting
gelden, deed rondes langs de bevol-
kings rubbertuinen, hielp eens bij een
epidemie en werd ziek. Hij was ver
loofd met een vrouw uit Nederland.
Zij zouden trouwen. Zijn bruid zou met
de' handschoen uitkomen en bevond
zich al aan boord, toen hij ziek werd.
De gedachte, dat zij zou komen, hield
hem in leven. Zijn koorts verteerde
hem. Bij tijden verloor hij zijn bewust
zijn, maar hij bleef leven. Ondertussen
debarkeerde zijn bruid in Padang. Na
een tocht van drie dagen arriveerde
zij moe en blij in Moko-Moko en vond
er haar bruidegom op zijn doodsbed.
Drie dagen later stierf hij in haar ar
men. Sindsdien waart zijn gekwelde
geest rond, nog altijd op zoek naar zijn
bruid, die hij slechts enkele dagen zijn
vrouw had mogen noemen.
Toen Toos Hartsteen dit wist, was zij
gerustgesteld. Haar kind en haar man
zouden nooit last hebben van deze
goede geest. Soms brandde zij wie
rook op de overloop - donderdags, als
de geesten rondwaren en zich tegoed
doen aan de geur van kostelijke spij
zen en bloemen, want daar leven zij
van. Zij is nooit bang geweest. Dat ben
je als vrouw van een bestuursambte
naar niet
Kareldoormanweg 9
v ^33T7 ZD Dordrecht
telefoon:
078-1808 66*
VOORBEELDEN CONTINU CREDIET
Krediet
limiet
Aflossing
per
maand
incl. rente
2%%
Rente per
maand
berekend
over uitst.
saldo
Theoreti
sche
looptijd
in
maanden
O O O
O O O
q o o
(DON
150-
250.-
425.-
1,18%
1,13%
1,03%
54.4
53.5
51,8
VOORBEELDEN PERSOONLIJKE LENING
Krediet
bedrag
(netto in
handen)
36
maanden
48
maanden
60
maanden
6.000.-
10.000.-
15.000.-
208,91
340,34
504,62
166,92
270,47
399,86
141,79
288,55
337,—
Andere bedragen dan de hier genoemde zijn mogelijk
Rentewijzigingen voorbehouden.
C
h'l yen gehoor 013-34 28 49
2*3*8»
Wie op de afgelopen Soosdag is geweest, heeft het prachtige werk
van de heer L. J. Barkey "in levende lijve" kunnen bewonderen. Hij
beoefend als hobby het edele ambacht van wapensnijden. Hierboven
een afbeelding van het wapen van de familie Swaving, schitterend uit
gevoerd in grijze, groene, bruine kleuren. Hoe U aan uw familiewapen
komt? Naspeuren via het familie-archief (waar de heer Barkey ook
een belangrijk steentje toe heeft bijgedragen). De prachtige versierin
gen, het vullen van het wapen doet hij op onnavolgbare wijze. Het
geheel wordt uitgesneden en komt dus in reliëf op het houten schild.
Formaat 20 x 25 cm komt op f 125,groter f 150,
Een eigen familiewapen is een sieraad voor de huiskamer I
L. J. Barkey, Martin Campslaan 397, 2286 SZ Rijswijk, tel. 070 - 946248