ORIENT TRAVEL B.V.
Even glimlachen
"9nciiócke
]ami lie namen
DRIE KEER VERDIEND
Ik had een boel correspondentie af te doen en zette me tot rustig schrijven
(dat dacht ik tenminste) achter mijn schrijftafeltje. Nauwelijks had ik de aanhef
voor mijn eerste brief op papier of daar kwam Minah aan. "Mem daar is de
bloemenman." Maar ik had niets besteld bij Haf, wat kwam hij doen? "Tidak
taoe Mem tapi dia soekah bitjara sama Mem". Ik stond met een zucht op en
dacht wat nou weer?
"Ada apa Haf?" Haf vertelde me dat hij met zijn karretje op weg was om bloe
men te verkopen toen hij bijna was aangereden door een grobak. Gelukkig was
er geen ongeluk gebeurd maar zijn karretje was omgeslagen en al de jampotjes
waar hij zijn bloemen in had waren gebroken. Had Mem soms een paar lege
potjes voor hem
DEN HAAG
Nummer twee zat in de buggy,
ik zat gehurkt naast hem en
samen wachtten we op nummer
één en beider mama die binnen
een portie bami kochten. Dit
tafereel bracht ons een glimlach
op van een passerende dame,
die misschien zoiets als 'typisch'
gedacht zal hebben.
Eén meter rechts van mij zat een
oude heer op het terrasje voor
zich uit te staren en af en toe
behoedzaam een slok uit zijn
glas rode wijn te nemen. En toen
begon het zachtjes te regenen,
maar we waren allen onder een
afdakje.
"Goed voor het gras van mijn
vrouw", klonk het opeens en hij
wendde zijn hoofd naar mij toe.
"Ja, lekker fris," antwoordde ik,
ad rem als altijd.
"Goed voor het gras en ook
voor de rozen," vervolgde hij,
"dan hoef ik niet te siram."
Hij zweeg en keek weer voor
zich uit. Ja, dacht ik, ik begrijp
wat je zeggen wil. Je hebt in
Indië gewoond en we zitten hier
niet voor niets voor dit restau
rant, dit Oosterse eethuis met
veel groen op het terras, hier
op de Frederik Hendriklaan waar
toch aardig wat te zien is.
Nummer twee vroeg om aan
dacht en toen ik weer opkeek
was de oude heer weg. Zijn glas
was leeg. Even later zag ik hem
voorbij fietsen, op weg naar het
gras en de rozen die hij vandaag
niet hoefde te siram.
R.B.
Mina keek al ontstemd, zij mocht die
Haf niet, die kwam altijd bedelen en
iets vragen. "Trouwens", zei ze tegen
mij, "Hamsa, de djait die naast hem
woonde mocht hem óók niet". "Nou
Minah zo'n paar lege jampotjes is het
ergste niet, haal er maar een paar."
Haf bedankte uitbundig en vroeg of
hij er wat water in mocht doen. Toen
zette hij er de ietwat verfomfraaide
bloemen in, zette alles op zijn karretje
en ging met het piepende karretje van
tjeketuut-tjeketuut het hek uit, zijn
zoontje er achteraan.
"Huh" zei Minah, "die gaat natuurlijk
weer naar het kerkhof, terlaloe".
"Maar Minah" zei ik, "daar zit toch
geen kwaad in om naar het kerkhof
te gaan?" "Tidak" zei Minah, "maar
in Hafs geval wél!" En ze voegde er
aan toe: "Terlaloe sekali sama itoe
anak-ketjil". Mijn nieuwsgierigheid
was gewekt en ik vroeg wat dan het
schandalige was.
Minah vertelde me het volgende: Haf
zijn bloemenzaakje in de Djalan Dje
roek bracht niet zoveel op. Toen was
hij op een idee gekomen. Van wat
oude stukken hout hier en daar ge
vonden had hij een karretje in elkaar
geslagen, wist ergens een paar oude
fietswielen te krijgen, bevestigde die
aan het karretje en voilé klaar om de
business te beginnen. Hij vatte post
bij het kerkhof, vooral op religieuze-
en feestdagen deed hij goede zaken,
daar veel mensen die de graven be
zochten een bloemetje kochten. Zo
gauw ze met het potje en de bloemen
het kerkhof binnengingen ging Dana
't zoontje, er ongemerkt achteraan en
bleef ongezien op een afstandje kij
ken tot de mensen weer weg gingen.
Dan schoot hij toe, graaide het potje
met de bloemen van het graf en bracht
het naar zijn vader die het na wat
schikken weer op het karretje zette en
het weer opnieuw verkocht aan de
volgende klant. Meestal ging dat zo
een keer of drie, maar met veel geluk
lukte het soms wel 5 keer.
Ja, mopperde Minah nog na en al die
jampotjes die hij had gekregen, daar
gaf de toekang botol, die iedere 14
dagen kwam, wel 3 sen voor. Minah
had een leeg blikje waar de opbrengst
van de lege flessen, kranten en oude
rommel in ging. Het was altijd een
heel getawar. Het geld werd opge
spaard en streng beheerd door Minah
die het dan met Lebaran eerlijk tus
sen al de bedienden verdeelde. Om
geen vergissing te maken moest ik
op de label de data en opbrengst
schrijven: 2 Maart 45 sen. Ze nam
geen kans of risico.
Toen ik 's middags in de tuin bij het
hek met Sjendi, de toekang kebon,
iets te bepraten had hoorde ik "tjeke
tuut-tjeketuut" en zag Haf, die kenne
lijk en iewat gehaast - hij had zeker
honger - naar huis ging. Kleine Dana
kon hem nauwelijks bijhouden en liep
met kleine trippelpasjes achter het
karretje aan. De oppervlakkige toe
schouwer zou hebben kunnen denken:
"Nou die man heeft geen erg goede
zaken gedaan" bij de aanblik van al
de potjes en blikjes nog met bloemen
erin. Maar ik wist natuurlijk wel beter.
Het was maar goed dat Haf haast had
en niet om of op keek en mij dus niet
zag want had hij wél gekeken en mij
gezien dan was ik misschien in de
verleiding gekomen om hem een knip
oogje te geven I
HANNA MUELDER
RETOUR BANGKOK VOOR SLECHTS
RETOUR JAKARTA
BALI - plus BANGKOK, SINGAPORE,
SUMATRA, JAVA
HAWAII
f 1.395,-
f 1.750,-
(ANVR)
GARANTIEFONDS
REISGELDEN
retour f 2.325,—
retour f 2.269,—
Rokin 52 - AMSTERDAM - Tel. 020-24 25 38
Laan van Meerdervoort 291
Tel. 070-63 83 67
DEN HAAG
Singel 486 - 1017 AW AMSTERDAM
Tel. 020-23 74 84
door D. A. Visker
De tweede editie van een
uitgebreid register van
Indische familienamen
(plm. 7.000) en bijzonderheden
over hun oorsprong en
ontwikkeling in de laatste
eeuw.
Een boek dat geslachten na
U nog waarde zal hebben.
Prijs f 29,50 - Porto f 4,25
17