BIJ DE VOORPLAAT
DE DORNIER VLIEGT WEER
BABY ZIT
Kinderen, kinderen, kinderen. In het jaar 2000-zoveel zal de bevolking van In
donesië verdubbeld zijn, las ik ergens en dat moet onrustbarend zijn. Want waar
haal je tweemaal zoveel inkomsten, tweemaal zoveel voedsel vandaan? Misschien
komt er nog eens een drastische wijze van familieplanning of wordt er iets ge
daan aan ruimtelijke ordening in betrekking tot bevolkingsspreiding. Voorlopig
struikel je als fotograaf over de kinderen, babies, moeders in verwachting. Van
Rogier en Mellema ontelbare foto's met kinderen. Zoals dit jonge meisje met baby.
Ondanks alle piekerans toch wel een
prettig plaatje om te zien. De baby zit
zo lekker, speen aan een koordje bin
nen handbereik, valt niet in het stof.
Ik hoop dat Liesbeth List dit plaatje
onder ogen krijgt, kan ze nog meer
ideeën opdoen voor baby-opvoeding.
Ik kreeg namelijk van vele verontwaar
digde lezeressen een knipsel uit een
blaadje geknipt waarin Liesbeth (net
gezegend met een baby) verklaarde
dat "ze haar kind een Indische op
voeding zou geven, n.l. "de hele fami
lie mag meedoen. Net zoals ze dat
in Indië vroeger gewend was."
Dat ging zo: moeder naar de pasar,
vader voedt het kind op. Vader naar
de sawah, moeder naar de pasar, oma
past op het kind. Oma op vakantie,
vader naar de sawah, moeder naar de
pasar, oom krijgt het kind op schoot.
Oom op de tjelengjacht (of gaan vlie
geren misschien) vader naar de sawah,
moeder naar de pasar, oma op bezoek
bij de buren, tante krijgtetc. etc.
Zo'n verhaal was het ongeveer. Nu
moet men zulke informatie in een
weekblaadje en uit de mond van Lies
beth maar met een pond zout nemen,
want die interviewers krijgen ook be
taalt om de pagina's vol te krijgen.
Ze lijkt trouwens wel niet lekker om
te veronderstellen dat mijn vader naar
de sawah zou gaan vóór mijn moeder
van de pasar thuis was en mijn oma
ging niet weg vóór mijn oom met tje-
lengs thuiskwam, want dan moest ze
eerst dendeng maken.
U snapt wel dat ik er nu ook maar een
grapje van maak, want dat Liesbeth
allang het verschil tussen Indisch en
Indonesisch niet meer weet (of mis
schien nooit geweten heeft) is absurd.
Maar, als Liesbeth nu deze voorplaat
onder ogen krijgt, dan hoop ik toch
maar dat ze er iets van opsteekt. Hoe
zo'n slendang geknoopt wordt, en dat
een baby zo het makkelijkst zit. Maar
ik hou m'n hart vast, ik zie straks Lies
beth ook met de baby in zo'n wurgband
tegen de borst gedrukt, zoals tegen
woordig mode is. De alternatieve pri
mitieve draagwijze overgenomen van
de Kikuju's of een Indianenstam op de
hellingen van de Cotopaxi. Vreselijk
om die weerloze wichtjes soms met
beentjes naar voor, soms naar achter
tegen het ouderlijk lijf gebonden te
zieri op de Frederik Hendriklaan of de
Spuistraat. Is zo primitief onvoorwaar
delijk goed, omdat onze superbescha
ving onvoorwaardelijk slechte gewoon
ten heeft
De slendang zoals wij die altijd heb
ben gekend, als kind, als moeder later,
zo hoort het. i n
IN DIT BLAD BIJDRAGEN VAN:
Dr. Fiep Kruyt
Boelie
G. J. M. Weiter
Hanna Muelder
P. S. J. van de Ven
Henk Engel
J. Th. Bruinsma
Kees Schaap
M. Ferouge
Johan Hall
A. van Leeuwen
G. J. van Lonkhuyzen
EREDOCTORAAT
In februari wacht Rob Nieuwenhuys
een nieuwe bekroning van zijn werk.
Hij wordt dan eredoctor in de Indone
sische letteren. Dat eredoctoraat zal
hem worden uitgereikt door prof. dr.
A. Teeuw. Juist het feit dat hij ere
doctor wordt in de Indonesische lette
ren, is iets waar Rob Nieuwenhuys erg
trots op is. CHS.
Die oude Dornier vliegboot, die we uit Indië van vóór de tweede wereldoorlog
nog wel kennen - de DO-24 - vliegt weer. Dat is in bepaalde mate zelfs letterlijk
het geval, want in Duitsland is met de onderdelen van een half gesloopte vlieg
boot een nieuwe gebouwd.
En de redenen waarom de Dornierfabrieken dat zijn gaan doen is dezelfde als
die waarom in Indië de toestellen destijds werden aangeschaft: een vliegboot die
zeer sterk van constructie moest zijn omdat hij in ruwe zee moet kunnen landen
en opstijgen.
Er is wel wat nieuwe technologie in gestopt. De oude DO 24 was helemaal van
alluminium met een onderromp van hard-alluminium voor de stevigheid. Toen
was dat technisch iets bijzonders.
Nu heeft de nieuwe de DO 24-TT (dat staat voor Technology Testbed): sterkere
(turboprop) motoren, grotere drijvers naast de romp en daarin een intrekbaar
landingsgestel, een hogere cockpit en vleugels die een andere - driehoekige
tips - vorm hebben en tenslotte veel onderdelen die van kunststof zijn gemaakt.
De oude onderdelen komen van een DO 24 die in 1944 door Spanje werd ge
kocht en in 1971 als museumstuk werd teruggegeven aan de fabriek.
Die oude vliegboten hadden een bijzondere reputatie: "Niet uit de lucht te
slaan". Dat blijkt in 1983 nog waar ook. G. J. VAN LONKHUYZEN
1> Vivian en Bob Visser-Boon
geven met vreugde kennis van
U de geboorte van
STACY SIMONE
7 oktober 1983
Berkel en Rodenrijs
De Dornier 24
JL X J_
De Dornier 24-TT
V'i-
2
