G
"HAY LIE TRAVEL"
Met een plunjesak naar de Oost (IF)
CHINEES REISBURO
Jakarta v.a. 1.750,
Medan v.a. 1.900,
Bangkok v.a. 1.680,
Goedkoper kan niet.
EEN BANTENG IN MEDAN
Ik was Inspecteur van politie 2de klasse, vrijgezel en 25 jaren oud, toen ik kers
vers van de politie-kaderschool "Karanganjer" te Batavia in Medan op Suma
tra's Oostkust werd geplaatst. Als wachtcommandant van Sectie Oost, gelegen
aan de djalan Timor, had ik figuurlijk de touwtjes strak in handen, hetgeen niet
wil zeggen, dat er nooit iets mis liep. Destijds werd er 12 uren per dag gewerkt
en het gebeurde vaak, dat men rondom het tijdstip van de aflossing van de wacht
nog moest uitrukken voor een ernstig delict of voor situaties, waarin onverwijld
hulp en ingrijpen van het politieapparaat vereist was.
Op een ochtend van een rommelige
dag, waarop het regende van klachten
en meldingen van kleine vergrijpen
binnen kwamen, kreeg de dienstdoen
de Posthuiscommandant een telefo
nische melding, dat een dolle stier
door de straten van een drukke win-
kelbuurt in mijn rayon rende, alles
vernielende wat op zijn weg lag. Mijn
Hoofdagent Bongers was juist uitge
rukt voor een ernstig verkeersonge
val en onze routine-patrouilles had
den zich nog niet aan de balie terug
gemeld, waardoor ik schaars in mijn
geüniformeerd personeel zat en er
moest snel en handelend worden op
getreden. Ik liet mijn sectie met een
geringe bezetting achter, stapte op
mijn Harley-Davidson en spoedde mij
naar de buurt des onheils. Het geluk
was mij gunstig gezind, want toen ik
van de Djalan Sutomo (vroeger Wil-
helminastraat) de Hakkastraat insloeg,
ontwaarde ik vluchtende mensen,
maar ook de stier, die in de brede
straat wild om zijn as draaide en on
stuimige uitvallen naar het publiek
maakte. Alhoewel het briesende beest
een lang touw achter zich aansleepte,
had geen der omstanders het initiatief
genomen om "de koe bij de horens"
te vatten dan wel het over de grond
slingerende touw te grijpen. Ik reali
seerde mij dat mijn motorfiets een re
latief ondeugdelijk vervoermiddel was
om de banteng te benaderen en ik
trad behoedzaam doch snel op de
stier toe. Per slot van rekening moest
ik iets doen I Ik was in uniform ge
kleed en ik voelde alle ogen van de
omstanders op mij gericht en ik wist
dat ik een daad moest stellen, want ik
vertegenwoordigde het gezag. Het pu
bliek, maar ook mijn prestige moesten
worden beschermd.
Toen de sapi op een verlaten betjak
zijn woede koelde en daarbij zijn ko
gelronde achterwerk naar mij toekeer
de, kon ik in een flits het einde van
het touw van de straatstenen oppik
ken. In een reflex had het koebeest
zich omgekeerd en rende naar mij toe.
U kunt het geloven of niet, maar ik
sidderde van angst en sprong snel
opzij, doch ik hield wel het touw stevig
vast en liep even met de banteng
mee, om de schok op te vangen.
Tot mijn stomme verbazing bemerkte
ik dat het touw aan de horens van de
stier was gebonden en dat het niet
door de neusring liep, zoals te doen
gebruikelijk in de tropen. In principe
heb ik een hekel aan neusringen om
dat zij beogen een dier door middel
van pijn gehoorzaamheid af te dwin
gen. In het onderhavig geval echter
ware het mij liever, dat de ring wel
functioneerde. Na een logge draai
werd ik weer bestormd en kon ik met
een forse zijsprong de aanstormende
stier veilig ontwijken.
Intussen zocht ik naarstig naar een
stevig obstakel, een straatlantaarn of
zo, om het touw er om heen te kunnen
slaan, en om voor mijzelf bescherming
te zoeken. Langs het trottoir van de
Hakkastraat ter hoogte van perceel
nummer 15, in welk pand het Javaan
se restaurant "Poerworedjo" was ge
vestigd, stond een forse vrachtauto.
Tijdens zijn herhaalde stormlopen op
mij, manoeuvreerde ik de banteng
naar de "motor gerobak", welk tran
sportmiddel mijn redding moest wor
den, want niemand van de omstanders
stak een vinger uit. Daar ik alle aan
vallen eigenlijk snel genoeg kon ont
wijken, groeide mijn zelfvertrouwen
en mijn innerlijke angst verdween vol
ledig.
Op een gegeven moment verscheen
mijn Sectie-chef, de Hoofdinspecteur
G. Diepeveen, met zijn dienstauto op
het strijdtoneel. Hij riep mij toe hem
het touw aan te reiken en hij bleef
kalm achter het stuurwiel van zijn
motorvoertuig zitten. De portierramen
van alle deuren waren geopend en
het lukte mij de heer Diepeveen het
touw te overhandigen en ik liep te
gelijkertijd om de motorkap heen naar
de andere zijde, teneinde het touw
weer aan te pakken, zodat de stier
naar het portier van de bestuurder
getrokken kon worden. Het hoefde
echter niet meer, want het "gevaarte"
had met een doffe dreun zichzelf
reeds aangemeld. De Hoofdinspecteur
executeerde de banteng met zijn pis
tool, conform de reglementen, en het
dier zeeg met een plof ter aarde.
Een opwelling van medelijden overviel
mij bij het aanschouwen van de ge
velde banteng, liggende op het hete
plaveisel. Veel tijd om mijn innerlijke
emoties te onderdrukken kreeg ik
niet, want het publiek kwam in grote
getale uit alle hoeken en gaten te
voorschijn en ik had moeite om al te
nieuwsgierige burgers op een afstand
te houden.
Mijn pet, die ik tijdens de uitoefening
van mijn functie had verloren, werd mij
door een Chinees overhandigd. De
D.S.M. (Deli Spoorweg Maatschappij),
die de eigenares van het rund bleek
te zijn, liet het kadaver naar het abat
toir afvoeren. Met een door-en-door
nat getranspireerd uniform beklom ik
weer mijn motorfiets en reed naar de
Sectie, alwaar ik op ambtseed een
procesverbaal opmaakte.
Des avonds toen ik thuis was en (zo
als in de tropen te doen gebruikelijk)
in mijn pyjama gekleed naar de radio
luisterde, kwam een Nederlandse em
ployé van de Deli Spoorweg Mij., die
mij tot mijn stomme verbazing een
enorm grote biefstuk (ik spreek hier
van ponden) overhandigde, met de
complimenten van de D.S.M. Daar het
procesverbaal reeds was opgemaakt,
getekend en gesloten, was het begrip
"omkoping" niet van toepassing, waar
door ik het malse vlees in dank kon
aanvaarden.
Tijdens mijn gang naar de ijsbox, die
in de "dapoer" stond, zag ik weer in
een flits die kogel-ronde bil van de
banteng voor mij, maar ik wist nu ze
ker, dat ik er de volgende dag van zou
smullen.
BOELIE
Speciale tarieven naar:
"HONGKONG, TAIPEI, TOKYO,
SINGAPORE, PEKING,
AUSTRALIË, AMERIKA"
adres Zeedijk 109, Amsterdam
(metrohalte Nieuwmarkt vanaf
Centraal Station)
Telefoon 020 - 23 86 50 24 05 39
Do you need a Cummins or
Detroitman. Or do you need a
Fuelpumpman.
Or do you need BOTH.
For more details write to
MOESSON Br. onder no. 3100.
