Fuiven in Batavia en de grote muziekmakers I De foto van The Silver Kings, ter beschikking gesteld door de heer Charlie (Tjalie voor zijn vrienden) Overbeek Bloem, werd genomen omstreeks 1936/1937 ter gelegenheid van een optreden in het Hotel Des Indes, dat "live" werd uitgezonden door de NIROM. Zittend aan de vleugel: Charlie Overbeek Bloem, leader/pianist; zittend vooraan v.l.n.r.: F. Steevensz, trompet; J. Sigarlaki, trompet; J. Verkouteren, guitaar (speelde voorheen bij The Hawaiian Syncopators): A. Simons, saxofoon; V. Siegers, saxofoon/klarinet; A. Idzardi, saxofoon/klarinet; achteraan v.l.n.r.: Aroef, drums en N. Sigarlaki, string-bass. Staande rechts bij de microfoon: NIROM-omroeper Jaap de Vries, die kort na de Nederlandse capitulatie (8 maart 1942) door de Jappen werd onthoofd, omdat hij, na de bekendmaking van de capitulatie, het "Wilhel mus" liet uitzenden. door H. W. ten Hoorn Dat was daar voor de oorlog een gezellige bezigheid; daarmee is echter beslist niet gezegd dat men in andere plaatsen in het vooroorlogse Indië niet de kunst zou hebben verstaan van gezellig feesten. Als rechtgeaard "anak Mèstèr" be paalt mijn ervaring zich echter in hoofdzaak tot fuiven in Batavia; graag de eer aan oud-inwoners van andere plaatsen uit het "Indië van-toen-froeher" om, aan sluitend aan dit opstelletje, er ook eens een te schrijven over het vooroorlogse fuiven in hun kota. Bij een goede en geslaagde fuif behoorde goede dansmuziek; welnu, die was er, ook iin de vorm van de z.g. levende muziek, in voldoende mate. Er waren, om te beginnen, in Batavia vele hawaiianbands waaronder diverse die goede dans muziek ten gehore brachten en over een "up-to-date" repertoire beschikten. Dit waren de bands die in onze kota een vrij ruime bekendheid genoten en dan ook vrij veelvuldig werden gevraagd, o.a. op huisfuifjes, waar dan in de meeste gevallen werd opgetreden slechts tegen vergoeding van kosten. Die waren dan echter in het algemeen voldoende om elke speler na afloop van de fuif nog een knaak of zo als extra zakcentje mee te geven. De meeste bandleden waren scholier of stonden - als zij reeds werkten - nog op één van de onderste sporten van de maatschappelijke ladder, dus zo'n schnabbeltje was vaak reuze welkom Daarnaast waren er enkele "grotere jongens"; ik wil volstaan om er, uit deze categorie, twee te noemen, n.l. The Hawaiian Syncopators, onder lei ding van Tjoh Sinsoe en The Hawaiian Big Boys, onder leiding van Etoh Latu- meten. Dan waren er nog enkele jazz bands van een redelijke gehalte, die echter als regel niet op huisfuifjes speelden, vanwege het te grote ge luidsvolume in de huiselijke vertrekken, maar die nogal eens gevraagd werden de muzikale begeleiding te verzorgen voor b.v. club-dansavondjes, tegen betaling uiteraard. Ook in dit genre enkele grotere jon gens, waarvan ik alweer de twee grootste zou willen noemen, n.l. Brown's Sugar Babies, onder leiding van Harry Brown (of Braun?) en The Silver Kings, onder leiding van Charlie Overbeek Bloem. De bekendheid van de vier met name genoemde bands strekte zich zelfs uit "van Sabang tot Merauke", hetgeen mede kwam door het regelmatige op treden voor de (NIROM) radio; deze bands konden zich dan ook een wat professioneler opstelling veroorloven en traden regelmatig op in openbare gelegenheden als b.v. de hotels Des Indes en Der Nederlanden, restau rant Polonia, de zwembaden Mangga- rai en Tjikini e.a., waarvoor ze - ge meten naar de toen geldende maat staven - vrij goed werden betaald. Het waren desondanks geen "full-profs" want de meeste "jongens" die in de ze bands speelden hadden goed be taalde betrekkingen bij "het Rijk" of het bedrijfsleven. Van de "Sugar Babies", "Silver Kings" en "Syncopators", zoals deze bands in Batavia bij afkorting werden ge noemd, zijn bij dit opstel foto's afge drukt, waarvan echter helaas niet meer is na te gaan wanneer deze exact wer den genomen; het moet zo tussen 1934 en 1937/'38 zijn geweest. Jammer genoeg heb ik geen foto van The Big Boys; mocht er onder de le zers iemand zijn die mij aan afdrukken van foto's van deze band zou kunnen helpen (tegen kostenvergoeding na tuurlijk!) en dan bij voorkeur in de be zetting van omstreeks 1939/1940, dan zal dat mij een waar genoegen zijn. De Bataviase huisfuifjes waren voor mij de gezelligste feestjes. Hoewel deze feestjes door de aard van de ge beurtenissen waarvoor ze werden ge geven (verjaardag, verloving, etc.) vanzelfsprekend een "besloten" ka rakter hadden, was het een regelmatig voorkomend feit dat er op zo'n fuif ook enkele voor de gastvrouw en -heer volkomen vreemde mensen aan-

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1983 | | pagina 6