Fuiven in Batavia en de grote muziekmakers
I
De foto van The Silver Kings, ter beschikking gesteld door de heer Charlie (Tjalie voor zijn vrienden) Overbeek Bloem, werd genomen
omstreeks 1936/1937 ter gelegenheid van een optreden in het Hotel Des Indes, dat "live" werd uitgezonden door de NIROM. Zittend aan
de vleugel: Charlie Overbeek Bloem, leader/pianist; zittend vooraan v.l.n.r.: F. Steevensz, trompet; J. Sigarlaki, trompet; J. Verkouteren,
guitaar (speelde voorheen bij The Hawaiian Syncopators): A. Simons, saxofoon; V. Siegers, saxofoon/klarinet; A. Idzardi, saxofoon/klarinet;
achteraan v.l.n.r.: Aroef, drums en N. Sigarlaki, string-bass. Staande rechts bij de microfoon: NIROM-omroeper Jaap de Vries, die kort na
de Nederlandse capitulatie (8 maart 1942) door de Jappen werd onthoofd, omdat hij, na de bekendmaking van de capitulatie, het "Wilhel
mus" liet uitzenden.
door H. W. ten Hoorn
Dat was daar voor de oorlog een gezellige bezigheid; daarmee is echter beslist
niet gezegd dat men in andere plaatsen in het vooroorlogse Indië niet de kunst
zou hebben verstaan van gezellig feesten. Als rechtgeaard "anak Mèstèr" be
paalt mijn ervaring zich echter in hoofdzaak tot fuiven in Batavia; graag de eer
aan oud-inwoners van andere plaatsen uit het "Indië van-toen-froeher" om, aan
sluitend aan dit opstelletje, er ook eens een te schrijven over het vooroorlogse
fuiven in hun kota.
Bij een goede en geslaagde fuif behoorde goede dansmuziek; welnu, die was
er, ook iin de vorm van de z.g. levende muziek, in voldoende mate. Er waren, om
te beginnen, in Batavia vele hawaiianbands waaronder diverse die goede dans
muziek ten gehore brachten en over een "up-to-date" repertoire beschikten.
Dit waren de bands die in onze kota een vrij ruime bekendheid genoten en dan
ook vrij veelvuldig werden gevraagd, o.a. op huisfuifjes, waar dan in de meeste
gevallen werd opgetreden slechts tegen vergoeding van kosten. Die waren dan
echter in het algemeen voldoende om elke speler na afloop van de fuif nog een
knaak of zo als extra zakcentje mee te geven. De meeste bandleden waren
scholier of stonden - als zij reeds werkten - nog op één van de onderste sporten
van de maatschappelijke ladder, dus zo'n schnabbeltje was vaak reuze welkom
Daarnaast waren er enkele "grotere
jongens"; ik wil volstaan om er, uit
deze categorie, twee te noemen, n.l.
The Hawaiian Syncopators, onder lei
ding van Tjoh Sinsoe en The Hawaiian
Big Boys, onder leiding van Etoh Latu-
meten. Dan waren er nog enkele jazz
bands van een redelijke gehalte, die
echter als regel niet op huisfuifjes
speelden, vanwege het te grote ge
luidsvolume in de huiselijke vertrekken,
maar die nogal eens gevraagd werden
de muzikale begeleiding te verzorgen
voor b.v. club-dansavondjes, tegen
betaling uiteraard.
Ook in dit genre enkele grotere jon
gens, waarvan ik alweer de twee
grootste zou willen noemen, n.l.
Brown's Sugar Babies, onder leiding
van Harry Brown (of Braun?) en The
Silver Kings, onder leiding van Charlie
Overbeek Bloem.
De bekendheid van de vier met name
genoemde bands strekte zich zelfs uit
"van Sabang tot Merauke", hetgeen
mede kwam door het regelmatige op
treden voor de (NIROM) radio; deze
bands konden zich dan ook een wat
professioneler opstelling veroorloven
en traden regelmatig op in openbare
gelegenheden als b.v. de hotels Des
Indes en Der Nederlanden, restau
rant Polonia, de zwembaden Mangga-
rai en Tjikini e.a., waarvoor ze - ge
meten naar de toen geldende maat
staven - vrij goed werden betaald. Het
waren desondanks geen "full-profs"
want de meeste "jongens" die in de
ze bands speelden hadden goed be
taalde betrekkingen bij "het Rijk" of
het bedrijfsleven.
Van de "Sugar Babies", "Silver Kings"
en "Syncopators", zoals deze bands
in Batavia bij afkorting werden ge
noemd, zijn bij dit opstel foto's afge
drukt, waarvan echter helaas niet meer
is na te gaan wanneer deze exact wer
den genomen; het moet zo tussen 1934
en 1937/'38 zijn geweest.
Jammer genoeg heb ik geen foto van
The Big Boys; mocht er onder de le
zers iemand zijn die mij aan afdrukken
van foto's van deze band zou kunnen
helpen (tegen kostenvergoeding na
tuurlijk!) en dan bij voorkeur in de be
zetting van omstreeks 1939/1940, dan
zal dat mij een waar genoegen zijn.
De Bataviase huisfuifjes waren voor
mij de gezelligste feestjes. Hoewel
deze feestjes door de aard van de ge
beurtenissen waarvoor ze werden ge
geven (verjaardag, verloving, etc.)
vanzelfsprekend een "besloten" ka
rakter hadden, was het een regelmatig
voorkomend feit dat er op zo'n fuif
ook enkele voor de gastvrouw en
-heer volkomen vreemde mensen aan-