HOLWERDA REIZEN
verhuist per 1 april a.s.
4jolweüJLi
f 25,p.p. cadeau voor de eerste 50 passagiers".
Verenigde Staten
Nederlandse Antillen
Verre Oosten
reizen
onderneming was vaak dronken en dus
weten we niet of hij op het moment
dat hij moest dopen wel helemaal
nuchter was."
Op zo'n onderneming, een totok-ge
meenschap en pa als enige Indische
jongen, werd er vaak stevig gedron
ken. "Nou dan zullen we haar toch
maar over dopen. Doopsel door een
dominee toegediend is voor ons wel
geldig, maar dan moet die dominee
wel nuchter zijn," zei de pastoor. Zo
stonden wij dan met ons zessen netjes
op een rij, thuis en werden wij ge
doopt. Daarna een etentje met de pas
toor. Pastoor naar huis, verder feest
gevierd met pa's en ma's kennissen.
Pa en ma waren nog jong, beiden pas
dertig, dus hup op de dansvloer in
onze grote binnengalerij, zoals die
vroeger heette. Wij kinderen om wie
het eigenlijk ging, konden alleen maar
toekijken en snoepen, maar we hadden
toch veel plezier, vooral ook omdat wij
cadeautjes kregen en dat was toen
in onze ogen erg belangrijk. Te erg
toch
Toen kwamen de crisisjaren. Maat
schappijen gingen fusies aan, waar
door vele werknemers overbodig wer
den. Gelukkig ging het met pa juist
goed. Hij kreeg promotie, werd staf
employé. Zijn firma ging met twee an
dere firma's een fusie aan en pa moest
voor alle drie werken, maar dat gaf
niet, want al gauw werd hij "pp" (pro
curatiehouder). Desondanks moesten
we toch naar het goedkopere Buiten
zorg verhuizen. Batavia werd heel erg
duur. Pa moest dan wel met de trein
naar de Kota, maar alles bij elkaar
genomen was het toch goedkoper dan
om in Batavia te blijven.
Het afscheid van onze kennissen,
vrienden en vriendinnen viel ons, pa,
ma en mij, ontzettend zwaar. Wat een
leuke tijd had ik op school, allerlei
opvoeringen, zowel toneelstukjes (b.v.
Roodkapje) als dansuitvoeringen, waar
ik ook altijd aan mee deed. En dan de
gezellige vechtpartijtjes, lekker elkaar
jambaken. Jongens die om meisjes
vochten. Ja, zo jong als ze waren ke
ken de jongens al naar ons. Wat kon
den wij er later om lachen.
Voor pa en ma geen gezellige bridge
avonden meer, geen tennis, geen dans
partijtjes en, zo erg ja, geen zeebad
plaats meer. Toen al moesten wij veel
inleveren, maar het was natuurlijk niet
de hele wereld en we raakten al heel
gauw gewend aan Bogor. Ook dat had
haar eigen bekoring.
(wordt vervolgd)
GOENOENG SELAMAT
In Moesson van 1 oktober 1983 stond
een stukje over Batoeraden, het plaats
je op de helling van de Goenoeng Se-
lamat. Het heeft zoveel herinneringen
bij me opgeroepen, dat ik niet na kan
laten er alsnog op te reageren.
Mijn ouders hadden drie stukken grond
aan de rijweg gelegen, waar we een
bescheiden vakantiehuisje hadden en
waarin we tijdens de oorlog hebben
gewoond tot onze internering.
Ongeveer 50 jaar geleden stonden er
in Batoeraden slechts 8 of 9 riante
villa's met een heel groot erf erom
heen. En een Hotel. De rijweg begon
in Poerwokerto en eindigde bij een van
de villa's. Er woonde ook de eigenaar
van een grootse boerderij met dezelf
de soort koeien die hier in de wei
staan te grazen. Dat deed mijn vader
aan Holland terugdenken.
De heer Van Evert had het over heet
dampende stroompjes. Dat plekje
noemden ze pantjoeran Pitoe. Er was
ook een zwavelbron en er passeerden
vaak groepjes mensen met hun zieken
langs ons erf om daar genezing te
zoeken.
Wat mij erg boeide was het geklepper
van kapmessen die de houthakkers
op hun rug in een houten koker droe
gen. Die koker hing aan een riem om
hun middel. De houthakkers konden
door dat geklepper elkaar in het bos
gemakkelijk terugvinden.
Tijdens het lezen heb ik de sfeer die
in Batoeraden heerste weer eens mo
gen proeven. Gelukkig nog niet vol
gebouwd vanwege het toerisme. We
kunnen er dus nog wankelend, duize
lend wandelen en genieten van de ijle
frisse berglucht.
F. VAN HOUTEN-SCHIPPER
HIGGINS
In Moesson van 1 februari 1984 werd
gesproken en een foto geplaatst van
de Higginsboot, een miniatuur coas-
tertje. Er werd bijgescheven dat het
een erfenis was van de Amerikaanse
marine. Ik heb de foto nog eens goed
bekeken en dacht: Nee dat kan niet,
met die boot heb ik toch samen met
de Cycloop en De Goede Hoop (een
tonijnenjager) gevaren, weken en we
ken lang in konvooi om ze naar Hol-
landia te brengen, totdat het in Moes
son van 15 februari 1984 werd beves
tigd. Ik dacht dat die bootjes, want zo
mag je het wel noemen, naar Berg
toppen waren vernoemd, maar kon
het helaas niet terug vinden op de
atlas.
Klein waren die bootjes, maar oer
sterk en van echte Hollandse makelij.
Dat wordt nu bewezen, omdat ze nog
steeds in de vaart zijn. In de kranten
werd destijds gesproken over "met
3 notendopjes de Oceaan over". De
scheepjes zijn indertijd gerund door
Bureau Wijsmuller uit Baarn, nu in
IJmuiden.
Mochten jullie het lezen: Schipper
naast God - Bram Wijsmuller, Bucher,
Monjou, Appeloo, laat dan iets van je
horen.
BOB FRAIQUIN
Wegens opening van onze nieuwe vestiging aan de Laan van Meerder-
voort 610, Den Haag, bieden wij de eerste 50 passagiers een cadeau
aan t.w.v. 25,
Dit geldt alleen voor reizen naar
Voor meer bijzonderheden
HOLWERDA REIZEN
Laan van Meerdervoort 610
2563 BN DEN HAAG
Telefoon 070-46 89 50/51 of 25 68 60/61
13
