VOETSTAPPEN IN'N ANDERE WERELD
ORIENT TRAVEL B.V.
DE "STEM"
Wat ik U nu ga vertellen klinkt misschien ongelooflijk. Mij zelf ook trouwens.
Maar het is 'toch echt gebeurd. Wijlen Dr. Ong en ik hebben samen op de Se-
marangse H.B.S. gezeten. Hij zat een of twee klassen hoger dan ik. Maar we
waren beiden lid van dezelfde tennisclub, achter de Loge. En we waren dikke
vrienden. Later hebben we samen geprutst bij het Departement voor Volksge
zondheid aan de tot stand koming van het instituut van de "Medische Centra"
(Puskesmas), een soort van goedkope medische hulp "voor iedereen". Tenslotte
hebben we de geboorte van die instelling niet meer meegemaakt, daar we toen
a| beiden met pensioen waren. Maar we hebben er toch de grondslag voor ge
legd.
Na zijn pensionering vestigde hij zich
te Bogor, waar ik al woonde. Hij was
long-specialist, maar deed ook alge
mene praktijk. En hoe? Iedere werk
dag begon hij om 7 uur en werkte
door tot 6 uur 's middags. Met een
korte onderbreking van een uur (12
tot 13 uur) om een haastige lunch naar
binnen te werken. Wanneer je op
zondag hem nodig had en hij was
thuis, wat meestal het geval was, want
hij ging zelden uit, hoogstens om bij
een of andere bakkerij een taart te
kopen, want hij was dol op roomtaart,
dan hoefde je maar aan te kloppen
en hij was tot je beschikking. Een uit
zondering Overigens was hij nog
goedkoop ook. Al mijn kleinkinderen
waren onder zijn behandeling (zes
stuks) en ik heb nooit meer dan Rp.
6.000,per maand behoeven te be
talen (toen ongeveer US 15,on
verschillig hoeveel malen of ze met
bronchitis, een vuile maag, of een
aanval van asthma bij hem werden
gebracht (röntgen inbegrepen). Dat
was niet alleen maar omdat we goede
vrienden waren van ouds, maar zo
was hij nu eenmaal. Een man met een
hart van goud Een echte arts, met
de ziel en het geweten van een arts
Op een dag zei hij - zonder bijzondere
aanleiding - dat was in 1978, tegen me
dat wanneer hij dood was, ik voor zijn
hondjes moest zorgen (Japanse, met
lange haren en een ingedrukte neus).
Ik zei natuurlijk dat dat wel in orde
zou komen, maar vermoedelijk nog
wel lang zou duren. "Over 5 jaren,"
zei hij. Daar maakte ik toen een grap
je van en vroeg of hij soms helder
ziende was. "Nee, maar wel heider-
horend," was het antwoord. Hij had
die nacht, zo vertelde hij, de "Stem"
weer gehoord. En die stem had ge
zegd: "Deze man leeft nog 5 jaren I"
"Geloof je daarin?", vroeg ik. "Ja be
slist," was het antwoord. "Die stem
zegt altijd de waarheid en het gaat
altijd over belangrijke dingen. Herin
ner je je nog, dat ik op de H.B.S. bijna
nooit ernstig gestudeerd heb! Ik hoor
de altijd vlak voor een proefwerk en
ook vlak voor het eindexamen, wat ik
speciaal moest inkijken. En dat deed
ik dan ook. En het kwam altijd uit I
Ook later voor mijn tentamens wist ik
van tevoren wel wel en wat niet ge
vraagd zou worden I"
Dat was waar en ik herinnerde het me
opeens erg goed. Het gaf me een
griezelig gevoel. Maar zoals te doen
gebruikelijk in zulke gevallen zei ik
dat hij niet moest denken dat hij Onze
Lieve Heer was en die Stem in dit ge
val het wel een mis kon hebben. Al
was hij ouder dan ik, hij was toch een
stuk steviger I Enz. enz.
Hij ging daar niet op in, maar zei al
leen dat ik mijn woord moest houden
als het zover was. Want als hij er niet
meer was, dan zou zijn vrouw naar
hun buitenhuis verhuizen. En zijn
dochter studeerde in Amerika (ook
voor arts natuurlijk) omdat dat goed
koper uitkwam dan een studie hier,
tenzij je het geluk had op een rege-
rings-universiteit geplaatst te worden
(maar dat was een unicum, met zoveel
animo en zo weinig plaatsen).
Enfin ik beloofde het. En vergat de
hele zaak.
Vorig jaar ging hij met vakantie naar
Holland. Ook al omdat hij zich eens
grondig wilde laten nakijken, na dat
kleine ongeluk dat hij gehad had. Het
scherm van het röntgen-toestel was
opeens op zijn vingers gevallen. En
daarna had hij voortdurend last van
stijve vingers en tenslotte ook van
een beetje stijve pols. Hij was al eens
door een collega onderzocht en een
bekende acupuncturist had hem ook al
behandeld. Maar het wilde niet echt
genezen. Daarom wilde hij toch eens
kijken of ze in Holland niets voor
hem konden doen. Enfin hij ging met
zijn vrouw en zonder de hondjes
naar Holland en ik hoorde een
hele tijd niets meer van hem, totdat
zijn vrouw me op een dag opbelde om
te zeggen dat ze weer terug waren.
Maar hij was er eerder slechter dan
beter aan toe en of ik zo gauw moge
lijk wilde aankomen, want hij moest me
noodzakelijk spreken. Zo gauw als ik
kon ging ik, maar van spreken kwam
niet veel terecht. Hij kon niet meer
zitten of staan en nauwelijks verstaan
baar praten. Het was een vreselijk ge
zicht. Maar uit zijn brabbelen kon ik
met veel moeite toch wel opmaken
dat hij het weer over zijn hondjes had.
Ik herhaalde plechtig mijn belofte en
dat scheen hem rust te geven. Toen
hij ingeslapen was, ging ik naar huis.
Twee dagen later weer aankomende
werd ik door zijn dochter ontvangen,
die speciaal uit Amerika overgekomen
was. Hij was de vorige avond over
ledenHet was precies 5 jaren na
ons nogal macabere gesprek inzake
de "Stem". Hij lag er heel rustig en
zo tezien tevreden bij.
Een week later kwam ik terug om de
hondjes. Maar ze waren er niet meer.
Ze waren meegenomen door een oom
of een neef van zijn vrouw (die inder
daad niets van onze afspraak wist).
Ik kon er niets meer aan veranderen.
Alleen ik hoop dat hij weet dat ik mijn
belofte toch werkelijk heb willen na
komen. Nu vraag ik me af: Van wie
was die "Stem"?
AGUS DARUCH
RETOUR BANGKOK VOOR SLECHTS f 1.395,—
RETOUR JAKARTA f 1.650,—
BALI - plus BANGKOK, SINGAPORE,
SUMATRA, JAVA retour
RIO DE JANEIRO retour
(ANVR)
GARANTIEFONDS
REISGELDEN
f 2.325,—
f 2.295,—
Rokin 52 - AMSTERDAM -
Laan van Meerdervoort 291
Tel. 070 - 63 83 67
Tel. 020-24 25 38
- DEN HAAG
Singel 486 - 1017 AW AMSTERDAM
Tel. 020-23 74 84
19