Pastoor zonder parochie
MARCEL FEROUGE
Hij leidt me door het hele gebouw en vertelt over alle bijzonderheden: de ver
dwenen collegezalen, de kostbare serie boeken over de kerkvaders, de verpleeg-
afdeling tot en met de hydraulische lift en de snuffelaars die zo nodig brand
melden. Ook zijn privé kapel krijg ik te zien. "Hier heb ik vanmorgen een mis
opgedragen aan Moesson en Ralph Boekholt die me vandaag komt bezoeken".
Daar sta je dan met je blocnootje. Uiteindelijk komen we aan bij deur 125, die
toegang geeft tot een kamer van amper 4 bij 4 meter, het domein van M. Ferouge
s.j. Een bed, een bureau, een afgesloten washokje, verschillende Oosterse ka
lenders, foto's van de Paus en het koninklijk paar en verder boeken. Boeken en
tijdschriften. Hij Camel zonder filter, ik Drum met vloeitjes.
De naam Ferouge klinkt Frans.
"Had ik verwacht". Hij staat op, haalt
wat papieren en laat me een tekening
zien uit een boek van ene luitenant
Ferouge, te zamen met zijn Huzaren in
actie bij Magelang tijdens de Java-
oorlog, 1825. Hij werd gewond en over
leed korte tijd daarna ten gevolge van
bloedspuwingen. "Mijn bet-overgroot
vader was een Walloniër die eerst in
Franse krijgsdienst had gevochten en
in 1817, toen België nog bij Nederland
behoorde, naar Indië vertrok, maar on
der uitdrukkelijke voorwaarde dat zijn
vrouw meemocht. Hier heb je een ko
pie van de stamlijst waarop hij dat
heeft aangegeven. Hij wilde toen blijk
baar ook een nieuw begin maken want
hij gaf als naam op Ferouge, eerst was
het Ferrouge. Toen ik in 1978 naar
Nederland kwam, was ik in feite dus
geen repatriant".
Marcel Ferouge ziet eruit als een Indo,
praat als een Indo, doet als een Indo.
"Natuurlijk ben ik ook Indo. Wat dacht
je, 5 generaties Creolen. Die groep
wordt vaak vergeten als men het
heeft over Indo's". (Creolen zijn de
volbloed nazaten van Europese kolo
nisten. "Blijvers" is de naam die vaak
wordt gebruikt voor de Indische Creo
len, R.B.).
Ervaren Creolen net als veel gemengd-
bloedige Indo's ook een innerlijk dua
lisme? "Niet zozeer. Creolen passen
zich naar 3 kanten aan: Nederlanders,
Indonesiërs en Indo's. In tegenstelling
tot deze laatsten zijn Creolen vaak
veel milder."
Hij is op 21 december 1914 in Sura
baya geboren. Zijn moeder was Con
stance van Duren, Pa werkte bij de
bank. Bij de broeders doorliep hij de
lagere school en ook de MULO stond
hij onder geestelijke leiding. "In mijn
schooltijd werd mij duidelijk waar mijn
roeping lag. Mede is dat gekomen door
hetgeen ik leerde over de missie.
Boeken en prentjes van het werk op
Sumatra, Borneo enz. Mijn ouders, zus
en 4 broers waren verbaasd, maar
werkten niet tegen toen ik na de MULO
naar het seminarie wilde".
En hij ging naar het seminarie, eerst
3 jaar klein seminarie te Djocja en in
1933 deed hij zijn intrede in het groot
seminarie te Kolang Djatie (complex
Giong Sonta) iet buiten Oengarang,
Midden-Java. "Nooit heb ik in mijn
studietijd iets gemerkt van discrimina
tie. Op de seminaries waren we samen
met Javanen, Nederlanders, Indo's".
Ferouge koos in 1933 voor de Jezuiten-
orde. Niet omdat die orde als enige
een volledige opleiding op Java had,
maar omdat de idealen van Ignatius
hem sterk aanspraken: ten nutte van
de medemens en tot meerdere glorie
van God.
Onvergetelijke dag in 1947. In de St. Joseph-kerk te Nijmegen draagt pater Ferouge (mid
den) zijn eerste plechtige mis op.
Pater M. Ferouge S.J.
De naam Jezuïten is de aandui
ding voor de leden van de Rooms-
Katholieke Sociëteit van Jezus
(Societas Jesu, S.J.), gesticht door
de Spanjaard Ignatius López de
Loyola, die leefde van 1491 tot
1556. In 1540 verleende paus Pau-
lus III zijn goedkeuring aan de
oprichting van deze orde, die thans
(Alles tot meerdere glorie Gods)
nog de zinspreuk van Ignatius
"Omnia al maiorem Dei gloriam"
(Alles tot meerdere glorie Gods)
in ere houdt.
In Nederland leven nog 300 Jezuï
ten, waarvan het merendeel in
ruste is. Eén van hen is pater
Marcel Ferouge. Hij woont in
klooster Berchmanianum te Nij
megen samen met 80 andere be
jaarde religieuzen. Aanvankelijk
volgden Jezuïten hier hun studie
Filosofie maar aangezien roepin
gen allang niet meer worden ge
hoord, is de bestemming veran
derd in een bejaarden- en ver
pleegtehuis.
Eigenlijk geen omgeving voor Mar
cel Ferouge, die met zijn initialen
M.F. menig artikel in verschillende
Indische bladen en blaadjes on
dertekent. Hij zou een pastoor
moeten zijn in een Indische pa
rochie. Maar het is een grote
overgang: van geestelijke in In
donesië naar Indo-geestelijke in
Nederland.
Had U tijdens uw studietijd voeling met
het Indische leven? "We waren een
gesloten gemeenschap en rechtstreeks
contact was er niet".
In 1939, na beëindiging van de filoso
fiestudie begon het werkzame leven.
Hij kreeg een taak ten behoeve van het
Inlands onderwijs in het gewest Djocja,
niet als docent maar in de administra
tie. Tot 1975, het jaar waarin hij werd
geveld door een hersenbloeding, zou
Ferouge op verschillende plaatsen ver
schillende functies vervullen in het la
ger en hoger onderwijs op Java. Maar
eerst moest ook hij de oorlog mee
maken. "Geïnterneerd geweest in di
verse kampen. Beroerd en je zit maar".
Heeft die tijd invloed gehad op uw
geestelijk leven en had U nog een bij
zondere taak als geestelijke? "Geen
bijzondere taak, ik was toen ook nog
geen priester. Wel heb ik er geleerd
6
