Lezers attentie
ZOMER-EDITIE
MOESSON
BIJ DE VOORPLAAT
ZWAAIEN
Fanatiek was ik begonnen aan een
melancholiek stuk over afscheid ne
men, want dat is toch het eerste waar
je aan denkt als je een foto ziet van
een boot die gaat vertrekken. Ik leerde
echter dat deze foto in de jaren 30 ge
maakt moet zijn, toen alles nog rustig
was, en dat het het vertrek van verlof
gangers betrof. Niet iets om melancho
lie te botvieren dus, want verlofgan
gers kwamen terug en alles was goed.
Weten dat er een terugkeer is maakt
een afscheid tenminste dragelijk. Ei
genlijk is er dan geen afscheid alleen
een "dag" en "tot ziens" en dit laatste
zeggen we toch regelmatig. Een vaar
wel, dat is anders, vooral als het on
uitgesproken blijft omdat je gewoon
niet de kans hebt gekregen het te
wensen. "Je moet je iemand herinne
ren zoals hij was, gezond en sterk"
zei mijn vader altijd en hij had gelijk
want wie zal ooit brekende ogen ver
geten. Maar de dood is onherroepelijk
en je weet dat hij komt. Je aanvaardt,
je moet. Wat je soms ook moet is het
voor de laatste maal aankijken of zien
en je dan met één ruk omdraaien. Je
hoofd barst, je keel is niet dikker dan
een pink, maar je loopt door, kaars
recht en je ogen zien scherp. Beheerst
ga je zitten of wat doen terwijl je bin
nenste scheurt.
Heb ik het toch over afscheid terwijl
de foto een terugkeer belooft. Als ik
mocht kiezen waar ik op deze foto
had willen staan, dan was het een
plekje aan de railing. Want dan had ik
Indië gekend, een bootreis meege
maakt, Holland gezien en ik zou weer
terugkomen. In werkelijkheid heb ik
alleen de reis gemaakt en nog niet
eens bewust want ik was pas 3 maan
den en ik heb Holland gezien, doe ik
nog dagelijks. Van een terugkeer is
geen sprake, alleen maar van afscheid
nemen. Daarmee is alles begonnen.
RB.
ONZE MAN IN PEKING
Dr. A. G. O. Smitsendonk werd op 26
april jl. benoemd tot ambassadeur in
Beijing (Peking). Op Koninginnedag
kwam hij even binnenlopen voor een
kopje koffie en een praatje. Voor onze
lezers is hij Anton G. Smitsendonk die
zulke prachtige gedichten schrijft als
"Batik Tulis" en "Terugkeer" (Moes
son 15-3-'82) waaruit zijn grote kennis
en liefde voor Indonesië blijkt. Zijn
appreciatie voor Moesson dat hij al
jaren leest, verraadt gelijkgestemdheid,
zijn sympathie versterkt de overtuiging
dat onze lezers, welke functie ze ook
bekleden, waar ze ook wonen een on
derlinge band hebben die uniek is
voor een tijdschrift.
Ik weet dat ik namens U spreek als ik
Smitsendonk een succesvolle ambts
periode toewens.
L.D.
Aan Mevrouw Putgens-Seelich, die bij oud-weeskinderen van het Protestantse
Weeshuis in Semarang beter bekend is als Tante Frieda, werd op 27 april jl. ter
gelegenheid van de verjaardag van H.M. de Koningin door de burgemeester van
haar woonplaats de Gouden Eremedaille verbonden aan de Orde van Oranje
Nassau, uitgereikt en door hem opgespeld. De burgemeester van Haarlem me
moreerde in zijn toespraak de vele verdiensten uit het zeer bewogen leven van
Tante Frieda, zowel tijdens haar verblijf in Indië, met name toen zij daar verbon
den was aan het Prot. Weeshuis te Semarang, als in Nederland na 1950 voor
het blindenwerk.
Tante Frieda komt jaarlijks op de reünie van haar weeskinderen in Ede en zij
leeft nog steeds mee met hun wel en wee. Ruim 200 van hen wonen nu in
Nederland.
Vanaf deze plaats wensen al haar weeskinderen hun Tante Frieda van harte
Proficiat met de Koninklijke onderscheiding, in de hoop dat zij deze nog vele
jaren zal mogen dragen. Op bovenstaande foto biedt de burgemeester van Haar
lem Tante Frieda zijn gelukwensen aan met haar onderscheiding.
Ook dit jaar komt Moesson i.v.m.
de vakanties uit in zg. "Zomer-
edities". De nummers van 15 juni
- 15 juli - 15 augustus zijn
DUBBELNUMMERS.
Op 1 JUNI - 1 JULI - 1 AUGUS
TUS verschijnt Moesson dus
NIET
2
