Selamat Idul Fitri 9S4
Op 1 juni j.l. begon de Ramadan, de Islamitische Vasten
maand. In het Midden-Oosten werden toen nog eens extra
de wapens goed schoongemaakt en geolied voor het "grote
treffen", maar in de rest van de Islamitische Wereld, en
dan vooral Indonesië, werden de keukens met alle tetek-
bengek derin eens goed schoongemaakt en werd alles ge-
checked wat er allemaal ontbrak en/of vernieuwd moest
worden voor de lange maand van lekkere hapjes klaar
maken, koken en opLeten
Want zoals U nog wel weet is het dan wel Vastenmaand,
maar voor en na de Vasten worden er gewoon zaaaaalige
en onmenselijke hoeveelheden klaargemaakt en doorge
slikt En als niet-lslamiet ben je na een tijdje gewoon
wel verplicht om hier aan mee te doen.
Want de misdjit begint 's morgens al om halfvier de ge
lovigen op te roepen en te waarschuwen. En als je toevallig,
zoals ik, in de buurt van zo'n misdjit woont word je vanzelf
ook wel wakker gebruld. En dat duurt meestal meteen zo
lang en doordringend dat je opnieuw inslapen daarna wel
kunt vergeten
Na een paar van zulke dagen sta je zelfs ook maar op daar
na, ook al omdat er in huis en vooral in de keuken meteen
zo'n drukte van belang is vanwege het gekletter van potten
en pannen dat toch verder snurken ook al niet meer kan
Al gauw ga je daarna zelfs ook mee-eten met de familie en
ontbijt je ook maar mee in het "romantische ochtend-rood" I
En dan Je bent klaarwakker en wordt door gebantingd
door al die heerlijke geuren van dat klaargestoomde ont
bijt I Je beukt dan maar mee Al kan je, als enige niet-
lslamiet, de rest van de dag toch wel doorgaan met eten,
drinken en NIET vasten
De twee bijgaande foto's heb ik vorig jaar geschoten in de
buurt van Tegal op Midden Java. Een heel aardige bijzon
dere buurt trouwens, die streek van Java. Echt anders, vind
ik, want daar zie je vaak dingen die je nergens anders op
Java ziet. Bijvoorbeeld die foto hierboven. Zo op het eerste
4
gezicht misschien wat lui die brandhout verkopen Maar
neen, na wat plaatjes en praatjes blijkt dat het plankjes en
balkjes zijn van en voor kerkhoven en graven. Ik ben helaas
dat blaadje met notities van dat gesprekje kwijtgeraakt en
dus weet ik ook niet meer de naam van deze speciale ge
legenheid/dag en de selamatan die erbij gegeven wordt.
Maar in het kort kan ik vertellen dat er in de Ramadan
maand ook een speciale dag is dat men de graven van
familie en vooral van de voorouders schoonmaakt en op
knapt. En dat de avond voor die dag een flinke gezamen
lijke selamatan met veel en lekker eten gegeven wordt.
Dat schoonmaken en opknappen van het graf, als het ten
minste niet zo'n grote en zware "sarcofaag" is, bestaat vnl.
uit onkruid wieden, de bakstenen-rand die het graf aan
geven weer netjes in een rij zetten en een kapoer-beurt
geven. En als die twee kleine plankjes (of balkjes) die aan
het hoofd- en voeteneind zijn aangebracht om het graf te
markeren kapot of vermolmd zijn te vernieuwen of een
nieuw beschermend verflaagje te geven.
Dat is nl. ook één van die aardige dingen die je in deze
streek ziet. Dat die houten plankjes op zo'n kerkhof vaak
in een bepaald kleurtje geverfd zijn. En dat heb ik, tot nu
toe, eigenlijk alleen in deze streek van Java, zo ongeveer
van Indramajoe t/m Pekalongan, gezien.
Zo'n verduiveld aardig gezicht is dat. Misschien zijn het
vissers-kerkhofjes omdat ze meestal zo vlak aan het strand
gelegen zijn. En zie je onder dat dichte woud van warrige
en kale tjempaka-bomen al die bont-gekleurde plankjes in
de grond. Over het algemeen twee kleuren maar. Een soort
lichtblauw en dan nog dat misselijkmakend lichte zeegroen
dat je over heel Indonesië ziet en waar zowat alles mee
beschilderd is, vooral deuren en ramen. (Misschien heeft
eens een Japanse firma één keer een verschrikkelijk goeie
slag kunnen slaan en z'n hele jaarproduktie tegen een ste
vig concurrerend prijsje op deze archipel kunnen "dumpen".
Want deze "rot-kleur" is tot in de kleinste uithoek van
Indonesië volop te krijgen en wordt werkelijk op
ALLES geklad I)
