TWEE STRANDEN
Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Als ik hier loop langs zanderige wegen
Genietend van dit mooie stukje zand
Kom ik vaak heel mooie plekjes tegen
Voel ik met dit land een sterke band.
Ik zie de witte wolken zweven
Langs een hemelblauwe lucht.
Loop ik door de stille dreven,
Hoor ik een leeuw'rik zingen in z'n hoge vlucht.
Maar dan schrijf ik een lied in het witte zand
Van heimwee naar een ander vaderland
Van zon en palmen, tropennachten.
Maar zie ik weer dit eiland in zijn volle pracht
Zijn stille schoonheid, ja dan huil ik zacht
Zo blijf ik zwerven langs twee stranden
Eenzaam soms, en met twee vaderlanden.
PIETER
(Schiermonnikoog)
III|]||IIIIIIIII!I!|[[I|[IIII[[IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII1III1IIIIIIIIIIIIIIIII[|[|[|[|[IIIIIII[IIIIIII!IIIIIIIIIIIIII1IIIIIII1IIIIIIIIIIIIIIII!IIIIIIIIII[II[[II[IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII]IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII[[II[IIIIIIIIIIIIII
