gezelligheid onder oud-3£emayoranneró, en die kunnen er wat van!
12
Dansen en showdansen verlevendigden het Kemayoranfeest en leeftijd speelde daarbij geen rol. Links op de foto de dames De Ceuninck
van Capelle en Kroonenburg met partners (in wit, niet de heer rechts) in een vrolijke melodieuze dans. Rechts: Truus van Reyn deed een
naastige en geslaagde poging om met haar Sapoetangan een partner op de dansvloer te krijgen.
De organisator van de reünie:
de heer J. de Ceuninck van Capelle.
Een voortreffelijke band zonder naam, spontaan bij elkaar gekomen om met hun talenten de
muziek te verzorgen. Klinkende namen overigens die succes verzekerden Coy en Jim
Pereira, Joop Sihanaia, Ron Stam, Doddi Gootjes, Will Torna (Arnoldi).
Voor zaterdag 20 oktober had ik maar één aantekening op mijn agenda gezet:
"Kemayoran, Delft", Ralph ook. Andere afspraken afgezegd een mens kan immers
maar op een plaats tegelijk zijn en waar zou hij, als die kans hem geboden
werd, anders willen zijn dan in Kemayoran zijn "play-and-battle-ground" als ras
echte boeaja Kemayoran Nou kom ik helemaal niet uit Kemayoran, ben niet
eens een anak Betawi (na de oorlog 4 jaar Jakarta), Ralph Boekholt ook niet
trouwens, maar ik weet dat Tjalie die reünie van zoveel kontjo's bijgewoond zou
hebben. Toch even getwijfeld of ik de hartelijke uitnodiging van de Ceunincks
zou aannemen, toch gegaan.
stijl, de hemel mag weten wat ze daar
achter de Defensielijn van Den Bosch
hebben uitgespookt, maar ze herinne
ren het zich allemaal zodra ze bij el
kaar zijn
Er was geweldige muziek, de Pereira's,
Arnoldi en sobats spontaan bij elkaar
gekomen en spelen, spélen Ever
greens, Hawaii, alsof er geen 40 jaren
voorbij waren gegaan. Er was een fan
tastische professionele dansgroep van
Mirjam Kroonenburg, "Tophat Show-
dancers" die de stukken uit de kleine
dansruimte dansten zonder een mis
stap (onthouden die naam als U ook
wat wilt organiseren), de dames Uhlen-
busch gaven een zeer feministische
tarian sapoetangan en last but not
least Han de Ceuninck met een demon
stratie schaduwboksen die niet zijn
Met windkracht 8 en striemende regen
door Delft. Bij Goenoeng Sahari geen
wind meer te bekennen, Defensielijn
van Den Bosch was kurkdroog en ver
der was het in Kemayoran stralend
weer
En warm, warm door de buitengewoon
vrolijke en hartelijke sfeer die zo'n 200
Kemayoranners, heren, dames, jonge
lui in het Trefcentrum "Krakeelhof"
wisten te maken. Ze waren van heinde
en ver gekomen, ook van buiten Ne
derland. Vraag me geen namen, ik zei
U al, ik kom er zelf niet vandaan -
maar Melanie en Han de Ceuninck van
Capelle, de organisatoren van dit ge
beuren kenden natuurlijk iedereen. En
wat ik zelden bij een andere reünie
ervaren heb, hoe geanimeerd en gezel
lig ook, zo'n stemming maakte ik niet
eerder mee. Kemayoranners maak je
ook niet iedere dag mee (blij toe, hoor
'ik iemand al zeggen) zelfs toen in Ba
tavia niet. Ze hebben zo hun eigen ge
voel voor humor, levensopvatting en
