CONOH
DOERIAN
PERSOONLIJKE LENING
5ETIAKAWAN FINANCIERINGEN bv
Na de politionele aktie en bevrijding
van o.a. Lawang/Malang, ging ik als
dienstplichtige (KNIL) met een militair
transport naar Lawang voor de be
voorrading van levensmiddelen voor
een aldaar gelegen onderdeel.
Vóór de oorlog heb ik tot mijn zesde
jaar in Lawang gewoond en zijn mijn
grootmoeder en later ook mijn vader
daar begraven op de begraafplaats
Soemberwaras. Aan één van de
vrachtwagenbestuurders vroeg ik mij
even naar de begraafplaats te rijden.
Op het kerkhof aangekomen ging ik
op zoek naar mijn vaders graf.
Overal zoekend zag ik opeens een
Indonesiër die wat ongelukkig liep met
een kruk als ondersteuning. Als een
flits ging het door mij heen dat zijn
gestalte naar mijn herinnering erg veel
leek op de kebon "Gonoh" van mijn
overleden Oma.
Onmiddellijk ging ik naar hem toe en
vroeg hem of hij misschien "Gonoh"
was. Saja toean, maar wie bent U dan?
Ik ben een zoon (Wim) van toean
Charles, zo heette mijn vader. Ontroerd
grepen we eikaars handen vast en wat
was ik bewogen onze oude kebon na
25 jaar terug te zien, net of de tijd
even had stilgestaan en vele dankbare
herinneringen uit mijn kinderjaren be
leefde ik opnieuw.
Een weerzien op de begraafplaats van
Lawang, twee mensen, twee verschil
lende nationaliteiten, echter beiden
kinderen van hetzelfde tropenland.
De politieke strijd, gaande in die pe
riode, deed geen afbreuk aan onze
ontmoeting; de ironie was dat af en
toe in de verte de "stilte" van het
vredig samenzijn werd verstoord door
geweervuur van de politionele aktie.
Na de begroeting bracht hij mij bij het
graf van mijn vader en Oma en vertel
de me dat hij tijdens de bezetting de
graven steeds had schoongehouden
van allerlei onkruid.
In gedachten zie ik hem daar nog op
het lege kerkhof staan, onze oude en
trouwe kebon, met zijn kruk en arit.
Banjak slamet dan trima kasih, Gonoh.
WIM BARON
moetingen gerealiseerd. En het vrien
dinnetje met wie ik in mijn jeugdjaren
een speciale band had bleek te wonen
in het land waar ik deze zomer "toe
vallig" met vakantie naar toe ging en
daar zagen we elkaar weer na 42 jaar
terug.
Op een zomerse dag, 3 augustus 1984,
zaten we dan weer met vijf vriendinnen
bij elkaar bij Yvon, net als toen in
Batoe; "ajo, komen jullie spelen bij
Yvonne!"
MAEDY v.d. MEULEN-VAN GARLING
En wie weet dat er nu meer Batoenesen
op komen dagen, laat je horen want
een reünie moet er komen I
(adres bekend bij de redactie)
Als het in Indonesië westmoesson is
hebben de regens zich ingezet en is
de doerian gerijpt. Tijdens de buien
schuilen de verkopers, beschutting
zoekend, maar zodra het weer op
klaart, de zonnestralen zich dringen
door het geboomte, hoort men het ge
roep van "doerèn doerèn!"
Hun sterke benen en schouders tor
sen de zware vracht en de voeten met
gekromde teen zijn in de verse modder
weggezakt.
Als men zo'n verkoper binnen roept,
dient men wel wat kennis te hebben
van prijzen in verhouding tot de kwali
teit van het vruchtvlees. Nu bepaalt
vorm en grootte niet de prijs van de
doerian. Een afplatting ergens beïn
vloedt de inhoud ongunstig. Het vrucht
vlees is afgesloten, maar toch kan de
geur gunstig overkomen.
De onderhandeling met de verkoper
ontwikkelt zich gewoonlijk als volgt:
"Mau jang besar," waarop hij een
grote doerian uitzoekt. Vaak zelfs meer
dan één omdat hij meer verwacht te
verkopen. Dan komt de neus meer in
de buurt van de vrucht, gevolgd door
de informatie: "Jatohan?" De nagels
roffelen dan over de stekels alsof het
ontstane geluid je meer over het
vruchtvlees kan zeggen. Als antwoord
op de vraag of de vrucht door rijpheid
uit zichzelf is gevallen dan wel afge
stoten is, antwoordt de man: "Jatoh si,
jatoh, hanya tidak disaksikan bagaima-
na!" Via een driehoekvormige inker
ving kan het vruchtvlees worden be
keken en geproefd en dan komt het
"tawarren" goed op gang. Om de prijs
te beïnvloeden wordt veel afgekraakt.
Vruchtvlees dient zoetromig te zijn,
geel van kleur als boter, dik van vlees
vanwege verschrompelde pitten en na
tuurlijk lekker stinkend.
Vaak eindigt de discussie over prijs
en kwaliteit zonder dat de koop ge
sloten wordt. Ik herinner mij een uiterst
verontwaardigde verkoper - mogelijk
ook terecht - verklaren:
"Bagaimana si, doerennja soedah be
sar, isinja manis, 'koening dan tebal,
tetapi mau moera'h juga. Dimana si ada
doeren begitoe?"
Deze terechtwijzing vertaal ik uit
schaamte maar niet
J. F. BERKHOUDT
4.000,— 36 x 144,94 19,8
10.100,— 36 x 350,11 16,1
15.100,— 48 x 414,11 15,2%
20.100,— 60 x 462,87 14,4
25.000,— 60 x 575,70 14,4
30.000,— 60 x 690,85 14,4
Leeftijdsgrens 64 jaar, kwijtschelding bij overlijden.
TELEFOON 078- 18 08 66 013-35 01 05
Karei Doormanweg 9 - 3317 ZD DORDRECHT
Geopend van 9.00 - 20.00 uur.
17
