Zomaar: Guus Eerdmans
Die cementen drinkbakken voor dogkarpaarden herinnert
U zich natuurlijk wel. Weet U op wiens initiatief
die bakken werden geplaatst? A. J. A. F. Eerdmans is zijn
naam, assistent-resident van Pontianak en later voorzitter
van de Dierenbescherming in Indië. Deze dierenliefhebber
was een van de zonen van Suffridus Eerdmans, die tussen
1840-1850 Java betrad. Over deze Suffridus gaan we het nu
niet verder hebben, maar wel over zijn achterkleinzoon
Guus, die dus ook de kleinzoon is van eerdergenoemde
dierenliefhebber, die 12 kinderen had, waarvan Guus' vader
er één was.
Goed, Guus woont thans in Brazilië. Hij is in Pekalongan
geboren. In Bandoeng zat hij op de I.E.V.-Mulo en aan de
K.W S. te Batava eindigde hij zijn schoolopleiding.
Uitgeleerd was hij echter niet, want kort voor de oorlog
volgde een opleiding voor reserve officier en na de capi
tulatie werd hij als adjudant-onderofficier naar Hakodate
gestuurd. Daar moest hij op het spoorweg-emplacement re
paraties verrichten en toen zijn dijbeen tussen twee wagons
bekneld was geraakt, stuurde men hem de steenkolen
mijnen in. Na de oorlog werkte hij nog als parkmeester in
het autopark bij het station van Bandoeng. Toen vertrok hij
naar Sao Paolo, waar hij helemaal opnieuw moest beginnen
met studeren. Hij werd automonteur en heeft goed geboerd:
huizen, auto's en landerijen mag hij de zijne noemen. Zo
kan het gaan in het leven van een mens.
Man en paard. In navolging van zijn voorvader zal Guus er onge
twijfeld voor zorgen dat deze viervoeter voldoende te drinken krijgt.
Mijn moeder maakte eens een lappen
pop voor me, ik hield niet eens van
poppen, maar ik wilde een "ramboet
djagoeng"-pop, persé. Nadat ze het
hoofd gemaakt had (gewoon een ge
deelte van het lijfje afgebonden) knipte
ze een rondje, ging naar de keuken
en kwam terug met een handvol afge
trokken djagoeng "haren". Die stikte
ze midden op het rondje dat ze toen
op het hoofd van de pop naaide. En
toen had ik mijn pop met ramboet dja
goeng haar. De eerste punk-pop in de
eerste helft van deze eeuw! 15 Jaar
later sprak iedereen het woord "dja
goeng" fluisterend uit, de Drie Ma
gische Maanden van de djagoeng, zo
lang zou de oorlog duren. De Japanse
djagoeng had meer tijd nodig om te
rijpen.
Djagoeng, ik zou er een boek over
kunnen schrijven.
LD.
Mr. M. J.A. S. GERKE OVERLEDEN
Eerst enige dagen geleden ontvingen
wij het bericht dat mr. M. J. A. S. Gerke
op 4 september jl. is overleden. Mr.
Gerke was een man die nooit op de
voorgrond trad en die de publiciteit
niet zocht. Vandaar deze sobere me
dedeling zonder opsomming van daden
en prestaties. Maar in dankbaarheid
gedenken we een man die in de af
gelopen jaren vele interessante artike
len voor ons blad heeft geschreven
over allerlei uiteenlopende onderwer
pen. Vooral ook zijn bijdragen over
het binnenlands bestuur hebben onze
kennis over Nederlandsch Indië ver
meerderd.
Rest ons helaas en alweer even stil
te zijn en een trouw lezer en schrijver
dank te zeggen. REDACTIE
OOM JAN SIMON f
Op 11 november j.l. nam hij voorgoed
afscheid van Den Haag, van zijn ge
meenschap, van de duizenden die hij
zijn vrienden noemde en voor wie hij
jarenlang een vriend en toeverlaat is
geweest: Jan Frederik Simon in de
Indische volksmond "Ome Jan". Hij is
93 jaar geworden.
In Ned. Indië was hij administrateur bij
het Ministerie van Justitie. Gepensio
neerd had hij na zijn repatriëring alle
tijd om zich te wijden aan sociaal werk.
Gerepatrieerden, later spijtoptanten
ving hij op, hielp hen met raad en daad
de weg te vinden in de gecompliceer
de administratie van rechten en plich
ten. Daarnaast zorgde hij - en dat was
in de sombere '50-er jaren wel heel
belangrijk - voor ontspanning en vro
lijkheid. Jan Simon en zijn trouwe en
even actieve levenskameraad Lenny
organiseerden gezellige avonden. Dit
leidde tot de oprichting van de Ver
eniging voor Gerepatrieerden. Geen
vastgestelde contributie, maar wel een
minimum donatie van 10,per jaar.
De vereniging werd de meest populai
re uit die tijd. Men vond er vriendschap
en warmte, en door en met elkaar iets
terug van wat men had moeten achter
laten. In 1970 kwamen de heren Doeve,
Chavagne en Jacobs in het bestuur en
het werd de Vereniging van Gerepa
trieerden en Vrienden. De sociale
noodzaak verdween, het werden hoofd
zakelijk dans- en bingo avondjes en
Ome Jan kon zich terugtrekken. Zijn
voornaamste taak, hulp aan langeno-
ten was voorbij.
Talrijke vrienden namen in Ockenburg
afscheid van een goed mens die zijn
leven waardevolle inhoud wist te ge-
INFORMATIE GEVRAAGD
OVER KAMP I TJIMAHI
Een vijftal "gebolloste" KNIL-militairen
uit kamp I Tjimahi (4e en 5e Bat.)
werd door de Jap geëxecuteerd. Daar
ik aan dit drama aandacht wil schenken
in mijn boek over de Japanse bezetting
van Indië, zoek ik contact met personen
die mij nader over deze gebeurtenis
kunnen informeren.
Reacties gaarne aan: D. W. N. Kriek sr.,
G. van IJsselsteinstraat 41, Amsterdam,
tel. 020-42 30 63.
PRIJSCORRECTIE
In onze boekenlijst van Moesson 15
november j.l. zijn enkele fouten ge
slopen. Het moet zijn:
"Het voormalig Batavia" - ing. H. A.
Breuning, 27,40.
"Want ik heb uw vader gekend" -
A. Mac Gillavry, 26,15.
"Je kunt niet altijd huilen" - idem
20,20.
3
