Rini's Guesthouse
RUDOLF
EEN RUSTIG LOGEERADRES
niet het kerst "red nosed reindeer"
maar een jonge Tunesiër. In Tunesië
werd ons vaak gevraagd uit welk land
wij kwamen en zodra het woord Hol
land was gevallen kregen we bijna
altijd te horen: Allemachtig-prachtig-
achtentachtig. Om daarvan af te zijn
bedacht ik om op de bewuste vraag
te antwoorden: Indonesia. Dat hielp,
daar kwam helemaal geen reactie op.
Tot in Sidi Bou Said. In dat kleine
toeristische kustplaatsje verkocht een
jongeman souvenirs en ook hij vroeg
waar we vandaan kwamen. Op mijn
antwoord "Indonesia" zei hij in goed
Nederlands: "mooi land, daar ben ik
ook geweest; in Jakarta."
Natuurlijk had die knaap toen mijn vol
le belangstelling en ik begon met de
vraag waar hij zo goed Nederlands
had geleerd. In Holland, daar was hij
drie jaar geweest; was hier zelfs in
dienst geweest; dat geloofde ik niet.
Hij heette Rudolf en was 19 jaar. Toen
(Vervolg: "Henk Sleebos")
gen, in geval van problemen en je bent
praatpaal en vertrouwensman. Be
roepsmilitairen eisen de laatste tijd
ook aandacht op omdat zij zitten met
ethische vragen over hun beroep. Bij
een meerderheid van de soldaten be
staat behoefte aan geestelijke bege
leiding, dat heeft een enquête onlangs
uitgewezen."
Henk Sleebos heeft verschillende ne-
venfucties. Zo is hij penningmeester
van de Broederschap van Pinkster
gemeenten en voorzitter van de In
donesië Zending. Dit laatste is een
coördinatie van zendingsactiviteiten.
Zijn broer Peter is een van de vier
uitgezondenen.
Nog 5 jaar heeft hij te gaan in het
leger. Op de vraag wat hij daarna
wil doen, antwoordt hij bedachtzaam
"Wanneer je zolang actief bent, en
vaak solistisch, dan pas je misschien
niet meer helemaal in één Gemeente.
Ik ken een paar mensen die naar het
buitenland zijn gegaan om daar de
Nederlandse kolonie geestelijk te be
geleiden. Misschien is dat ook iets
voor mij". p R
is de Jalan Maulana Yusup 17 te Bandung.
(ex Zeelandiastr.) m. 2 pers. kamers incl.
ontbijt, bad en kl. was. Anders half of vol
pension. Vervoer aanwezig. Men spr. Ned.
Inl. en corr.: A. Makaliwy, Roland Holstlaan
874, 2624 JJ Delft, tel. 015-56 54 75.
vroeg hij waar we in Holland woonden.
"In Ede". "Daar woont mijn opa ook",
vertelde Rudolf. "Wel erg toevallig hè
Rudolf?" vroeg ik met duidelijk onge
loof. "Heus mevrouw, in de Graaf
en hij probeerde zich de naam te her
inneren, ik hielp hem: "De Graaf B.
laan?" Ja, dat was de naam. "En hoe
heet opa?" "Jansen". Mijn geloof in
hem daalde weer: "ach, weet je het
zeker, niet Pie'ters?" Weer verzekerde
Rudolf dat het heus waar was.
Ik stelde voor om weer terug in Ede
opa op te bellen zo mogelijk en hem
Rudolf's groeten over te brengen. Dat
hoefde niet, want hij had duidelijk geen
sympathie voor opa.
Toch, weer thuis zocht en vond ik in
het telefoonboek de Heer J. in de ge
noemde laan. Ik belde hem op en het
werd een geanimeerd gesprek gevolgd
door een bezoek van mij aan de heer
J. "Opa" was bijzonder verrast door
mijn ontmoeting met de stiefzoon van
zijn dochter, die getrouwd met een
Tunesiër in Tunis woont. Rudolf was
de zoon uit een vorig huwelijk van zijn
vader, een "adat" huwelijk.
Hij is een intelligente jongen die vlot
de middelbare school afliep en aan een
opleiding tot officier begon. Hij brak
die af en probeerde als verstekeling
zijn land te verlaten, de politie haalde
hem van de boot en hij kwam weer
thuis. Lang bleef Rudolf niet bij zijn
ouders, hij vertrok zonder opgave van
zijn verblijfplaats en de familie hoorde
niet meer van hem. Rudolf is nooit in
Nederland geweest, evenmin in Indo
nesië Een paar dagen voor ik de heer
J. opbelde had hij een brief van zijn
dochter ontvangen waarin ze vertelde
gehoord te hebben, dat Rudolf "er
gens" in een souvenirwinkel werkte.
En dan helpt het "toeval" om de fa
milie te laten weten waar hun weg
gelopen zoon te vinden is. Ik hoop dat
Rudolf intussen bij zijn ouders terug
is gekomen en hij zich daar nu wel
thuis voelt.
IBU LISA
n.o.
Mevr. L. R. Pandowo
Gondangia Kecil 4, Jakarta-pusat
(Centrum), tel. 340996.
Ned. gesproken - beschikb. ka
mers met ontbijt: broodmaaltijd
of Indon. ontbijt.
REÜNIE MILITAIRE LUCHTVAART
1940 - 1950
Op zaterdag 28 september 1985 wordt
in het Beatrixgebouw van de Jaarbeurs
te Utrecht een reünie georganiseerd
voor eenieder (man/vrouw, militair/bur
ger) die in de jaren 1940-1950 buiten
Nederland bij een onderdeel van de
militaire luchtvaart (dus ook de MLD)
heeft gediend, daarbij was ingedeeld
of daarbij was gedetacheerd.
Om welke onderdelen gaat het b.v.
In Engeland 1940-1945 o.a. no. 1316
(Dutch) Comms Flight, 322 sq, 320 sq
MLD, carriervliegers en alle andere
individueel bij de RAF ingedeelden,
etc.;
In Australië en Ceylon 1942-1945 o.a.
alle MLers, MLDers en RAAF perso
neel ingedeeld bij 18e sq, 120 sq, 19e
transport sq, personeel ingedeeld bij
PEP Canberra, in Brisbane, bij HK/ML
in Melbourne, de eerste OVW/LSKers,
321e en 322e sq MLD-Ceylon etc;
In Indië 1945-1950 o.a. alle ex MLers
van het KNIL, ex LVTers (9 cien), ex
OVW-LSKers en LSKers, Lua-perso-
neel ingedeeld bij de ML, VK en VHK-
sters, air hostesses en luchtverpleeg-
sters van 19 en 20 transport-sqs, 322
sq, 17 VARWA en 6 ARVA sqs etc.
Op 17 november 1984 is na lang
durig en moedig strijden van ons
heengegaan mijn allerliefste vrouw,
onze lieve moeder, dochter en zuster
YVONNE VON
KRIEGENBERG-REGENSBURG
Namens de hele familie:
Frits J. van Kriegenberg
Mevr. Ch. Regensburg-Bernasco
1144 Monte Verde
Arcadia - Cal. 91006 USA.
Wij zijn er van overtuigd dat boven
staande opsomming beslist niet volle
dig is. Voelt u zich echter aangespro
ken, denkt u erbij te horen en heeft u
belangstelling voor deze reünie, aarzel
dan niet maar meldt u zich aan - schrif
telijk of telefonisch en onder vermel
ding van het onderdeel waarbij u heeft
gediend en in welke periode - bij één
van de volgende adressen:
ML-KNIL
K. Merkelbach, Prins Hendrikplein 9,
7316 AM Apeldoorn, tel. 055-21 76 39.
OVW/LSK
J. F. Poestkoke, v. Dorenborchstr. 46,
7203 CE Zutphen, tel. 05750 - 1 20 70.
LVT (tevens alg. secretaris)
J. C. de Koster, Predikherenlaan 211,
5042 CD Tilburg, tel. 013 -68 38 59 (na
18.00 uur).
KATJANG IDJO LIMA SÈN
Toen de Birmalijn klaar was, zaten we
met 3000 man in kamp Canbury van
januari 1944 tot augustus 1945, vlak
bij de River Kwai. 's Nachts moest
aan beide kanten van je loods een
wacht staan, die om de 2 uur werd
afgelost. Hij werd gecontroleerd door
een Koreaanse bewaker, al net zo'n
sadist als een Jap.
Als de bewaker langs kwam moest de
wacht zeggen: "Idjo hari ma sen",
hetgeen betekent: "Geen bijzonderhe
den".
Er waren wachten die dat zinnetje
maar niet konden onthouden. Ze wer
den dan afgetuigd en de hele loods
moest aantreden. We hebben er toen
wat op gevonden. Als je zei: "Katjang
idjo lima sèn", nam de Koreaan, die
ook niet goed Japans verstond, daar
genoegen mee en was je van al het
geduvel af.
Nu, na 40 jaar, is die "katjang idjo van
lima sèn nog in ons geheugen gegrift.
Prettige Kerstdagen
HENK ENGEL
5
