kippen te geven. Moerah zou er voor
zorgen en ze afleveren op Sinterklaas
avond. Ik kan me nog goed herinneren
dat er die dag iets gebeurd was, waar
over Moesje flink boos werd. Er was
een zekere spanning. Toen ineens,
hoorden we van achter het huis "klos,
klos, klos", logge voetstappen komen.
Moerah, hoogzwanger, als Zwarte Piet
verkleed, wat ze precies aanhad weet
ik niet eens meer, met grote schoenen
van haar man aan. Een sapoe lidi in
de hand en een grote "kadoet" (zak)
waaruit angstige geluiden kwamen.
Midden in de kamer gekomen, maakte
ze met een ernstig gezicht, zonder iets
te zeggen, de zak open en schudde
'm leeg. Met luid gekakel vlogen er
zeker wel tien kippen alle kanten uit.
En wat voor kippen I
Ze hadden van verschillende kleuren
crêpepapier allen een mutsje op, put
tees om de poten en een geweertje
onder de vleugel! We hadden 't niet
meer. Moesje stond met opgetrokken
sarong zowat een flauwte nabij van 't
lachen.
De tranen biggelden haar over de
wangen. En om de hilariteit nog meer
te verhogen had "Zwarte Piet" nog
privé geschenken voor enkelen van
ons. Een grote bedakdoos met een
kikker er in. Weg was de spanning.
We hadden 't ook veel te druk om de
"gedeserteerde" kippesoldaten weer
bij elkaar te zoeken en hun "souve-
niertjes" op te ruimen. Het was een
Sinterklaasfeest om nooit te vergeten,
dank zij Moerah.
Later toen wij tijdens de Japanse be
zetting in 't kamp moesten, heeft Moe
rah samen met haar tweede man Sla
mat, die gestudeerd had, de melkerij
draaiende gehouden. En in de boycot-
tijd, voordat we na een korte vrijlating
uit 't Jappenkamp, weer achter de ge-
dêk moesten, nu onder de pemoeda's,
had Moerah ons met gevaar voor
eigen leven voorzien van eten en no
dige dingen. Helaas hebben wij haar
daarna niet meer terug gezien.
Met dit verhaal heb ik een ode willen
brengen aan een unieke baboe, onze
Moerah I
RAMONA VAN DALSEM-HUIJTS
SANUR - BALI
IBU BEACH BUNGALOWS
Onze 8 bungalows zijn een succes
geweest in 't seizoen 1983/1984
- direkt a.h. mooie Sanur-strand
- men spreekt Nederlands
- sfeervol
- bill, prijzen incl. uitstekend ontbijt
Wegens grote belangstelling reser
vering nu al mogelijk. Info./Reserv.
J. A. Brouwer, L. Bouwmeesterpl. 17,
5038 TN TILBURG.
Tel. 013-42 01 17 /43 16 28.
Telefoonkantoor in Bandoeng, 1925.
(HALLO BANDOENG)
Kleine moedertje stond bevend
Op het Telegraafkantoor
vriendelijk sprak de ambtenaar
Juffrouw, aanstonds geeft
Bandoeng gehoor
trillend op haar stramme benen
greep ze naar de microfoon
en toen hoorde zij o wonder
zacht de stem van hare zoon
Kerst nadert en de voorboden ervan
zijn inmiddels gearriveerd. Bijvoor
beeld het gevoel dat je nog heel veel
moet doen, maar dat het voor dit jaar
wel genoeg is geweest. De behoefte
om alles te laten bezinken, je ogen te
sluiten en even aan niets te denken.
Verlangen naar rust en onbezorgdheid.
Jezelf de tijd willen gunnen om je voor
te bereiden op iets dat komen gaat.
Uitzien naar iets dat mooi en fijn is.
Maar omdat je al zo groot bent en
plotseling zo moe, is het zo moeilijk
om voor de zoveelste keer vooruit te
mijmeren. In die stemming hoor je dan
klanken uit het verleden, zie je mensen
die niet meer zijn, herinner je je puur
geluk. Geluk zoals die oude vrouw
gekend heeft, toen zij de stem hoorde
van iemand van wie ze hield. Geluk
zoals die man gekend heeft toen hij
zijn moeder hoorde en zijn thuis voor
zich zag. Geluk omdat mensen eikaars
stem hoorden. Geluk omdat je je ge
luk kunt herinneren en daarom deze
foto van het telefoonkantoor Bandoeng
anno 1925. Een stukje Indië en mensen
die geluk brachten. R.B.
DE KRIS
Het gebeurde tijdens mijn laatste be
zoek aan Indonesië.
Toen onze bus in het centrum van
Surabaya op veler verzoek stil hield,
ergens in de nabijheid van een post
kantoor, om reisgenoten in de gelegen
heid te stellen de nodige rupiahs in te
slaan, kocht ik een kris. En dit terwijl
ik tevoren niet de intentie had gehad.
Waarschijnlijk vanwege de volharding
van de verkoper die onze bus was
binnengedrongen en zijn overredings
kracht, misschien omdat de kris nu al
eenmaal bij mij hoorde.
Bij aankomst in Baturaden kreeg ik
een kamer toegewezen. Die nacht
werd ik met schrik wakker door een
ploffend geluid als veroorzaakt door
een vallend voorwerp. Op de grond
naast mijn slaapplaats zag ik iets, dat
de kris bleek te zijn. Hoe kan dat nu?
Dat ding hoort in mijn reiskoffer. Ik
kreeg een gevoel van verbazing en
onbehagen. De kris legde ik weer te
rug in de koffer. Moest ik dit als een
protest beschouwen tegen overbren
ging naar Holland? Was de kris mij
wel goed gezind? Slapen kon ik toen
niet meer.
De verkoper had mij bij de overdracht
verzekerd dat wierook of bloemen-
ceremonieel achterwege kon blijven.
Deed ik dit toch, dan zou de kris met
tertijd haar "verwantschap" bewijzen
door te tonen dat zij voor de opening
van de schede, op haar punt kon blij
ven staan. Toch moest ik haar hierna
niet meer Met het licht aan bleef ik
in bed liggen zonder in slaap te kun
nen vallen.
Ik herinnerde mij achteraf dat ik in de
vooravond naar iets in mijn koffer had
gezocht. Toen had ik wat grotere voor
werpen die bovenop lagen, tijdelijk op
bed aan het voeteneinde gelegd, ook
de kris. Zou het toch kunnen dat
Die gedachte heb ik gauw van mij af
gezet en ik ben daarna toch in slaap
gevallen. J. F. BERKHOUDT
In december verschijnt:
STILLE KRACHTEN
VAN DE KRIS
door H. M. W. J. Rijnders
verhalen, feiten, veronderstel
lingen over de magie van de kris
Uitgave Moesson
7
