mmnm
Triomfale intocht van
president Soekarno
Cordons werden verbroken en
paleistuin stroomde vol
Enthousiasme der tienduizenden kende
geen grenzen
i|T
D VOOR INDONESIË
D
i&ttta.
DECEMBER 1949
No. 298
AUTOHANDEL^
NDONESIE SOUVEREIN
Hirschfeld, bij
Agoeng Gde
rale Re
aankomst uit Nederland op het vliegveld Kemajo-
Agoeng en enkele leden van de Voorlopige Fede-
gering
'E intocht van president Soekarno in de hoofdstad der
Verenigde Staten van Indonesië, Woensdag 28 December,
omstreeks het middaguur, is een triomftocht geworden. Reeds
uren voordat de beide vliegtuigen, waarmee het gezelschap
van de president uit Djokja is overgekomen, op Kemajoran
arriveerde, hadden zich vele tienduizenden in de nabijheid
van het vliegveld verzameld en zich geschaard langs de weg,
welke de presidentiële stoet zou volgen.
De jeugd 'had zich plaat
sen verschaft in palen en
bomen, van welke geïmproviseer
de tribunes zij een goed flitzicht
had en tevens een merkwaardige
decoratie langs de weg vormde
die verder verlevendigd was dooi
talloze rood-witte .vlaggen.
Op dit bordes werden de pre
sident en zijn gezin begroet door
een comité van ontvangst onder
leiding van de minister van Bin
nenlandse Zaken, Anak Agocng.
Volgens het programma zou
de president een redevoering hou
den op een platform, dat op het
CHARLES J.
Met mijn gezin zat ik in Tegal (Midden-
Java) en ik was hoofd van het plaat
selijke belastingkantoor, dat was on
dergebracht in twee lokaliteiten van
het gebouw van de dienst der Open
bare Werken, dichtbij het station.
Alle personeelsleden van genoemde
dienst alsmede die van de belasting
dienst moesten die morgen voor het
gebouw rondom een vlaggemast aan
treden. De rood-wit-blauwe vlag werd
gestreken en de rood-witte gehesen.
Deze plechtigheid werd besloten met
het zingen van het Indonesia Raya.
Ir. Roos, die belast was met de irri-
gatiewerken/wateropvang in Cacaban,
en ik waren de enige Nederlanders
om de vlaggemast. Tijdens het zingen
van het volkslied gingen verschillende
gevoelens door de harten van de om
standers. Vreugde in de harten van de
Indonesiërs. Eindelijk onafhankelijk;
Merdeka Bij sommigen misschien
vertwijfeling van het behouden van
hun functie, omdat zij met en voor de
Nederlanders hebben gewerkt.
Op dat ogenblik voelde ik mij door een
ieder verlaten; ik voelde mij echt een
zaam. Na de opdracht van het hoofd
der Inspectie van belastingen te Se-
Semarang, waaronder het belasting
kantoor in Tegal ressorteerde, om tot
nader orde op mijn standplaats te blij
ven, heb ik niets meer vernomen.
De toekomst was voor mij geheel
duister; ook gaan mijn gedachten naar
het verleden: de gebeurtenissen in de
maanden augustus tot en met decem
ber 1945.
Ik heb voor die dag ook al het perso
neel ontboden zomede de medewer
kers in de buitendienst in Tegal, Bre-
bes, Tandjung, Slawi, Pemalang en
Bumiayu.
Na afloop van de korte plechtigheid
kwamen wij bijeen in het grote lokaal
van onze dienst. Ik legde hen oa. uit
dat ik de Nederlandse nationaliteit zou
blijven behouden, zodat zij de uitein-
(lees verder volgende pagina)
21
