Dit Kerstnummer is een DUBBELNUMMER
ZEG Afzl/ljR
AFSCHEID
Dit dubbele nummer
Speciale aanbieding
voor DECEMBER
Het blad van 1 januari 1985 vervalt, de volgende
Moesson verschijnt dus 15 januari 1985.
Vanaf 22 december 1984 tot 5 januari 1985 zijn TOKO en BOEKHANDEL MOESSON
wegens inventarisatie GESLOTEN. Zaterdag 5 januari 1985 weer GEOPEND.
Redactie - Abonnementen - Advertentie - afdeling zijn wel open.
Dr. de Graaf, Mr. Gerke, Jan Simon,
O. H. (Herman) Kiliaan, enkele namen
maar uit de lange reeks van hen die
ons door overlijden ontvielen. Niet al
leen dierbare vrienden, maar ook waar
devolle medewerkers van Moesson
hebben wij dit jaar verloren. Met hun
artikelen, hun kennis van bepaalde za
ken maakten zij in wezen deel uit van
onze kleine redactie. Zoals elke bijdra
ge, hoe klein, hoe eenvoudig geschre
ven ook dit blad doet zijn wat het waard
is: een getuigenis van ons leven.
Herman Kiliaan op 4 december over
leden (80 jaar werd hij) is een van onze
opmerkelijkste vrienden geweest. In
valide geworden in de kracht van zijn
leven, bleef zijn geest helder en actief
en wist hij zich nuttig te maken tot zijn
tijd om was. Als medicus bleef zijn in
teresse de gezondheid van de mens
en vooral: gezond leven. Hij heeft on
ze lezers menig nuttig advies kunnen
geven.
Wij staan nu ook stil bij de velen die
ons om andere redenen moeten ver
laten. De brieven die wij kregen heb
ben ons vaak diep ontroerd zoals deze:
"Maar gezien mijn hoge leeftijd vind ik
het wenselijk om mijn abonnement stop
te zetten. Dit, om te voorkomen dat,
als God mij roept, anderen dit moeten
doen. Moesson heeft mijn hart gesto
len en sneller doen kloppen, u kunt op
op mijn gebed blijven rekenen, zolang
het gaat." De financiële bezwaren
hebben de overhand, maar daar is in
bepaalde gevallen altijd een oplossing
voor.
Dat de oudste generatie heengaat is
een onomstotelijk feit, maar dat het
abonnee-bestand in de loop der jaren
praktisch constant is gebleven is het
bewijs dat de "fakkel is doorgegeven"
aan een jongere generatie. Daar zijn
wij dankbaar voor en de weemoed van
het afscheid van de ouderen wordt
daardoor verzacht.
Dank, veel dank dat u bij ons bent
geweest al die jaren met uw belang
stelling, uw medeleven, uw aansporin
gen. Ze zijn voor ons blad onmisbaar
geweest.
We gaan verder, onversaagd en hoop
vol. Poekoel teroes blijft ons devies.
LILIAN DUCELLE
Om zeven uur sliep hij, maar om negen uur staarde hij
naar het plafond, zijn koppie rustend op zijn gevouwen
handen. Na de zich bloot gewoelde nummer twee te
hebben toegedekt ging ik op de rand zitten en vroeg:
"wat is er Pip?" Hij zweeg en bleef staren. Ik streek
over zijn haar en zei zachtjes "zeg maar tegen Pap".
Wat het dan ook is, hij krijgt niet op zijn ziel. Dat
weet hij als zo gepraat wordt. "Pepernootjes" zei hij
en de dromerige ogen veranderden in schitterende
ogen. Bliksemsnel bedenk je waar hij het over heeft
en je komt uit bij vanmorgen toen Sinterklaas in het winkelcentrum verscheen en
Zwarte Piet pepernoten uitdeelde. En dan vertel je wat er nog allemaal komen
gaat en net als je wilt zeggen "maar nu moet je eerst lief gaan slapen" richt hij
zich op en fluistert "Pap, en dan ga je een kerstboom kopen met allemaal licht
jes en dan is Jezus jarig en dan is er feest". "Ja schat en nu slapen", want je
krijgt haast, de film is al begonnen. Vijf minuten later sliep hij inderdaad als een
prachtige roos, de mooiste dromen dromend.
Dromen deed Bing Crosby ook. "Dreaming of a white Christmas, just like the
ones I used to know". En het is zo, met kerst denk je aan hoe het was: de ver
wachting, het sprookje. Alles was goed. Maar ook toen waren het mensen die
het sprookje maakten. Brieven aan Sint, het vullen van de schoen, een gezellig
klaslokaal, alles versierd, mooie verhalen over een zielig meisje met luciferstok
jes dat doodvroor in de kerstnacht, maar ze kwam in de hemel. Dat sprak aan.
En dan was er ook nog vuurwerk en allemaal grote mensen die van alle kanten
kwamen en opbelden.
Ach, je wordt groot en zelf een sprookjesmaker en de schittering in kinderogen
ontroert je. Je zou willen dat je net zo blij en opgetogen zou kunnen zijn, maar
dat kan niet want een sprookje is alleen voor kinderen. Wat is gebleven is ge
sleten geloof, verloren hoop en dromen zonder fee. Wat ook is gebleven is een
goed verborgen verlangen naar iets goeds en iets moois. Dat je zelf weer adem
loos en vol verwachting iets mag aanschouwen en meemaken. Maar al jaren ben
je verzadigd van volgestouwde winkels, kalkoenen en pasteien. De tijd vliegt en
het is alweer kerst. Je staart, maar droomt niets. Je hoort een kerstklok en je
luistert naar die bekende compositie van Gruber. Je wordt stil, het is stil en dan
is er Eén die bij je komt zitten en zachtjes zegt "Zeg maar tegen Mij".
R.B.
Deze Moesson is een dubbel nummer in de dubbele betekenis. Niet
alleen tweemaal zoveel pagina's maar een blad met tweeërlei inhoud.
U zult zien dat we de eerste helft hebben gevuld met Kerstkopij, de
tweede helft vanaf pagina 20 is besteed aan de herdenking van het
feit dat we 35 jaar geleden "ons Indië", ons moederland, kwijtraakten.
Er zijn onverwacht veel reacties gekomen op de oproep om iets te
vertellen over eigen ervaringen, gedachten op 27 december 1949.
Wat binnengekomen is aan kopij vindt u in de tweede helft van dit blad.
Het idee en de redactie ervan zijn van Ralph Boekholt. We menen dat
met deze bijdragen op een zinvolle en memorabele wijze van die be
langrijke datum in ons leven is getuigd.
De redactie
Alle Moesson-uitgaven worden U
bij bestelling ZONDER PORTO
KOSTEN toegezonden. Dit geldt
alleen tot en met 15 januari 1985.
3
