hfe ..I
INDISCHE SPEKKOEKEN
J.G. YSSEL DE SCHEPPER j
I ALLE VERZEKERINGEN
13
Ik lag eerst heel stil in mijn bed, moest
het vreemde en nieuwe nog verwer
ken. Ik keek rond en zag het zonlicht
reeds door de kieren van de ramen
naar binnen schijnen. Hier en daar zag
ik de meisjes al wakker worden en
rechtop in hun bed zitten, sommigen
nog wezenloos van de slaap om zich
heen kijkend.
Ik zag ook Fransje een meisje van
ongeveer 10 jaar rechtop zitten. Frans
je had stijl haar en een pony wat toen
erg in de mode was voor jonge kin
deren. Ze had een gestreepte hansop
aan. Wat deed zij ineens? Ze pakte
met haar linkerhand een slip van de
hansop aan de onderkant vast en met
haar rechterhand een stukje bij de
schouder. En dan trok ze de hansop
van links naar rechts en van rechts
naar links. En dat ging zo maar door.
Wat had ze toch? Oh, waarschijnlijk
jeuk op de rug. Ik merkte op, dat ze
dit iedere morgen deed bij het opstaan.
Het was een gewoontegebaar gewor
den. Nu is Fransje al getrouwd en
moeder ven enkele kinderen en mis
schien kan ze zich dit allemaal nog
herinneren.
's Morgens om 7 uur werd een kope
ren bel geluid. Die hing vlak bij de
stoep, die naar de eetzaal leidde. Het
was dan tijd voor ons ontbijt. Tijdens
het eerste ontbijt dat ik in mijn nieuwe
Tehuis nuttigde maakte ik kennis met
de andere meisjes. In een ruime open
eetzaal stonden wel 10 langwerpige
tafels met mooie gekleurde tegels in
gezet. Aan elke tafel konden 6 kinde
ren zitten. Door het oudste meisje van
elke tafel werd gebeden; zij moest als
tafelhoofd dan ook toezicht houden
op de andere tafelgenootjes.
De directrice deed ook de ronde en
met haar assistenten keek ze toe of
de meisjes wel goed aten. Wie zou
kunnen denken, dat er in die kleine
vrouw zoveel liefde en energie zat om
voor zo'n groot gezin - want dat waren
wij voor haar - te zorgen. Een gezin
van 70 meisjes.
Ik werd geplaatst op de 3e Openbare
Lagere School niet ver van ons Tehuis
af. Met andere "zusjes" liep ik dan
gezamenlijk naar school toe. Als bui
tenstaanders ons zo in een groep za
gen lopen, wist men het wel; "Oh, dat
zijn de Djatipitten." We gingen niet in
uniform gekleed, juffrouw Backer liet
het aan ons zelf over wat we wilden
dragen.
Toen ik later in de 7e klas zat hadden
wij een onderwijzer die nogal groot
was. Piet Berker was zijn naam.
Wanneer hij een kriebeling in zijn neus
voelde en het niezen zou volgen, ren
de hij de klas uit en stond op de open
speelplaats naar de hemel te kijken en
ja hoordaar kwam hetAlsof een
leeuw brulde! "HatsjieHet is
helaas nooit voorgekomen tijdens re
petitiewerk. Wat zouden de kinderen
een pret gehad hebben en over en
weer gebabbeld hebben. Wat hadden
de 7e klassers een schik als mijnheer
Berker op die open speelplaats naar
boven keek, alsof hij iets probeerde
af te smeken.
Eens speelde hij in een toneelstuk
"Klein Duimpje en de Reus". Hij
speelde uiteraard voor de Reus. De
kinderen van de Lagere School moch
ten het toneelstuk komen zien en ze
waren versteld wat Piet alzo naar
binnenwerkte. Hele hompen brood,
halve kip, wortelen enz. enz. Ik heb de
Lagere School met goed gevolg door
lopen.
Intussen had mijn moeder overplaat
sing gevraagd van Bogor naar Batavia,
nu was ze dichter bij ons. Ze huurde
een klein paviljoen en Charlotte en ik
kregen toestemming om elk weekend
naar haar toe te gaan. Ik keek natuur
lijk verlangend uit naar zo'n zaterdag.
Als één van de pitjes een slecht repe
titiecijfer kreeg of haar huishoudelijke
taak niet naar behoren had vervuld,
dan kreeg ze straf. Ze mocht een
weekend niet uit of naar familie gaan.
Neem bijv. Marga van der Veld, een
leuke slanke brunette. Ze was al 18 jr.
en mocht eens naar de bioscoop, naar
de avondvoorstelling. Die avond zei ze
aan haar "lievelingszusjes" Carla en
Edith: "Zeg, ik mag naar de bios,
direkt na de voorstelling moet ik weer
naar huis. Wachten jullie op me, dan
vertel ik jullie hoe het gegaan is."
Carla en Edith als trouwe vriendinnen
bleven op, keken herhaaldelijk op de
elektrische klok, in onze slaapkamer.
De tijd verstreek maar ze zagen geen
Marga thuiskomen. "Ze had allang
thuis moeten zijn" zei Carla bezorgd
tegen Edith. "Zou ze misschien ergens
overnachten", vroegen ze zich af.
Eindelijk, tegen elven (de voorstelling
was reeds lang afgelopen) hoorden we
een licht gestommel op de trap. Ge
jaagd kwam Marga in het schemerdon
ker de slaapkamer binnen. Vlug kleed
de ze zich uit en dook onder het witte
laken. Maar de vriendinnen, die vlak
naast haar sliepen lieten haar niet met
rust.
"Wat is er gebeurd?" vroegen ze met
gedempte stem om de anderen niet
wakker te maken. Ze vertelde fluiste
rend, dat ze na de bioscoopvoorstel
ling met andere vrienden en vriendin
nen (die niet in het Tehuis woonden)
nog even ergens anders wat wilde drin
ken of een hapje eten en vanzelfspre
kend door het gezellig samenzijn ver
gat ze de tijd. Ze had nog geprobeerd
onder het raam van juffrouw Backer's
werkkamer gebukt te lopen, zodat deze
haar niet zou opmerken. Het raam was
nogal hoog geplaatst. Maar het leek
wel of de directrice op wacht had ge
staan, want Marga werd gesnapt.
Natuurlijk werd ze ter verantwoording
geroepen. Als straf: een weekend niet
naar familie of elders. Voor degene,
die altijd vol verlangen naar de zater
dag uitkeek en zich verheugde op een
"uitje", is het wel een straf. Onze di
rectrice was streng, doch rechtvaardig,
we hadden ons te houden aan de re
gels van het huis.
(wordt vervolgd)
TANTE NON's
Franco thuis in speciale verpakking.
Min. 500 gram f 20,
Min. 750 gram f 25,
stort op giro 38 92 616
Mevr. F. Y. Robert-Flamand
Mozartlaan 629
5011 SP TILBURG, tel. 013-56 08 35
|iiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iii!iiiiiiiiiiiiiinntniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii|
Alg. Assurantiebedrljf "Argo"
Kantoor en woonhuis Corn, de Witt-
laan 83, Den Haag, Tel. 070-55 71 72 j
liiaiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiïï
Pupillen van
het tehuis
tijdens het
rustuur in een
van de
slaapzalen,
waarin
eenvoudige
veldbedden met
blauw-wit
gestreepte
dekens.
Het meisje in
het ledikant
met klamboe
is waarschijnlijk
een zieke.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
