*3afaoe nili
Het vrouwennummer geeft mij de kans nog eens een oude vrouw te gedenken,
die op zo n vreemde manier uit ons leven verdween. Achteraf begrepen wij pas
haar angst en haar trouw ondanks dat. Zo graag zou je haar nog eens gesproken
hebben, maar dat kan niet meer.
Ze was met ons mee verhuisd uit Mid
den Java naar Kamal Madoera, wat
voor haar een hele stap moet zijn ge
weest, weg van haar eigen mensen
naar een voor haar heel ander volk.
Zij was onze baboe. Als kokki-djon-
gos kregen wij een Madoerees echt
paar. De kokki was heel anders dan
ik op Java gewend was. Die waren
goedlachs en mollig, altijd bereid je
een lekker hapje toe te stoppen als je
langs de keuken kwam. Deze was
kaarsrecht en mager met een strak
gezicht. De djongos, anders dan an
dere Madoerezen, was een sul die
haar in alles gehoorzaamde.
In die tijd had ik een poppenhuis, niet
een echt huis, maar een plank in de
legkast, waarop allerlei meubeltjes,
mooie uit de toko, maar ook zelfge
maakte van lucifersdoosjes en garen
klosjes. Ook het gezin was een men
gelmoes van celluloid poppetjes en
teddybeertjes. De moeder was een
verfomfaaide speelgoedhond zonder
staart. Een vader was er niet. Toen
kwam op een dag kokkie naar me toe
met een rare grijns op haar gezicht.
Ze probeerde vriendelijk te lijken en
gaf me een presentje, een poppetje,
gemaakt van lapjes; armen en benen
waren stijve houtjes, de kop was ge
maakt van een schelp met een lapje
erover, met arang een gezicht daarop
getekend. Het was lelijk en zelfs een
beetje griezelig, wat moest ik hiermee.
Ik besloot dat dit dan maar de vader
van het gezin moest zijn, zette het in
een speelgoedauto'tje van mijn broer,
in een hoek van de kamer met zijn
gezicht naar de muur. Hij was op
dienstreis.
Kort daarna kwam mijn oom, de B.B.-
ambtenaar op bezoek. Hij zag er stoer
uit met epauletten op zijn schouders.
Wij zaten op het platje thee te drinken
en baboe Nih kwam uit de bijgebouwen
naar voren, hurkte neer bij zijn stoel
zei; "Kandjeng besar, ik beloof U dat
ik deze mensen trouw zal blijven".
Verbaasd, want waarvoor zei ze dit,
antwoordde mijn oom; "Dat is mooi
van je", en daar ging ze weer. De
volgende dag sprak ze mijn moeder
aan: "Minta lepas". "Maar Nih, waar
om, gisteren zei je nog dat je ons
trouw zou blijven".
"Ja toch, ik wil weg, ik zal U een brief
sturen". En zo was ze ineens verdwe
nen, zonder afscheid te nemen. Een
oude Javaanse vrouw alleen in de trein
naar Midden Java.
Weken later kwam de brief die ze had
laten schrijven, want zelf was ze anal
fabete. Ze waarschuwde voor de kok
kie en djongos die bezig waren ons te
bemaken. Op een of andere manier
hadden ze een sleutel van de spen en
namen het er goed van. Boterhammen
met dik boter en suiker, maar erger
was dat ze iets deden met het eten
dat wij op tafel kregen. Toen baboe
geprotesteerd had, werd er gedreigd
dat ze maar moest oppassen, want
anders zouden ze ook met haar begin
nen. Zo was ze bang geworden en
maar weggegaan.
Wat nu? Gelukkig kreeg de kokkie kort
daarop ruzie met de bedienden van de
buren en vlogen de ergste scheldwoor
den over de pagger heen en weer.
Een goede aanleiding om haar op
staande voet te ontslaan. In haar kiel
zog ging de djongos en zo waren wij
verlost van dit griezelige stel. Maar
baboe Nih hebben we ook nooit meer
gezien.
L. 't H.
De vrouw is sterk, zolang de man niet
durft - Yves de Constantin
Een fraai portretfoto van Mevrouw Burt met haar twee zoontjes.
Haar man Owen Burt was chef van het Bataviaasch handelshuis
Burt Myrtle en Co en zij was Julie Cornelia van Blommestein ge
boren 1870 een meisje van Batang.
6
De familie Wilhelm op Dabo Singkep in juni 1930. Vader was mijn
bouw ingenieur een "sinjo Benkoelen", moeder dochter van de
administrateur Van der Zweep. Hun vier zoons werden geboren
resp. te Bandoeng en op Dabo. Hier ziet men ze, Karei, Piet, Johan
en Rudolf, voor de grap door moeder allemaal verkleed als meisjes.
Leuk was het naar schoolgaan, dan kwam de lorrie, een motor
wagen op rails, die alle kinderen van de mijnbouw naar de kota
bracht, want zoveel andere pleziertjes had je als kind niet op zo n
afgelegen plaats
Foto: I.F.A.
