uiókcmen
Wanneer een wensdroom werkelijkheid gaat worden, is het net alsof de nevel aan je oogleden voorbijtrekt. Langzaam
komt dan de werkelijkheid naar je toe en geef je je over aan die belevenis. Van 30 jaren her draag je de herinnering met
je mee en gewaarschuwd door velen je niet aan vergelijking met het heden te wagen, schudt je bij aankomst op Halim
die last van je af. Je voelt je bevrijd, de nevel is verdwenen en een nieuw verleden staat voor je.
Je eerste confrontatie na 32 jaar met het huidige Indonesia is als het oppakken van de draad die je hier zo lang ge
leden hebt moeten laten liggen. In 't begin wat schuchter zoekend naar die verloren draad, wordt het besef steeds
sterker dat het er nog net zo ligt en dat de tijd inmiddels ook niet stilgestaan heeft.
Overleden
W. M.
(MARIE) DE GOEDE
Plantangan
5-2-1895
Nijmegen
5-3-1985
Namens de familie:
P. B. (Nel) de Goede
Polhuis 42-07
6537 RB Nijmegen
geleden in alle onbegrijpelijkheid hebt
moeten achterlaten. De BragaJa,
als je Bogerijen ziet dan weet je het
weer. Bij Savoy Homann neemt het
verleden je bij de hand en wandel je
samen verder.
De Gedung Satéeen rilling be
kruipt je; daar ging je dagelijks langs.
Dan ineens laat het verleden je even
los en weet je het niet meer. Een
straatnaam brengt je echter weer op
het spoor, Meraklaan, de aloon-aloon
- en dan, dan sta je ineens voor het
verleden, het heeft je niet meer bij de
hand, maar staat oog in oog met je.
Een brok kruipt uit het allerdiepste
binnen in je langzaam omhoog en on
zeker doe je een stap, dichter naar het
verleden toe. Van een foto weet je wat
je vinden zal en tochop een klein
gedeelte na. is alles nog als 30 jaar
geleden, als in je herinnering. Je be
seft dan dat je nu echt thuisgekomen
bent.
Een beetje overdonderd door dit alles
ben je even de kluts kwijt en word je
wakker geschud door twee meisjes die
die je make-up willen verkopen.
Je komt tot het besef dat je het huis
waar je vóór staat ook van binnen wilt
zien. Je belt aan en o, wonder er woont
een schattig Omaatje die ook nog Ne
derlands spreekt. Je hele ziel gaat
open en je zou je blijdschap willen
delen met hen, je Vader, je Moeder,
zusters en broer, die hier ook eens
hebben gewoond.
Je hele dag, eigenlijk je hele vakantie
kan nu niet meer kapot, want dat wat
de grootste verwachting in je gewekt
heeft, is aan de nevel onttrokken en
glashelder is de wensdroom overge
gaan in realiteit en de wens "thuis te
komen" alleszins vervuld.
M. E. ANGENENT-
VAN RAEMSDONCK
De kampung bijvoorbeeld, toen een
wijk met optrekjes van gedèk, is nu
haast een moderne woonwijk met ste
nen huizen, waar de TV zelfs aanwezig
blijkt te zijn.
Maar wat je er nog net zo vindt is een
warm onthaal, de als van ouds gestel
de vraag: "Mau kemana?" Daarnaast
de vele, vele grote kindervraagogen.
Hier nog geen brutaal nageroep, maar
heerlijk gegiechel als antwoord op
jouw vragen. Een verademing is dat en
tegelijkertijd besef je dat alles eigen
lijk toch nog is als "toen vroeger".
Dat je best nog naar herinneringen
kunt zoeken. Niet alles is terug te vin
den, vooral als je slechts materiële
dingen wenst terug te vinden, zul je
misschien een teleurstelling moeten
verwerken, maar kijk je langs bij
gebouwde vertrekken, kantoren e.d.
heen, dan herken je best nog het oude
terug.
Jakarta nu net een zee van mensen
met af en aanrollende golven van au
to's, baiai's en sepedamotors en het
voortdurende stormgeloei van toeteren
de auto's en bellende rijders.
Een weg met vier rijstroken verwijdt
zich hier en daar als een trechter en
rijden er wel 8 auto's naast elkaar. De
bestuurders zijn net trapeze-giganten
in een circus. Door toetergeloei, hand
gebaren en er nèt tussendoor kunnen,
stroomt het verkeer aan je voorbij en
sta je verloren aan de kant, voortdu
rend ie tenen krullend, bang dat daar
wat overheen rijdt, zonder maar ook
de moed te hebben die aanstormende
golven te trotseren om veilig de
overkant te bereiken. Dat is nieuw,
maar je ziet ook die saté verkoper, die
man met z'n van glaswand voorziene
karretje, met daarin zalige ijskoude
nanas, papaya, nangka, mangga en
jambu air. Zelfs de bakso verkoper
lijkt nog van vroeger.
Je eerste belevenis achter een groot
glas ijskoude zuurzak. Je 'kindzijn'
komt weer helemaal naar boven en je
geniet hier dan ook van met kinder
lijke verrukkelijkheid.
De bergen van Bandung komen als van
verre weer bij je terug. In je geest
komt een beeld naar voren van een
kind dat probeert met kleurkrijt de
bergwereld op papier weer te geven,
maar het scheppende echter niet in de
vingers heeft; dat was lang geleden.
Even zo dringt de harmonie en rust
ook nu weer bij je naar binnen en
beleef je dat net als toen; alleen nu
ben je volwassen. Dan ga je echt op
zoek naar dat wat je ruim 30 jaar
Een mooi plekje op Midden-Java: hangbrug over de Serayu tussen Sukaraya en Purwokerto.
(Foto: M. E. Angenent-van Raemsdonck)
13
