TASA%
JVIALAM
*BESA%
Uoutrust DenTïaag
28-6 tm 7-7 '85
daarom stuurde Pa haar naar ons Djati
huis.
Enkele middagen in de week moesten
de grote meisjes het verstelwerk doen.
Er werd dan een grote rieten mand met
al de gescheurde kleertjes en sokken
van de kleintjes in de recreatiezaal op
tafel gezet en de groten schaarden
zich erom heen. De assistente deelde
het werk uit.
"Zie dat nu eens", zei Loes, "wat een
gaten in die ene sok, moet ik ze alle
maal stoppen? "Ja, doe dat maar meis
je", zei juffrouw Jongh, de assistente,
"het zijn toch kleine gaatjes, we kun
nen niet alles zomaar wegdoen. Waar
halen we andere sokken vandaan, als
de ouders van het kind niets opstu
ren?"
"En moet ik zo'n grote scheur in deze
jurk ook dichtnaaien?", vroeg ik. "Ach
ja, doe het maar. Dat kind kan het. nog
gewoon als speeljurk gebruiken." Zo
goed en zo kwaad als het ging begon
ik aan de binnenkant van de jurk de
grote scheur dicht te naaien. Zo leer
den we weer eens wat bij voor later
als we een eigen gezin en huishouden
hadden. We wisten toen al wat zuinig
zijn betekende.
Toch vergaten sommige meisjes wei-
eens dat in dit internaat niet al te
royaal omgesprongen mocht worden
met levensmiddelen. De twee meisjes
die de beurt hadden in de keuken en
's morgens de boterhammen voor de
tientallen kinderen moesten klaarma
ken, smeerden soms een extra laagje
boter of extra beleg op de boterham
men van hun "lievelingszusjes". Ge
lukkig gebeurde dit niet al te vaak.
Sinterklaasavond
Dagen tevoren deden de meisjes heel
geheimzinnig, want ze zouden voor el
kaar kleine presentjes maken. En die
genen, die het konden, deden er een
versje bij. Kleine surprises met heel
veel papier erom heen, opdat het ca
deau wat groter leek. Maar er was nog
wat anders dat de meisjes zo in span
ning bracht en opgewonden maakte.
Moes Backer zou een toneelstuk schrij
ven en wij, de Djatipitten, groot en
klein zouden het moeten opvoeren.
Onze eigen familie, vrienden en ken
nissen werden dan uitgenodigd om het
feest bij te wonen. Na de toneeluit
voering mochten we gaan dansen op
muziek van een levende band "The
Hawaii little boys." "De Zeemeermin",
zo heette het toneelstuk. Onze assis
tente juffrouw Jongh zorgde voor de
pianobegeleiding. De rol van zeemeer
min kreeg Carla, een meisje met lang
zwart haar, Moes had een goede keus
gedaan.
Op de Sinterklaasavond liepen de gro
te meisjes uren van tevoren met pa
pillotjes in het haar. Ze gebruikten
geen haarrollers of krulijzers, doch ge
woon reepjes papier en het effect was
even mooi.
De zaal was tegen 7 uur in de avond
tjokvol genodigden. Er heerste zo'n
geheimzinnige sfeer - men zat vol span
ning te wachten op wat er zou komen.
De spelers (speelsters) stonden ach
ter de coulissen te gluren in de vrij
donkere zaal of ze een familielid of
andere bekende konden ontdekken.
Het doek ging langzaam op en onze
Directrice kondigde een zangstukje
aan van Norma v.d. Wal. Norma zou
dus vóór een menuet van llse-Marie
de zaal bezighouden met het volgen
de lied:
"Kom bij me Piërette,
Waarom ben jij boos
Omdat je me een ander zag kussen.
Straks ben jij weer degeen,
Die ik liefheb alleen,
En weer in mijn armen mag rusten."
Norma was daarbij gestoken in clowns
costuum. In een heel wijde broek met
grote ruiten van groen en geel en een
grote plissékraag op de bloes. Ook
was haar gezicht kunstig geverfd met
veel rood en wit. Toen dit lied uit was
danste llse-Marie heel gracieus de
Menuet in G. Ze was pas 11 jaar en
voor haar leeftijd nogal klein van stuk
en erg slank. Ik heb geen ander meis
je onder de pitjes zo gracieus zien
dansen als zij. Onze directrice keek
vol trots naar haar pupil. Ja, ze mocht
wel trots wezen op alle speelstertjes,
die hun best gedaan hadden en ook
op zichzelf, die alles zo mooi in elkaar
wist te zetten.
Na de Menuet kwam "De Zeemeer
min" Het decor en de belichting zorg
den er voor dat 't leek of alles zich
onder water afspeelde. De kijkers
moesten hun verbeelding of fantasie
gebruiken om het stuk te kunnen vol
gen. Na het toneelstuk kwam de band
"the Hawaii little boys" op het podium.
Deze band bestond uit 5 jeugdige
spelers. Inderdaad waren ze vrij little
van postuur, behalve de leider René,
die iets langer was dan de rest, maar
hetgeen ze presteerden was groots.
De meisjes en hun partners genoten
van de goede muziek, "hondengehuil
in de maneschijn" zoals moes Backer
het noemde. Mijn a.s. zwager, die ook
gekomen was bracht een vriend mee,
Herbert, een heel rustige doch gezel
lige jongen. Zo zat ik dan met mijn zus
en de beide cavaliers met wie wij een
dansje waagden.
De vriend van mijn a.s. zwager was
nog niet zo bedreven in het dansen
merkte ik, daar hij verscheidene keren
op mijn tenen trapte. Of lag het soms
aan mij? Ik dacht, dat ik de danskunst
wel verstond. Mijn a.s. zwager had la
ter verwacht, dat het iets zou worden
tussen Herbert en mij, doch het is bij
een vriendschap gebleven.
(wordt vervolgd)
~k
Een tropisch uitstapje
in eigen land.
Er zal weer van alles
te beleven zijn op de
Haagse Pasar Malam Besar.
Dit zijn een paar van
de vele attracties.
MODESHOWS
Bekende
Indonesische
mode-ontwerpers
zullen tijdens het
tiendaagse
Tong Tong Festival
op de
Pasar Malam Besar
hun ontwerpen laten tonen
door mannequins uit Indonesië.
INDISCH KOKEN
Tien dagen lang
worden er meer
malen per dag:
kookdemonstra
ties gegeven.
U kunt nu net zo
lekker leren
koken als Oma
en Tante Noes
KRONTJONGCONCOURS
T.g.v. het eerste
lustrum zal
er veel aandacht
aan de
krontjong-muziek
worden besteed.
PASAR-KRANT
In juni wordt in
Groot-Den Haag
2 x gratis een
Pasar-Krant
verspreid met
redjeki/voordeel-
coupons. Woont u
buiten Den Haag
en wilt u ook zo'n
krant, belt, of stuurt u een
briefkaart met uw naam en adres.
Nadere inlichtingen, ook over
standverhuur:
Stichting TONG TONG
Celebesstraat 62
2585 TM DEN HAAG
tel. 070-55 77 77
9
