3^Crontjong ^Serenade
ONS LEVEN IS DE WAARHEID WAARD
U mag natuurlijk meer betalen dan f 1,10
J.H.
Ik zit in mijn huis, alleen, dood-moederziel alleen.
Geen stem, geen geluid dringt tot me door.
Winter: het is koud, snerpend koud.
Veel sneeuw, onvoorstelbaar veel sneeuw.
De aarde is bedekt als met een lijkwade.
Zelfs de vogels laten zich niet horen,
Die zie ik nog wèl als ik ze voeder.
Ik zoek naar iets, dat mijn innerlijk verwarmt
Want vaak voel je je door de grote eenzaamheid zö arm.
Maar wat, ja wat?
En toen kwam plotseling in me op, het idee:
Zet het Krontjong-bandje op
Dat bracht mijn dokter eens voor me mee.
En toen: deze muziek horend was ik weg van hier
En was ik weer in de rimboe
Zag de ruige wilde natuur: de oerbossen
De schitterende kleuren van de rijke flora
Voelde de zinderende hitte van de tropen-zon
Zag de wuivende palmen
Hoorde de geluiden van de altijd rumoerige apen,
Het gekakel van de loslopende kippen.
Beleefde dan ook weer de sfeer, die de avond meebracht:
De geluiden van de altijd sjirpende cicaden
Met op de achtergrond de weemoedige klanken van de gamelan uit de pondoks.
Ik onderga dit intens, voel geen kou, alleen warmte
En dankbaarheid, dat ik dit alles heb mogen beleven,
En dat ik, mede dank zij het cassette-bandje, al deze dingen weer kan hérbeleven
Zoals ik in de Batak-landen een zeker heimwee had naar Holland,
zo heb ik nu dikwijls een zeker heimwee naar de Tropen.
Dr Schüchner ik dank U heel hartelijk voor dit fijne gebaar
Het was een groot genot deze Krontjong-muziek te horen.
Wat mij alleen nog rest:
Mijn COMPLIMENTEN voor het gehele KRONTJONG-ORKEST.
(van Noes Cugnet)
Dat staat op de stickers en briefstickertjes (in dezelfde vorm en
kleur uitgevoerd als het boek van Prof. L. de Jong deel 11A)
die het Comité Geschiedkundig Eerherstel een dezer dagen gaat
verkopen. Ze vestigen de aandacht op de actie die gevoerd wordt
om de waarheid in de Indische geschiedenis terug te brengen. Of
dat concreet zal lukken is de vraag, maar met de stickers geven we
wel te kennen dat we het volstrekt niet eens zijn met de geschied
schrijving van Prof. L. de Jong. Te lang al hebben we domme op
merkingen, kleinerende beschuldigingen met een schouderophalen
geaccepteerd. Nu het officieel geschiedschrijving is geworden
vinden we dat "ons leven de waarheid waard is". U toch ook?
Een sticker is maar een sticker, maar het is ook een zichtbaar
protest. En met de opbrengst van de stickers dragen we bij in de
kosten van het proces dat momenteel gevoerd wordt om ons
recht te krijgen.
De grote sticker (voor auto's e.d.) 7x11 cm kost f. 2,20
6 Briefstickertjes (4,5 x 3 cm) op een vel kosten f. 1,10
Porto 0,70 op elke bestelling en hoeveelheid.
maar altijd een bedrag deelbaar door 11, want die elf slaat
op deel 11A waar het allemaal om begonnen is!
Bestel zo spoedig mogelijk!
TOKO MOESSON, tel. 070 -54 55 00 giro 6685.
RATER
HENRY VAN DEINSE
OVERLEDEN
Op 2 maart 1985 overleed op 70-jarige
leeftijd in het Elisabethziekenhuis te
Semarang Pater Mr. drs. med. Henry
Constands van Deinse, S.J.
Pater van Deinse was een Indische
jongen tot in de toppen van zijn vin
gers, vooral door zijn kunstzinnige
aanleg. Vader en moeder waren beiden
tandarts en hadden een drukke prak
tijk in het voormalige Batavia. Hun
huis staat nog aan Menteng Raya op
het complex van het Canisius College,
naast het oude patershuis, ook een
relict van tempo doeloe.
Henry deed zijn middelbare studies
aan het Ignatius College te Amsterdam
en wilde ook Jezuïet worden, zoals de
meesten van zijn leraren, maar daar
hadden zijn ouders bezwaar tegen. Hij
moest eerst maar studeren, en zo deed
hij successievelijk met goed gevolg
zijn studies in de rechten en medicij
nen. Vlak voor zijn intrede bij de Jezu-
ieten Orde deed hij zijn co-schap aan
het Wilhelmina Gasthuis te Amsterdam.
Behalve deskundig in de rechten en
de geneeskunde, was Henry ook een
getalenteerd violist en hij speelde in
derdaad met passie. Tussen de be
drijven door goochelde hij ook vaak.
Teruggekeerd naar Indonesië werd hij
leraar aan het Loyola College te Se
marang waar hij zijn artistieke talenten
ten volle kon ontplooien bij de bege
leiding van de jonge mensen. Hij ont
wierp ook een gamelan met een 7
noten systeem, de zogenaamde ga
melan Supra, waarmee ook moderne
muziek kon worden begeleid.
Tegen de jaren 70 hing Henry zijn viool
aan de wilgen, of liever gezegd, borg
hij hem op in de vioolkist. Hij merkte
dat niet hij aan muziek deed, maar dat
de muziek hem in zijn macht had.
Hij richtte zijn aandacht en talenten op
de jonge zwervertjes en richtte voor
hen een jeugddorp op ten W. van Se
marang, Wikramaputra. Op basis van
vrijwilligheid werden daar jonge zwer
verskinderen opgenomen, kregen de
gelegenheid om de lagere school te
bezoeken en werkten in hun vrije tijd
op de sawah. Want dat was het prin
cipe: zelf meehelpen om je bordje rijst
te krijgen.
De laatste tijd werden hier ook gees
telijk gestoorden opgenomen die ge
woon in alles meededen met de rest.
Toen twee jaren geleden in Semarang
een congres werd gehouden van psy
chiaters, bezochten zij ook Wikrama
putra en prezen Henry voor zijn uiterst
moderne wijze van aanpak.
Naast dit alles was Henry ook een ge
liefde raadgever voor jong en oud bij
al hun, meest psychische, problemen.
Honderden begeleidden hem op 23
maart naar zijn laatste rustplaats te
Giri Sonta, het klooster van de Jezu-
ieten ten Z. van Oengaran. Hij was een
Indische jongen waar we trots op mo
gen zijn.
D.H.
13
