J. G. YSSEL DE SCHEPPER
1 ALLE VERZEKERINGEN S
"Moes" eri haar assistenten aan de eigen eettafel (Ali op de achter
grond) maar ze aten hetzelfde als de kinderen.
Hij kwam alleen mijn zus afhalen bleek later, want ze vroe
gen me of ik alleen in de dogcar naar huis kon gaan. Zij
zouden een eindje lopen en later zou hij mijn zus achterop
de fiets thuis brengen. Ze moesten in ieder geval vóór 7
uur 's avonds thuis zijn. Ik mokte nog wat na maar gunde
mijn zus toch nog het samenzijn met haar geliefde. Zo reed
ik alleen in een dogcar naar het Djatihuis. Daar merkte ik
tot mijn geruststelling, dat de Directrice en de assistenten
niet onder de manggaboom zaten.. Ze zouden me anders
de onvermijdelijke vraag gesteld hebben: "Waar is Char
lotte?" Ik had dan een leugentje moeten vertellen, gelukkig
hoefde dat niet.
Het regende vreselijk hard. De meeste meisjes zaten op
hun kamer. Hanna, Melie, llse-Marie en ik, die net al het
vaatwerk gedaan hadden wilden naar de recreatiezaal gaan
om daar wat te verpozen. De regen zwiepte door de open
galerij. Aan de ene zijde in de lengte van het huis was de
galerij open en grensde aan het binnen speelveld, waar we
soms korfbalden.
De betegelde vloer was uiteraard nat van de regen. "Ik heb
een idee. Ik haal mijn zwempak en ik ga lekker glijden
over de natte galerij", zei ik. Dat idee vond bijval. Vlug
haalden we onze badpakken uit de kleedkamer, die be-
nedenvloers lag.
In badpak namen we eerst een korte
aanloop, lieten ons dan op ons zitvlak
vallen en gleden zo op de spiegelglad
de vloer verder, bijna tot aan de bad
kamers, die op het eind van de galerij
stonden. Een leuk spelletje De meis
jes, die in de recreatiezaal zaten om
hun huiswerk te maken of wat te lezen,
keken grinnekend toe.
Af en toe moesten we met de hand
remmen anders zouden we helemaal
in de strijkkamer terecht komen. Geluk
kig hadden onze assistenten juffrouw
Jongh en Tante Clarencia zich terug
getrokken in hun slaapkamer en ook
moes Backer was in haar kantoortje
of slaapkamer aan de voorkant van het
huis, die bemerkten niets van onze
glijpartij.
Onze djongos Ali zorgde altijd dat de
eettafel van de dames keurig gedekt
was. Zo was hij eens bezig alles in
orde te maken voor het avondeten.
De lamp met de grote zijige kap die
nogal laag boven de eettafel hing ver
spreidde gezellig warmte en licht. Ali
zoals gewoonlijk in zijn wit gesteven
pak en een pitji (Indonesisch hoofd
deksel) op, liep bedrijvig heen en
weer. Om van de eetkamer van de
pupillen naar de voorgalerij te gaan,
kwam je door de eetkamer van de
dames en langs hun eettafel.
Ik was eens uit nieuwsgierigheid langs
gelopen voordat de dames aan tafel
gingen. Ali was juist bezig om het
botervlootje bij te vullen. Er stond een
groot blik boter op tafel. Hij schepte
daaruit steeds kleine hoeveelheden in
het kleine botervlootje en maakte
daarbij leuke figuurtjes, kleine golfjes
met de punt van een mes. Het zag er
mooi uit. Even verklappen, dat ik dit
jaren later, toen ik een eigen huis
houden had van hem had overgenomen.
Ik zag dun gesneden rookvlees op een
ovaal schaaltje, kaas ontbrak ook niet.
De dames aten vrijwel hetzelfde als de
pupillen, ook het middagmaal. Mijn
nieuwsgierigheid was bevredigd. Ik
ging weer naar onze recreatiezaal.
Eens wandelde ik in de buurt van het
fietsenhok, ik was van plan mijn fiets
(een Flying Dutchman) een goede beurt
te geven. Het was een stevige fiets,
die mijn moeder voor mijn verjaardag
had gekocht. De fiets had een mooi
gebloemd zadel, nogal breed uitlopend'
Ik was reeds vlak bij het fietsenhok
toen ik iemand binnen hoorde huilen.
Wie zou er in het fietsenhok een
deuntje huilen, vroeg ik me af. Keek
naar binnen, moest even wennen aan
het donker, zag toen in een hoek op
een lage kist Joyce van Klaveren zitten.
Ik kan niemand zien huilen zonder dat
ik een brok in mijn keel krijg.
"Wat is er Joyce?", vroeg ik aan mijn
Djatizusje. Joyce van Klaveren was met
haar zusje Nancy al een jaar of wat
in ons Tehuis. Joyce leek meer op een
Hollands meisje, ze had een Hollandse
vader. Ze snikte maar, zei eerst niets.
Langzaam kwamen er enkele woorden
uit. "Mijn vader", zei ze.
Ik dacht direkt aan iets ernstigs. "Je
vader?", vroeg ik. "Wat is er aan de
hand?" Joyce vertelde, dat haar moe
der zonet op bezoek was geweest en
die had gezegd dat haar vader zoveel
dronk en bijna geen geld thuis bracht.
Een verhaal dat men zo vaak hoorde.
Gelukkig dat deze twee meisjes in dit
goede Tehuis zaten en verzekerd wa
ren van een bordje rijst, elke dag.
Het leed van een dronken vader heb
ik zelf nooit gekend, ik troostte zoveel
ik kon, vroeg haar of onze directrice
er iets van af wist.
In de regel was moes Backer wel op
de hoogte van de huiselijke moeilijk
heden van de familie van onze pitjes
en hielp graag waar ze kon.
"Ik geloof niet", zei Joyce.
(wordt vervolgd)
EEN BOEK MET KUNST:
AF EN TOE MALARIA
"What's keeping my heart and mind
busy?". Dertien kunstenaars van ver
schillende nationaliteit hebben hun ant
woord op deze vraag in de vorm van
foto's, gedichten, proza, tekeningen en
reprodukties samen gebracht in een
boekwerkje, getiteld "Af en toe Ma
laria", dat is uitgegeven door de Stich
ting Zakaj (adres: Postbus 3032 te
Enschede) en dat in de boekhandel
verkrijgbaar is.
"Onze eigen" Johan Ghijsels is de eer
ste wiens antwoord je in het boek
tegenkomt in zes portretten van be
kende Indische Nederlanders en één
gedicht. De foto's zijn voorzien van een
onderschrift waarmee Ghijsels de ge
portretteerde nog eens schetst, nu' met
enkele woorden.
De foto's van Johan Ghijsels zijn on
derdeel van de door hem gemaakte
portrettenserie "Dertig jaar in Neder
land". Inderdaad een thema om je lang
en intensief mee bezig te kunnen hou
den.
De rest van "Af en toe malaria" ont
gaat mij grotendeels. Ik ben dan ook
geen kunstkenner. Sommige tekenin
gen echter schijnen voortgebracht te
zijn tijdens aanvallen van malaria, en
niet zulke lichte ook. Daarom is het te
hopen dat Ghijsels de volgende keer
in een boek, dat echte kunst laat zien,
zal publiceren. Want daar hoort hij
thuis. R.B.
fiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinm
Alg. Assurantiebedrijf "Argo"
Kantoor en woonhuis Corn, de Witt-
j laan 83, Den Haag, Tel. 070 - 55 71 72 j
liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiuiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiil
17
