Selamat Jalan
Have a good trip
Bon voyage
Gute Reise
Maar het kan ook in het spaans, of in het italiaans, in het
thaisu mag het zeggen. Aurora brengt u waar u wilt. Leuke
reisjes in Nederland, mooie vakanties in europese landen, en
fascinerende reizen naar verre bestemmingen.
Niet voor niets is Aurora een verre-bestemmingen-specialist.
Kijk bijvoorbeeld maar eens naar onze Indonesië- en
Hawaii-programma's.
Zeg maar hoe u wilt, wanneer u wilt. Aurora regelt 't goed en tegen
uitgekiende prijzen. Vraag vrijblijvend informatie.
Naar Brussel of het Verre Oosten.
Naar Spanje of Australië.
Aurora maakt 't onvergetelijk.
Syrette0
TRAVEL SERVICE B.V.
BOKSEN
Naar aanleiding van het ingezonden
schrijven van de heer H. G. Gabel over
bovengenoemd onderwerp, voel ik mij
verplicht commentaar te leveren op
enkele punten in dat schrijven, waar ik
het volstrekt niet mee eens ben.
Daar ik echter op het punt sta om voor
twee maanden vakantie naar Indonesië
te vertrekken, hoop ik na terugkomst
uitgebreider hierop in te gaan. Eén
punt wil ik nu zonder meer rechtzetten,
omdat het mij uitermate hoog zit.
Ik citeer hier de heer Gabel. "Het bok
sen in Indonesië (welke periode? - C.)
was anders dan in Holland; terwijl het
boksen in Holland op techniek, dekking
en voetwerk gebaseerd was, zag je in
Indonesië (welke periode? - C.) weinig
mooie boksers, meer knockers".
Ik vermoed, dat de heer Gabel, die,
zoals ik opmaak uit zijn schrijven, pas
na de oorlog actief bezig was met de
bokssport in Indonesië, niet op de
hoogte is van de boksverrichtihgen van
vóór de oorlog. Als je de ring instapt,
doe je het om te boksen en niet om
hout te hakken, dat is logisch. Maar
(een uitzondering daargelaten), die
houthakkers hadden we vóór de oor
log niet in Indië.
Ik doe maar een kleine greep: Van der
Goes, Eddy Marcx, Pelupessie, Bosse-
laar, Helsloot, Gene Dolan, Kid Her
man, Wyckie Schuier, Henny en Wim
Voll, Dino de Martino, Heilmann, Max
Gorts, Van Amstel, ondergetekende
en nog vele anderen, waren geen hout
hakkers, verre van dat. Dat kon trou
wens ook niet, daar hun tegenstanders,
meestal topboksers uit Hawaii (John
Mortell), Hongkong (Rio Gill), Ceylon
(Little Néné), Mexico (Ventura Mar
ques), India (Jagir Singh), Singapore
(Joe Eagle, Joe Diamond, Neill Ham-
chit, Ah Kaw), Manilla (Luis Blanco,
Baby Mendiola) en nog vele anderen,
in de toptien van de wereldranglijst
voorkwamen.
Zelf was ik voor ruim een half jaar
vaste sparringpartner van Ventura
Marques, een Mexicaan, die op de
wereldranglijst der lichtgewichten in
1938 als derde stond genoteerd. Bo
ven hem stonden alleen Armstrong
(Amerika) en Ceverino Garcia (Filip
pijnen).
Ik zou graag van de heer Gabel willen
vernemen, wat ze hier in Nederland
weten van voetenwerk. De gemiddelde
Nederlandse bokser staat massief mid
den in de ring, de dekking inderdaad
hoog en gesloten en met linkse direc
te stoten plaatsen; en maar wachten
op de openingen van de tegenstander.
Vertel mij geen sprookjes, want tot
mijn 60ste jaar heb ik hier in Den Haag
18
bij boksschool Van den Hoogenband
getraind en heb ik op mijn 55ste jaar
nog gespard tegen Anthonie Richard
son (een bokser uit de Antillen), die
in 1972 naar de O S. in München is
uitgezonden.
Niet voor niets is men in Nederland
wild-enthousiast over het voetenwerk
van Mohammad Ali (de beroemde Ali-
shuffle). Dat voetenwerk was in de
dertiger jaren, lang voor Ali's geboor
te, reeds op Java te bewonderen.
Sorry, ik doe het nu nog, dus van Ali
of de Nederlanders heb ik het niet ge
leerd. Mocht iemand hieraan twijfelen,
dan ben ik bereid tegen iedere A-bok
ser in mijn gewichtsklasse een partij
te sparren. De heer Gabel mag dan
beslissen of de vooroorlogse Indische
boksers houthakkers waren.
Dit is het voorlopig, ik heb later nog
meer in de pen.
Met sportgroeten
HAN DE C. v. C.
HET BELGISCHE KONINGSPAAR
In aansluiting op het verhaal over het
bezoek van het Belgische Kroonprin
selijk paar aan Nederlands-lndië, kan
ik - gedeeltelijk - antwoorden op de
laatste alinea daarvan.
Als 16-jarig meisje ging ik, zoals toen
te doen gebruikelijk wao, met mijn
ouders in Belawan-Deli kennissen "af
duwen", die met verlof gingen. En
daar kwamen toen ook Prins Leopold
en Prinses Astrid aan boord om de
terugreis naar Europa te aanvaarden.
Het was één van de oudste schepen
van de Rotterdamsche Lloyd in die
dagen, de Tjeremai, als ik me goed
herinner, een vroeger Duits schip, dat
na de 1e wereldoorlog, als schadever
goeding voor een getorpedeerd Hol
lands schip, naar Nederland was ge
komen.
Prins Leopold en Prinses Astrid had
den bij het Tobameer in Prapat ge
logeerd in een vrijstaand paviljoen van
het Prapat Hotel, en dit paviljoen heeft
nog vele jaren - voor sommige oudé
ren zelfs tot nè de oorlog - het pavil
joen van Leopold en Astrid geheten.
Naar ik meen kwamen zij, vóór dit
Prapat-verblijf, van Sumatra's West
kust, welke tocht toen alleen per auto
mogelijk was.
L. HAAFKENS-VAN BEESTEN
EEN BOOM
Graag wil ik terugkomen op "Monumen
ten". Op vrijwel alle punten ben ik het
met de schrijfster roerend eens, al
leenEen boom als symbool ter
herinnering
Om gezondheidsredenen van mijn man
verhuisden wij twee jaar geleden naar
Clauskindereweg 28,1069 HN Amsterdam-Osdorp, Tel. 020-199377/199396.
Open op werkdagen van 09.00 tot 17.00 uur. ('s zaterdags tot 12.00 uur).
