MIJN OUDERS
Jenny-Heetkamp-Senstius (linksachter) met haar ouders en beide zuster®.
Dit wordt een hommage aan mijn ouders, aan wie ik mijn heerlijke, onbezorgde,
zonnige jeugd te danken heb. Mijn vader en moeder vormden een intens gelukkig,
harmonisch paar. Zij kenden elkaar al vanaf hun jeugd in Solo. Mijn vader was enig
kind. Oma Senstius, als dochter van de plaatselijk militair commandant in Solo,
ging al heel jong naar Europa en kreeg haar opvoeding in een meisjespensionaat
in Brussel. De educatie van een meisje van goede huize destijds. Zij kreeg er
o.a. zangles, want zij bleek een goede stem te hebben, maar ook schilderlessen,
waarin zij bijzonder goed bleek te zijn, want zij heeft zelfs het statieportret van
de Soesoehoenan van Solo Pakoe Boewono X moeten schilderen.
Mijn grootvader bezocht het conserva
torium in Brussel. Opa en Oma Sens
tius trouwden in Breda, waarna ze te
ruggingen naar Solo. Mijn grootvader
vestigde zich als koopman. Aanvanke
lijk deed hij goede zaken. Hun fraaie
huis stond in de Voorstraat op de
plaats waar later het gebouw van de
Javase Bank verrees.
Mijn vader had tot zijn 16e of 17e jaar
een heerlijke, onbezorgde jeugd. Maar
toen kwamen de slagen als gevolg
van klanten, die niet betaalden etc.
Het werd "armoe troef" en van het
fraaie pand aan de Voorstraat verhuis
den mijn grootouders naar een klein
huisje in de Achterstraat. Mijn groot
moeder incasseerde de slagen bewon
derenswaardig; mijn grootvader kon er
niet tegenop. Mijn vader heeft de over
gang van luxe naar een veel soberder
bestaan manmoedig gedragen. Hoewel
hij nog jong was speelde hij reeds
zeer goed viool en zo ging hij viool
lessen geven om wat bij te verdienen
voor zijn ouders.
Hij kreeg vervolgens een baantje - ik
meen - bij Mainz Co en kreeg toen
lessen in wis- en natuurkunde, mecha
nica etc. van een zekere Ir. Birken-
houwer, die blijkbaar wat in hem zag.
In huize Landouw, waar hij als kind
aan huis was, werd veel gemusiceerd
en menige avond heeft mijn moeder
hem begeleid op de piano. Toen mijn
vader door de firma naar Sawah-Loen-
to (Sumatra's Westkust) werd gediri
geerd, werd hem daar een baan aan
geboden als electrotechnisch ambte
naar; dat gaf meer vastigheid, recht
op pensioen etc. Maar het betekende
ook, dat hij voorlopig niet meer naar
Solo zou gaan. En zo kwam op een
dag die brief in Solo aan, waarin hij
mijn moeder ten huwelijk vroeg. Zij
had de nacht tevoren een hele typische
droom gehad; over een schitterende
Chinese begrafenis. Toen zij deze
droom 's morgens vroeg aan tante En
vertelde, zei deze, dat die droom een
hele mooie betekenis had en haar ge
luk zou brengen. Het was de brief van
mijn vader, die die morgen bezorgd
werd. Zij aarzelde nog, maar niet lang
daarna had toch het huwelijk plaats
in Solo. Een gelukkige, jonge vrouw
vertrok naar Sawah-Loento; wel een
hele overgang zo van het vertrouwde
Solo, waar alle familie woonde; vader,
zusters, broers, grootmama Moody,
tante En, tante Kitty, oom Manoe.
Maar het werden heel gelukkige jaren.
Zij begrepen elkaar zo goed en hun
geluk werd bezegeld met drie doch
ters.
O, mijn Papa hij was het gelukkigst
bij zijn gezin, zijn muziek, zijn boeken.
Hij scheen veel in zijn mars te hebben;
gaf later les aan de Mijnbouwschool
in wis- en natuurkunde en mechanica.
Een rijke ingenieur (boedjang) Zuur
die blijkbaar ook wat in hem zag, bood
hem aan op zijn kosten met het hele
gezin naar Europa te gaan voor ver
dere studies. Maar daar voelde hij
niets voor. Hij prefereerde het op
eigen kracht omhoog te komen.
Later, toen mijn vader met pensioen
wilde gaan, na de laatste waterkracht
centrale, die van Kratjak bij Bogor, te
hebben gebouwd, probeerde het hoofd
van het Mijnwezen hem nog over te
halen om nog drie jaar aan te blijven.
Hij zou dan gepensioneerd kunnen
worden als praktijk-ingenieur. Daar
bedankte mijn vader voor, want dat
betekende weer drie jaar Buitenbezit
tingen. Hij keerde teug naar good old
Solo.
Hij hield ook helemaal niet van reizen.
Zijn Europees verlof liet hij altijd om
zetten in een binnenlands verlof naar
Solo. Op Sumatra had hij recht op
vrij reizen,maar heeft daar spaarzaam
gebruik van gemaakt. Liever zat hij
thuis bij zijn wijfie. Hij kon wel veel
verhalen over de reizen van Oma
Senstius.
Wij hadden in Sawah-Loento een ge
zellige sociëteit. En daar is hij wel
eens opgetreden met vrolijke voor
drachten; of hij bracht een viool-con
cert, begeleid door mijn moeder, die
dan felle blosjes op haar wangen had
van de zenuwen. Hij is er ook eens
samen met buurman oom John Schmid-
gal opgetreden als Brits-Indische goo
chelaar (zoals dat vroeger heette).
Als het "hari gadjihan (betaaldag) was
op de eerste van de maand, dan werd
er in de soos behoorlijk geborreld.
Mijn vader was dan één van degenen,
die later de "lijken" thuis afleverde.
Zelf was hij altijd zeer matig; later
dronk hij alleen maar aer-djeroek en
stroop tètes.
Hij had een uitgebreide bibliotheek;
was zeer geïnteresseerd in de exacte
wetenschappen; probeerde ons de
relativiteitstheorie van Einstein bij te
brengen, waar hij zo'n grote belang
stelling voor had. Het was echt sneu
voor hem, dat hij alleen maar vier
vrouwen om zich heen had bij wie hij
zijn kennis spuien kon, want zij waren
er niet in het minst in geïnteresseerd.
Hij had in zijn uitgebreide bibliotheek
de boeken van José Ortega Y Gasset
(de opstand der horden), Untergang
des Abendlandes van Oswald Speng-
ler, l'Homme c'est inconnue van Alexis
Carrel, van prof. Huizinga "In de
schaduwen van morgen" enz. Hij had
het ook al over de verenigde staten
van de wereld, waardoor naar zijn
mening de oorlogen dan eindelijk tot
het verleden zouden kunnen behoren.
Mijn moeder was een zorgende vrouw.
Je voelde je zo veilig bij haar als je
ziek was. Je werd dan zo heerlijk ver
wend, niets was haar te veel. Zij had
een eindeloos geduld, naaide en bor
duurde graag. Nu nog - na zoveel ja
ren - ligt haar kerstkleed op mijn tafel
tijdens de feestdagen. Zij kon ook
heerlijk koken en bakken. Een geluk
voor die lekkerbek van een vader van
me. Haar spekkoek en ajam kodok
waren in onze familiekringen beroemd.
18
