Th. HALIN In Moesson van 15 juli j.l. las ik een verslag van de Pasuruan-reünie, waar bij mij de collecte ten behoeve van HALIiN opviel. Inderdaad een mooi ge baar; eigenlijk zou zoiets op iedere Indische reünie moeten gebeuren. Ik hoop dan ook, dat meer reüniecom missies het punt Halin op hun program ma zullen zetten. Wat de Malang-reünie betreft, sedert de reünie van 1981 maken wij jaarlijks de netto-opbrengst van de Bingo over aan Halin. Misschien ook een idee voor andere reünies? DOERIAN IN AUSTRALIË Als anak tani die vroeger veel met doerian planten te maken heeft gehad en door nieuwsgierigheid gedreven, ging ik tijdens mijn kort verblijf in Australië op onderzoek uit. Ik infor meerde bij de Indische gemeenschap in Zuid Queensland en vernam dat de doerian in deze streken inderdaad niet wilde groeien. Evenzo de ramboetan. Bij enkele nurseries (kwekerijen) kan men weliswaar ramboetan plantjes ko pen. doch in de tuin geplant, gedijen ze helaas niet. Leven soms nog een twee jaar, daarna is het met de ram boetan gedaan. Toen ik eind februari 1985 in Cairns aankwam en in "The Cairns Post" van 26 februari 1985 een artikeltje "New crop possibility" met foto's over de doerian las, werd mijn nieuwsgierigheid des te groter en ging ik op een dag met Fried Maliën naar het Horticultural Research Station, om mij er persoon lijk van te overtuigen. De sympathieke Mr. Brian Watson, hoofd van het Horticultural Research Station te Kamerunga, heeft groten deels zijn kennis betreffende Indische vruchten opgedaan bij de Indische ge meenschap, om enkele te noemen: de heren Van Pamelen, Maliën en Van Slooten. Koppie koppie hoor I Doch één ding heeft Mr. Brian Watson ver moedelijk vergeten te vragen, dat is, wanneer men de doerian moet oogsten en hoe hem te openen. Op de foto in Moesson van 15 juli kan men waar nemen dat de doerian te jong is ge plukt en niet op de gebruikelijke ma nier is geopend. Hij is gewoon open gesneden (hoogstwaarschijnlijk meer een technische operatie dan een culi naire demonstratie - Red.). In het Horticultural Research Station heeft Mr. Brian Watson diverse In dische vruchtbomen geplant en tot zijn volle tevredenheid. De ramboetans - zo'n 40 bomen gedijen daar uitstekend en de oogst is goed te noemen. Dus mensen, sabar doeloe, over een jaar of tien zijn er volop ramboetans, doe rians en andere Indische vruchten in Noord Queensland te krijgen. De prijs van één ramboetan - thans 75 dollar cent - zal dan wel gereduceerd wor den. Momenteel is op de markt te Cairns heerlijke djamboe bol (grote soort) "te zien". Bij aankoop van een djamboe bol plant voor 9 dollar, krijgt men er een vrucht gratis bij Zoals in het artikel "New Crop Possi bility" staat en ik hier en daar verno men heb, zal het onwaarschijnlijk zijn dat de doerian en enkele andere tro pen vruchtbomen, bezuiden het plaats je Tully (18° Zuiderbreedte) gedijen. Bij Lex en Hetty Siefken in Kampong Innisfail in de tuin (17,5° Zuiderbreed te), staan enkele jonge doerianbomen van ongeveer 3 meter hoog. De boom pjes groeien naar wens en nou maar afwachten en hopen dat er over enkele jaren heerlijke vruchten aan komen. H. R. STEENHUIZEN PADANG De foto van het kerkje op blz. 19 van Moesson nr. 1, 30ste jaargang, werd niet geschoten op Ambon of in de Minahassa, maar op Padang. Het kerk je is de kapel van het klooster van de Zusters van Liefde uit Tilburg te Pa dang. Het kapelletje en de gebouwen rechts en er achter (meisjesschool, Zusterhuis en weeshuis) staan op het missiecomplex. Aan de overzijde van de kapel staan nog tenminste 10 ge bouwen van de missie (Paters Capu- cijnen - Zusters van Liefde van Tilburg - Fraters van Tilburg). In 1979 waren de Paters Capucijnen er niet meer. Een Italiaanse Orde had het overgenomen. Het is niet altijd rustig en landelijk ge weest om de kapel. In de jaren 1942- '43 krioelden er ca. 2500 vrouwen en kinderen omheen. Het missiecomplex was in die jaren namelijk een interne ringskamp voor vrouwen en kinderen van Sumatra's Westkust. Eind 1943 werden zij overgebracht naar de rub- berbossen van Bangkinang. De pisang bomen stonden er toen niet. Er was een gazon met palmen, omsloten met een planken schutting. Het verdiepingshuis links op de foto is het zogenaamde M.V.-gebouw (Maria Vereniging). Tijdens de oorlog door de Kempei-Tai gebruikt als gevangenis. J. FOSS-VERKOUTEREN De eerste reactie op onze vraag waar de foto van het kerkje genomen was, kwam van mevrouw Reijckers, die pre cies dezelfde foto bezit. Hoewel pas 3 jaar oud toen ze Sumatra verliet, is mevrouw R. met hart en ziel verknocht aan haar geboorteland, dat ze reeds enkele malen terugzag en in ontelbare prachtige foto's heeft vastgelegd. En één van die foto's was deze plek in Padang die mevrouw Foss zo uitge breid beschrijft. Bedankt lieve dames L.D. DE HARDEMANS INFORMEEL In oktober '36 maakten we de reis terug van verlof op de "Kotah Gedeh" van de Rotterdamsche Lloyd. Een vrachtschip met 12 passagiers, erg gezellig. De Hardemans (hij was toen 52, mijn vrouw en ik 27) "adopteerden" ons en vooral onze dochter Hanky. Op de foto zit ze naast mevrouw Harde man, daarnaast een vriendinnetje uit Pontianak. HENK ENGEL 4 MEI HERDENKING IN INDONESIË In het juni-nummer van Moesson trof ik tot mijn verrassing een kort verslag aan van de gebeurtenissen rond de nationale herdenking op 4 mei in Indo nesië. Gaarne zou ik als Directeur Indonesië van de Oorlogsgravenstichting, een woord van speciale dank willen richten tot al diegenen, die in een spontane reactie op de berichtgeving in enkele dag- en maandbladen op 4 mei j.l. deel genomen hebben aan de massale bloe menhulde voor de slachtoffers, begra ven op de zeven erevelden in Indo nesië. Het was ontroerend en hartverwar mend, dat door u in dit eerbetoon, met nadruk ook de vele honderden graven van onbekend gebleven doden werden betrokken. R. Smagge Directeur Oorlogsgravenstichting in Indonesië 1910 Ik heb per abuis de verkeerde geboor tedatum van mijn moeder - Jeannette Hoeke-van Konijnenburg - opgegeven: 1907 moet zijn 1910. "Je hebt me drie jaar ouder gemaakt dan ik ben", schreef ze me. Hierbij dus de fout hersteld I JOYCE F. KATER-HOEKE TROOST "Vanaf het begin van mijn abonnement op Tong-Tong heeft het blad mij altijd weer moed en troost gegeven. Soms, als ik weer het gevoel had dat er met klompen aan op mijn ziel was getrapt, dan wachtte mij thuis de Tong-Tong (toen) en nu Moesson en voelde ik me getroost door de verhalen en schrijve rijen van mensen die gelijk van ziel en gedachte zijn. Daarvoor mijn welgemeende dank. Ik hoop dat mijn schrijven ook anderen door een sombere stemming heen META KORSTE 22

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1985 | | pagina 22