Jll
T
Een krabbeltje
^Tned. INDIEj^
HERDENKINGSTEGEL
15 AUGUSTUS
<JL5 augustus 1945,,
nooit vergeten
12-19411 Vrij 15-8-1945
»0£ Tj
- W -r Vrl
Paginagroot was de advertentie in en van de Volkskrant. "Weinig aandacht werd
tot nu toe besteed aan het lot van de Indische Nederlanders. Zij die hun land
verlieten om in Nederland een nieuw bestaan op te bouwen. Reden voor de
Volkskrant om daar in een speciale bijlage bij stil te staan. Omdat de Volkskrant,
zoals het een goede krant betaamt, altijd op zoek is naar het juiste antwoord",
aldus luidt een gedeelte van de advertentie en benieuwd begin je de 11 pagina's
tellende bijlage van de Volkskrant van 17 augustus jl. te lezen. Je beseft natuurlijk
terdege dat je de Volkskrant leest, de krant van gespuis als Stoker, maar gelijk
in een betrouwbaarder geschrift staat"Onderzoek alle dingen en behoud het
goede".
Uiteraard was er in die bijlage niets
goeds dat behouden diende te blijven.
Niet alleen omdat het de Volkskrant
betrof, niet omdat Moesson onderuit
werd gehaald, niet omdat de mensen
in het Comité Geschiedkundig Eerher
stel als "zonderlingen" werden be
titeld, niet omdat we bij voorbaat wei
gerden om het eventuele goede tot
ons te nemen en ook niet omdat we
niet tegen kritiek kunnen of tegen
scherpe kanttekeningen Maar omdat
er bewust met vitriool is geschreven.
Dan rijst de vraag "Waarom".
Antwoord: de Volkskrant heeft de pest
aan Indische Nederlanders, enerzijds
omdat zij met liefde en weemoed te
rugdenken aan tempo doeloe, de tijd
waarin de Javaan werd onderdrukt en
het land werd uitgezogen en ander
zijds omdat zij een complete Neder
landse boetedoening richting Indone
sië in de weg staan.
Wanneer het gaat om kampervaringen
of om de tweede generatie (die zich
dan wel met afschuw moeten afwenden
van de koloniale ouders) dan wil de
Volkskrant nog met enige meewarige
sympathie berichten. Gaat het echter
om de eerste generatie, met name om
de Indo-Europeanen, dan zet de redac
tie alle stekels hypocriet op.
Tempo doeloe is besmet en heimwee
naar tempo doeloe is nog veel erger.
Geen heimwee maar een positieve be
nadering van het verleden is net zo
erg. Maar die Indische mensen zijn
zo aardig, ze geven zelfs risolles mee
naar huis. Die worden echter in de
eerste de beste vuilnisbak gedropt en
overgegaan wordt tot een poging om
deze mensen op papier te ontluisteren.
Roddelend, amateuristisch, krom pra
tend, verdeeld en gespeend van elke
(politieke) werkelijkheidszin. Zij kon
den slechts gedijen in een koloniale
samenleving. Nu zijn zij verworden tot
meelijwekkende heimweelijders en dat
is hun straf. Straf omdat zij aan het
verfoeide verleden denken, straf om
dat zij hun Indonesische bloed zelden
hebben laten spreken, straf omdat zij
zich niet alsnog keren tegen onrecht,
zoals de executies van communisten,
straf omdat zij trots zijn op een stuk
historie waar Nederland zelf niet eens
trots op mag zijn, straf omdat zij her
inneren aan Indië en dat terwijl Ne
derland staat te popelen om voor
eens en altijd boetedoening te doen,
maar dat nog niet kan omdat Jakarta
nog niet is als Amsterdam, Bandung
nog niet als Den Haag en Magelang
nog niet als Winschoten.
Het afreageren van een frustratie
noem je dat. Een levensgrote Neder
landse frustratie om de wijze waarop
Indië verloren ging, om het leugen
achtige taboe op de koloniale tijd, om
de geforceerde moderne kritische ge
schiedschrijving en frustratie omdat
het in Indonesië niet gaat zoals het in
een onafhankelijke staat behoort te
gaan. Nederland kan die knoop maar
niet ontwarren, men wil dat voorlopig
ook niet want het is veel te leuk en
veel te interessant om "progressief"
bezig te zijn, daarbij Indische Neder
landers gebruikend als een krabbeltje
tussen de aantekeningen.
RALPH BOEKHOLT
l!li!l!!!!!!lllllll!llllll]lll!!]!lllllll!lllll!l!l!l!!lllll!l!!lll[l!lllllllll!l!lll!l!IIIIIIilllllllllll!llllllllllllllllll!l!lllllllllll!llllllllllllll!lllllll!!ll!lllllll!llllllllll!lllll!l!IIN
Een poos geleden ontvingen wij van mevrouw Drost
een zelf ontworpen 15 Augustus herdenkingstegeltje. Ze
was eigenlijk uit ergernis op het idee gekomen, ergernis om
het feit dat er een 5 Mei tegel was ontworpen waarop geen
spoor te bekennen was van de gemeenschappelijke (natio
nale) oorlogsbeëindiging. Zo woedend was ze, dat ze op
haar "Indische tegeltje" onze bevrijding duidelijk liet uit
komen. Een tulp en een kembang sepatoe moesten Neder
land en Ned.-Indië symboliseren. "Nooit vergeten" had ze
erbij getekend.
Prachtig idee vond ik het, maar het tegeltje was te primitief
van uitvoering en bovendien de kembang Sepatoe en de
tulp waren reeds eerder gebruikt door een vereniging.
De heer Barkey, u weet wel de expert op het gebied van
familie-wapens, die zulke schitterende schilden ontwerpt,
hebben we aan het werk gezet. Dit en dat moest erop en
zus en zo. Met onze wensen en zijn fantasie en tekenvaar
digheid is Barkey aan het werk gegaan en dit tegeltje werd
het. Mooi of niet? En als u het in kleur ziet helemaal
Een bescheiden, 10,5 x 10,5 cm, maar uiterst chique tegeltje,
een zinvol geschenk voor bepaalde gelegenheden. In uw
huis mag dit teken van ONZE bevrijding niet ontbreken.
De tegels konden helaas niet voor 15 augustus klaar zijn,
maar nu zijn ze in onze winkel te koop.
No-
r
Prijs f 15,per stuk, inclusief porto f 17,50. Ook wanneer
u er 2 tegelijk bestelt, porto f 2,50. Bij 3 tegels en meer
wordt de porto f 4,25.
IlllllllIlllllllllllll!llj!llll!lllll!lllllllill!!l|[||||||illllll
3
