We maakten kennis met de directeur
van de thee onderneming Pasir Nang-
ka. Met hem, zijn vrouw en 2 zonen.
Meneer Hellema, een Indo, was een
eenvoudige vriendelijke man. Hij no
digde Moes en enkele groten uit om
bij hem te komen bridgen. Veel later
heb ik dit spel van mijn man geleerd.
Eén van de zoons van de heer Helle-
ma, John genaamd, kon het tijdens
onze vakantie in Pasir Nangka goed
vinden met Carla (onze 'zeemeermin').
Na zo'n bridgeavond gingen die twee
weieens een wandeling maken na toe
stemming gekregen te hebben van on
ze directrice en John's vader. Ja, er
werd toen netjes toestemming ge
vraagd. En als Carla door John thuis
gebracht werd keken de vriendinnen,
die in de slaapkamer op haar hadden
zitten wachten met nieuwsgierige blik
ken naar haar. Zagen ze iets van ver
liefdheid bij Carla of verbeeldden ze
zioh maar wat
Veel later toen we weer terug waren
in het Djatihuis heeft John ons nog
enkele malen opgezocht, maar van een
vaste verhouding met Carla is niets
gekomen, jammer.
(wordt vervolgd)
Deze foto komt voor in het boek "Het verbluffende kamp", herinneringen aan het
vrouwenkamp Kampong Makassar, West-Java, door Ko Luijckx. Het werd in 1945
uitgegeven en is niet meer in de handel. Wie weet de namen van de personen
die op de foto staan? Reacties aan Mevr. van Spanje, Kornalijnhorst 145, Den
Haag, tel. 070 - 47 14 46.
LATIJN IN INDIË
Wij zouden dit jaar per auto en cara
van naar Noorwegen, U weet wel een
grrroot en koud land en ook een land
met veel muskieten. Dus naar de dro
gist voor Obat Njamuk. Eenmaal bin
nen vroeg ik: "Heeft u een middel te
gen muskieten?" en toen Zus dat in
derdaad bleek te hebben, vervolgde ik
hoopvol (want berangkali ada): "...en
heeft u dan een merk dat Kajoe Poe-
tih olie heet?" (Naar minjak kajoe
poetih wilde ik niet vragen, want dat
ging natuurlijk te ver).
Toen grote verbazing, want de Bilt-
hovense schone bleek dit (voor haar)
uitheemse middel inderdaad te heb
ben en feilloos greep zij naar een
grote fles. Vervolgens vulde ze voor
mij een klein flesje, plakte er een
etiket op met een air van: "Straks
gaat deze domme vent er nog van
drinken."
Dankbaar pakte ik het flesje aan en
rook direkt aan de inhouden we
derom vertoefde ik in Makassar anno
1945, alwaar we na vier jaar Jappen
kamp voor het eerst weer met dit ty
pisch Indische produkt kennis maak
ten. De winkeljuf merkte niets van dit
korte, doch uiterst snelle uitstapje van
mij naar Celebes-en-weer-terug, en ik
bestudeerde het geschrevene op het
etiket. Wat ik las deed me zachtjes
over m'n achterhoofd wrijven, want
hoe ken deze? Op het etiket stond
namelijk "caju puti olie".
"Jonge dame," zei ik toen, "dat is ver
keerd gespeld, kajoe, dat hout bete
kent. wordt niet met een c geschre
ven." (Over de oude spelling "oe",
de nieuwe spelling "u" en de tj-klank
van de "c" in de moderne spelling
van het Indonesisch, wilde ik het maar
niet hebben.)
De winkeljuf wierp me een vernieti
gende blik toe en zei met een houding
van "wij intellectuelen": "Meneer, dit
zijn Latijnse woorden."
Deemoedig boog ik het hoofd zodat
ze mijn glimlach niet kon zien en zo
waardig mogelijk de warong obat uit-
schrijdend, mompelde ik iets van:
"Ach wat interessant, zit dat zo?"
POHON LINDE
ONDERHOUD GRAVEN
De heer en mevrouw Subroto in
Situbondo hebben laten weten
dat zij gaarne bereid zijn om
graven in Surabaya, Malang, Pa-
suruan en Situbondo te onder
houden. Om praktische redenen
geldt dit echter alleen voor gra
ven op de grote kerkhoven.
Nabestaanden die prijs stellen
op regelmatige bloemlegging bij
de graven en op goed onder
houd van de graven, kunnen
schrijven naar dit echtpaar.
Daarbij moet vermeld worden
naam en voornamen van de over
ledene alsmede de geboorte- en
overlijdensdatum.
Het adres van de heer en mevr.
Subroto luidt:
Jl. Mawar 1/5, Situbondo,
Jawa Timur, Indonesia.
MOEDERS BEELTENIS
Als de nacht mijn stede nadert
En ik in rust mij nedervlij,
Gaan er beelden van mijn leven
Heen of komen naderbij.
Ik zie het beeld van mijn moeder
Met haar lief en trouw gezicht,
Het grijze hoofd in leed gebogen
Onder het zwart omfloerste licht.
En haar oude moede handen
Krampen samen in haar schoot,
Smekend tot haar Heer en Meester,
Geef ons uitkomst in deez' nood.
Maar in haar zachte grijze ogen,
Ondanks slaag en tegenspoed,
Licht de vonk der stille hoop,
Brandt geloof met diepen gloed.
Ik zie vertrouwen in haar harte,
Haar geestkracht in de duisternis.
Heer der Heren, schenk ons spoedig
"Herrijzenis".
W. BARON
Uit mijn dagboek 1942-1945
Prisoner of War: Changi-kamp
(Singapore).
7
