geitjes in mijn door Ma gecultiveerde krul
len kwam vast te zitten. Ik was toen degene
die brulde - Si Matjan moet zich een hoed
je geschrokken zijn
Oom Meulen had (toen?) zelf geen kinde
ren en was dus een groot pedagoog I Hij
somde op welke verrukkelijke handelingen
allemaal te verrichten waren om het tijger
tje tot wasdom te brengen, en vergat niet
te vermelden dat de nagels regelmatig zou
den moeten worden geknipt, en "Dat mag
j ij doen", hetgeen mij het terechte gevoel
gaf dat daarmee de balans in evenwicht
zou worden gebracht I
Ik moet nog vele malen deze matjan gezien
hebben, en hem (haar?) hebben zien groei
en met een verbijsterende snelheid. Maar
het scherpst in mijn peutergeheugen werd
gegrift: die schitterende kop met die on
doorgrondelijke ogen, die beweeglijke neus,
de warme kleuren van de vacht. Het moet
oom Meulen groot verdriet gedaan hebben
het dier weg te moeten doen toen het te
groot werd. Hij sprak er later weinig over,
en Matjan's eigen stoel is lang ongebruikt
gebleven.
THEO EERDMANS
VI
TIJGER OP KORSI MALES
Wie beschrijft mijn opperste verbazing bij
het zien van de foto's op bladzij 27 van het
Moessonnummer 20 van de 29e jaargang,
ik bedoel de tijger met jongen en tijger op
korsi males I I Hoe bestaat hetdat
jongetje ben ik, toen ik een jaar of 6 was
en die tijger hadden we Radja genoemd.
Verdorie, wat kan dat raar lopen
Maar terug naar die tijger, want daar zit
een verhaal aan, dat ik U niet wil onthou
den. Radja kwam als verstoten zuigeling bij
ons in huis. En dat kwam weer, doordat
mijn oudste zuster Lex Haarman, assistente
was bij onze dierenarts, die óók de dieren
arts was van de Dierentuin in Bandoeng.
U weet wel dicht bij het zwembad Tjiham-
plas.
Niet zo'n uitzonderlijke tuin met dieren,
maar toch groot genoeg om er een tijdje
in zoek te brengen. Aangezien mijn moeder
een soort tangan dingin had voor planten
en dieren en wij van kleins af tussen de
dieren zijn opgegroeid, kwam elk probleem
geval uit de dierentuin bij ons terecht.
Hoeveel eieren van allerlei vogels er niet
in onze broedmachine zijn uitgebroed, legio
en je kon geen gek beest opnoemen of
er is wel een jong bij ons groot gebracht.
Zo kwam Radja dus ook bij ons, verstoten
door de moeder, zijn zusje was al doodge
beten en gelukkig redde de oppasser hem
van de dood. Wij waren volkomen weg van
Radja, vooral toen hij groter werd en ieder-
Pas verschenen:
NEDERLANDS-INDIË 1940-1946
(deel III)
Geallieerd intermezzo 15 augus
tus 1945 - 30 november 1946
door Jacob Zwaan
Dit derde deel van de trilogie "Ned.-
Indië 1940-1946" heeft als onder
werp de episode na de Japanse capi
tulatie tot aan het vertrek van de
Engelse troepen uit Ned.-lndië eind
nov. 1946, die bekend staat als de
"Bersiaptijd". Evenals de twee vorige
delen is ook dit boek met honderden,
voor een groot deel onbekende fo
to's geïllustreerd, wat deze prachtig
uitgevoerde documentaire over een
roerig en dramatisch tijdsgewricht
des te boeiender maakt.
Prijs 55,porto 6,50
BOEKHANDEL MOESSON
"EPISODE UIT MIJN LEVEN" -
door R. W. Dümpel
Een zeer persoonlijk document
van een man die terugkijkt op
zijn leven voor, tijdens en na de
oorlog.
Prijs 9,50 inclusief porto.
een angstig begon te kijken als hij bij ze
kwam. Toen heb ik echt begrepen dat roof
dieren niet gevaarlijk zijn, je kon alles met
hem uithalen. Maar nageltjes wel geknipt,
dong en niet alleen voor de bekleding en
de gordijnen.
Uiteindelijk moest hij terug naar de Dieren
tuin, hoe lang we dat moment ook hebben
gerekt, Pa vond het te gevaarlijk, hij gooi
de ons ook bij het spelen soms wat hard
handig op de grond en nooit huilen daarom,
want wij wisten dat hij dat niet om menens
deed. Gehuild hebben we toen Radja weg
moestzakdoeken te weinig en we wa
ren dagelijks in de dierentuin te vinden,
soms in de kooi van Radja (stoer toch I).
Tot bij de capitulatie was hij daar nog, als
een fantastisch specimen van zijn soort.
Helaas weet ik niet wat er tijdens en na de
oorlog met de dieren is gebeurd, maar
Radja en Ramon (de Orang Oetan) draag
ik altijd in mijn hart mee. Ach ik kan wel
door vertellen, maar ik mag maar 400 woor
den gebruiken en daar ben ik al overheen
denk ik, jammer,
Hoe bestaat hetwaar Moesson toch
niet goed voor is
TH. J. HAARMAN
INSTITUUT WIJNGAARDEN
Bij de voorplaat (Moesson No. 4 on
derste foto) nog een paar bijzonder
heden die we de vorige keer wegens
plaatsgebrek niet kwijt konden: Op de
1e rij rechts, 2e bank: Frans van der
Capellen, Henri Jacobs (t)- Achterste
rij rechts midden Leo Jacobs. Tweede
rij rechts, achterste bank links: Mathil-
de Jacobs. Andere meisjes waren: Ine
ke Schreuder, Titi Clignet, Marlisa.
Wie zijn de anderen? Graag opgeven
aan L. Jacobs, Enschedelaan 63t 2541
CH Den Haag.
FONDS RESTAURATIE
KRATON SURAKARTA
Verantwoording van via de Bank ont
vangen giften: Stichting Thurkowfonds
2.500,J. Hesselbach-Vingerhoets
50,E. v. Helsdingen 25,
Totaal ontvangen per 23-9-85 f 3.399,
Voor hun goede gaven zeggen wij alle
begunstigers van harte dank.
Bijdragen voor de restauratie van de
kraton kunnen worden gestort op
Spaarrekeningnr. 3576.147.225 t.n.v.
Coöperatieve Rabobank "Schevenin-
gen" B.A. onder vermelding van:
"Fonds Restauratie Kraton Surakarta".
Het postgironr. van de Bank is 262130.
STILLE GROET
Nog geen minuut ben ik binnen
geweest. Handdruk, dit zijn de
boeken, belofte dat we er zuinig
op zullen zijn, handdruk, bedankt
en het beste.
Ik zou in ieder geval 's morgens
komen, dat was afgesproken
toen hij enkele dagen eerder
opbelde met de vraag of belang
stelling bestond voor enkele
oude boeken die hij weg wilde
doen. Blijkbaar wilde hij meer
weg doen. Zijn kamer lag orde
lijk overhoop. Naast het voor
ons bestemde stapeltje geschrif
ten lagen er nog verschillende
andere, met een papiertje voor
wie het bestemd waren. Op de
grond stonden dozen en schil
derijen en her en der verspreid
lagen nog stukken die zeer de
moeite waard leken om nader
bekeken te worden, maar dal
was blijkbaar niet de bedoeling.
Met ons stapeltje keerde ik dan
ook maar weer deurwaarts en
voor de tweede en allerlaatste
maal drukte ik zijn hand. Terug,
zien zal ik hem nooit want van
daag of morgen is hij dood. Dat
zie je soms en aan hem was het
duidelijk te zien. Hij was oud
en op. Moe van het leven was
hij geloof ik niet. Tevreden zal
hij gaan, dankbaar voor wat ge
weest is maar de tijd is gewoon
om en vlak voor tijd moet je je
klaarmaken voor vertrek en dat
deed hij dan ook. Van zijn bezit
tingen maakte hij stapeltjes en
elk stapeltje kreeg een bestem
ming die hem goeddunkte. Wan
neer dan de laatste geweest zal
zijn om zijn stapeltje op te halen,
zal hij gaan zitten in zijn stoel
en tevreden rond kijken in zijn
kamer die dan een stuk leger is.
Klaar voor vertrek.
En op verschillende plaatsen zijn
mensen die wat spullen van hem
hebben en die af en toe nog
even aan hem zullen denken
wanneer ze een oud boek open
slaan en zijn naam in zijn hand
schrift op de eerste pagina zien
staan. Een bladzijde die vervol
gens wordt omgeslagen. Mis
schien had ik nog even met hem
moeten praten, bedacht ik in de
auto. Die behoefte had hij niet,
antwoordde ik mijn twijfel en de
auto werd gestart zonder eerst
de vraag te stellen of ik hem
misschien toch dingen had kun
nen vragen. Maar dat is een veel
te moeilijke vraag als je haast
hebt. Oude mensen gaan en jon
ge mensen laten hen gaan. Zo
gaat het.
RALPH
