4k""r"^
Het Fiatje van mijn vader
TE KOOR
TE HUUR SERVICE
J.G. YSSEL DE SCHEPPER
ALLE VERZEKERINGEN 1
De familie Korste op een tocht met het Fiatje, omstreeks 1938.
Doordat mijn vader eens het laatste lootje van de loterijman kocht en daarmee
een aardige prijs uit de loterij won, kon mijn moeder op de vendutie leuke meu
bels en andere huishoudelijke attributen op de kop tikken en mijn vader kocht
zich een 2e hands Fiatje, waarmee we ettelijke tochtjes hebben gemaakt op zijn
vrije zondag. In die tijd was de baas niet zo gul met vrije dagen en een zeven
daagse werkweek was menigeen geloof ik niet vreemd. Maar wanneer mijn vader
vrij was dan trokken wij er op uit. Wat waren die tochtjes voor mij, die misschien
door de smallfilms op school van het avontuurlijke echtpaar Johnson idolaat was
van reizen en vreemde gebieden zien, een belevenis.
Vanuit Semarang, waar wij toen woon
den maakten we dagtochten in de om
geving. We zijn naar het mooie strand
van Djepara gegaan. Een prachtig wit
strand. Men zei dat je daar niet te ver
in zee kon gaan daar de haaien tot dicht
bij de kust kwamen, maar het zag er
wel paradijselijk uit. Mijn moeder kocht
daar en passant een naaidoos van Dje
para houtsnijwerk die helaas in de
bersiaptijd verloren ging.
Ook gingen we naar Djrakah, waar je
erg veel djamboe kloetoek tegen een
kleine vergoeding aan de landbouwer,
uit de bomen kon plukken. Ik herinner
me dat mijn oudste broer wel eens een
fietstocht met zijn vrienden daarheen
maakte en dat zij dan met de djamboes
tussen de spaken en over het stuur en
de bagagedrager van hun fietsen terug
kwamen. Ook gingen wij met kennis
sen naar een zwembad, "Mangli" ge
heten, waar het water uit een bron
kwam. Het water was heerlijk fris en
het zwembad overschaduwd door een
grote waringin. We zwommen dan met
auto-binnenbanden om
De eigenaar van dat zwembad was een
totok gehuwd met een Indonesische
vrouw. Die vrouw maakte dan lempers
of ander lekkers dat zij aan ons ver
kocht. Ook maakten onze moeders, of
liever gezegd de kokki thuis, ketan met
gebakken djambal of nasi goreng die
in een grote witte kom, afgedekt met
pisangblad, werd meegenomen. We lie
ten ons al dat lekkers goed smaken
na al dat gespartel en gestoei in het
frisse nat.
Wij gingen ook graag een frisse neus
halen in Bandoengan of Kopeng. Bun
galow-dorpen op de helling van de
Een dag aan het blinkend witte strand van
Djepara.
CALPE - DENIA - TORREVIEJA
ALICANTE SPANJE
VILLA'S - BOUW- EN PLATTE
GRONDEN - RESTAURANTS -
TUINDERIJEN.
Oppervlakte naar keuze vanaf
77.000,Bezichtigingsreis bij
voldoende deelname 19-10-'85.
Huur v.a. 495,per maand.
Inter hypotheek max. 80% 30 jr.
All over the world.
Reiskosten vergoed bij koop.
INLICHTINGEN:
tel. 31/70294487 of 31/70654049.
Telex 26401 INTX NL.
^NIIII!!lji!l!IIII!lll!l!l!ll![llllll!llllllllllllll!llllllllll!lllll!lll!lll!llllll!l!l!l[ll|j!!!!l!lll[|||||||lllllllllll!lllllllliy[
Alg. Assurantiebedrijf "Argo"
Kantoor en woonhuis Corn, de Witt-
laan 83, Den Haag, Tel. 070 - 55 71 72
miin
Merbaboe. Wanneer de weg begon te
stijgen en wij hoger en hoger kwamen,
dan voelde je de lucht frisser en fris
ser worden en na de warmte van de
laagvlakte was het net als of je cham
pagne inademde. Vandaar de uitdruk
king 'n frisse neus halen." Eerst leg
den we aan in Salatiga, waar we bij
een bakker heerlijke kaasbroodjes en
appelbollen kochten ('s zondags). De
naam van die bakker schiet me nu, al
schrijvende, te binnen. Boejoet heette
die. Ik heb geloof ik nooit meer zulke
lekkere kaasbroodjes gegeten, of idea
liseer je de dingen in je herinnering?
Nog altijd heb ik die drang om te zwer
ven en er op uit te trekken op vrije
dagen. Zou dat nu komen door dat
Fiatje van toen of door de filmpjes van
het echtpaar Johnson dat altijd op avon
tuur ging door Afrika en andere gebie
den. In elk geval, wat me ook heeft
beïnvloed, wanneer de zonnestralen
door de grijze wolken proberen te
dringen dan voel ïk een verlangen om
er op uit te trekken. Helaas kan het in
dit land, ondanks de vele vakantieda
gen en een vijfdaagse werkweek niet
altijd. Want behalve dat ik mijn brood
moet verdienen moet ik ook njonja,
baboe dalem, kokki, baboe tjoetjie en
wat al niet meer, zijn. En natuurlijk laat
het weer het niet vaak toe.
Gelukkig komt Moesson regelmatig en
kan mijn hunkerend hart onder het le
zen van de verhalen van geestverwan
ten meedwalen naar al de gebieden
en streken waarover zij schrijven. En
op grauwe, grijze dagen denk ik met
weemoed aan die tochten van toen in
het Fiatje van mijn vader.
M. KORSTE
9