Wat gebeurde er na 1942
met het DJATI GESTICHT
Panti Astihart
\Lombaaa "RUMAH PIATU MU
i 1 1 «iiais 111111'
Ik was intens blij, dat ik haar nog heb
kunnen ontmoeten. Dat het onze laat
ste ontmoeting zou zijn, konden we
niet voorzien. Ik zat reeds in Suriname
toen ik het bericht ontving van haar
overlijden en het speet me toen, dat ik
haar geen laatste eer kon bewijzen.
Gelukkig dat mijn zus Charlotte en an
dere Djatipitten dit wel gedaan hadden.
Met dankbaarheid en eerbied zullen
de Pitten aan Moes blijven denken die
met strenge hand, doch ook met liefde
het leven van tientallen meisjes in het
Djatihuis leidde.
De meeste pitjes met wie ik nu nog
contact heb zijn goed getrouwd en ik
ben er zeker van dat ze met hun gezin
nog vaak zullen praten over het Djati
leven. We zijn wel erg verspreid. En
kelen zitten in Amerika, één in Austra
lië, anderen zijn in Indonesië gebleven
en velen zijn in Holland. Alleen ik zit
in Suriname, maar Indonesië zal ik
nooit vergeten.
De Djatipitten
Wies Kirkhove - Dora Kirkhove - Lies
v.d. Sluis - Irma v.d. Schoot - Wies v.d.
Berg - Agnes v.d. Berg - Netty v.d.
Berg - Harley Vos v. Zalingen - Bertha
Vos v. Zalingen - Marie Vos v. Zalin
gen - Martha v.d. Vaart - Lies v.d. Vaart
- Frieda v.d. Vaart - Paula v.d. Vaart -
Loes Jurgens - Anneke Klees - Betje
Klees - Frouke Drijver - Mimi Schrik-
ker - Wiesje Nagel - leke Gerrits -
Ansje Gerrits - Olly Coldenhoff -
Flora Coldenhoff - Fransje Colden
hoff - Irma Coldenhoff - Poppie
Douw v.d. Krap - Fietje Vreven -
Frieda Krause (Australië) - Anne-
Marie Krause (Amerika) - Poppie de
Quack - Evie de Quack - Anna Sauer-
bry - Nelleke Droop - Mora Droop -
Juna Papilaja - Lies Schuiling - Toetie
Radesé - Zus Radesé - Pereira - Loes
Daniëls - Rebecca Henderson - Martha
de Vreeze - Kitty Albrecht - Emma
Elias - Hertha v.d. Haagen - Vera Groo-
tings - Emma Lont - Anna Gaspers -
Maudy Fea - Marie Schot - Jo v.d.
Coevering - en zusjes - Like Vogel-
sangh (Amerika) - Jopie Ardesch (Ame
rika) - Elly Ludwig (Amerika) - Annie
Ardesch (Amerika) - Netty Kwist -
Wiesje Pachter - Jo v.d. Capelle (f
april 1983) - Annie Munick - Cristine
Dumas.
Op verzoek van mevr. Beudeker zonden wij de Moessons
waarin over het Djati Gesticht geschreven was, naar wat
zij meende, nu "Rumah Piatu Ursulinen" heette. Het zou aan
jln. Kramat Rayah 11 liggen.
Tot onze verrassing ontvingen wij na enige tijd een reactie
van de voorzitster van de Stichting van het tehuis. Een aller
prettigste brief van mevr. Sophie Sarwono (geb. Goenawan)
die ik notabene op de laatste Insulinde scholen reünie heb
kunnen ontmoeten. Als oud CAS-leerlinge was zij uit Indo
nesië overgekomen. Hieronder volgt haar relaas over het
Gesticht en de veranderingen die het heeft onderaaan sinds
1942.
"Stelt U zich onze blijde verrassing voor toen wij het be
kende tijdschrift Moesson (nummers 13, 14 en 15 van de
29ste jaargang) ontvingen I Wel was het adres een combi
natie van twee begrippen:
1. "Ursulinen" heette een Katholieke Lagere School die tot
aan de Japanse tijd aan Parapatan heeft gestaan: een
straat die loodrecht op Jalan Kramat Raya uitkomt.
2. "Rumah Piatu" (eigenlijk voluit "Rumah Piatu Muslimin")
betekent "Moslims Weeshuis, dat sinds juli 1942 in het
gebouw van het "Djati Gesticht" gehuisvest is. Kramat
heet nu Kramat Raya en "Rumah Piatu Muslimin" is op
Kramat Raya no. 11.
Dat de Moesson's foutloos aan ons adres werden afgeleverd
pleit toch wel voor de Jakartase postbode I
Het dagelijkse Bestuur van het Moslimse Weeshuis heeft
mij verzocht U te bedanken en ook U wat inlichtingen te
geven over het gebouw waarin eens de Djati-pitten zo ijverig
studeerden. Ik voldoe heel graag aan dat verzoek, ook om
dat ik als Voorzitster van Stichting "Rumah Piatu Muslimin"
mij nog levendig het een en ander herinner. Mijn moeder
(Ibu S. Z. Goenawan) heeft met enkele andere dames van
een sociale vrouwen-organisatie in Jakarta in 1931 het Mos
limse Weeshuis opgericht. Toen zij in 1973 stierf heb ik haar
werk als voorzitster van de Stichting voortgezet. Zelf woon
ik in Bogor (Buitenzorg) wat geen beletsel is; vooral sinds
het bestaan van de tolweg is Bogor als een voorstad van
Jakarta.
Is het toeval dat mevr. F. Beudeker-Gerrits die nu in Para
maribo woont, vroeger met haar ouders ook in Bogor ge
woond heeft? Ik heb haar beschrijving van een doodlopende
straat vlak bij een kali trachten te localiseren, maar het is me
niet gelukt. Toen zij een Djati-pit was (ik zie nog de jongelui
die langs het Djati-huis heen en weer fietsten en alleen voor
de toenmalige tram opzij gingen), was ik een C.A.S.-kip in
een witte blouse en blauwe geplooide rok als we gymnas-
Het achtergebouw van het weeshuis met de verdieping.
tiek hadden. Ik was op de 5-jarige HBS en kwam in 1940
klaar. Wij werden alleen opgefloten als er geen mannelijke
school- of klasgenoten met ons meefietsten. Opgefloten te
worden was anders best leuk; ons ego groeide daardoor
Nu terug naar het gebouw van het voormalige Djati-gesticht:
Het Moslimse Weeshuis "Rumah Piatu Mulimin" stond eerst
(lees verder volgende pagina)
Panti Asuhan - Lembaga "Rumah Piatu Muslimin" (Weeshuis van
de stichting Moslims Weeshuis) staat er op het naambord, die nog
altijd dezelfde plank is van het oude Djati-gesticht.
13
