IA1
Hoe haal je een SIM
In het tijdschrift TEMPO van een tijdje
terug stonden wat verhaaltjes van de
diverse verkeers-"operasies" die men
nog steeds om de zoveel tijd in heel
Indonesia houdt. De afgelopen jaren
hebben we hier de Operasi Tertib,
Teratai, Lancar en nog een paar an
dere gehad. Bijna elk jaar wel eentje
die dan minstens twee maanden duurt
en daarna nog eens met zoveel tijd
verlegd wordt. Deze Operasies houdt
de Polisi vooral om het volk wat "ver-
keers-manieren" te leren en om tege
lijkertijd ook wat "keurings-aksies" te
plegen. En dan wordt ook alles wer
kelijk gekeurd. Het voertuig binnenste
buiten gekeerd en de bestuurders ge-
checked of ze wel goeie papieren
hebben.
U begrijpt dat dit alles tot zeer grote
ONtevredenheid van de bevolking is.
Want tijdens die periode kan en mag
opeens alles NIET meer wat anders
altijd wel kon of met een (half) geslo
ten oog werd toegestaan.
Maar dat moet gezegd worden
het is meteen drastisch rustiger op
straat. Ja nogal logisch ledereen bij
wie maar iets niet klopt, blijft liever
thuis of neemt het openbaar vervoer.
Als je dat kunt krijgen tenminste
want ook dat openbaar vervoer neemt
afWant vele bussen en opelets
rijden in bar slechte staat, zonder goe
de papieren of met een sopir zonder
SIM (Surat Izin Mengemudi rijbe
wijs)En vaak komt ook nog
erbij dat, omdat bepaald verkeer wat
afneemt, het restant maar meteen op
geheel eigen initiatief de tarieven flink
verhoogd, er is immers plots een te
kort en dat voor de kleine Bung zo
duur wordt dat hij maar liever helemaal
thuisblijft.
Ach, ach, wat 'n heerlijk land toch waar
dat zomaar kan! Maar het lezen van
dat nieuws in die TEMPO bracht me
meteen weer met een ruk terug naar
de "Operasi Lancar" van wat jaren
terug. Een operasi die me na tien jaar
Jakarta (jaja, echt waar!) toch maar
L
deed besluiten om een "officieel" rij
bewijs te nemen.
Al die tien jaar lang had ik gewoon
enorm gezwijnd met motor en auto.
Ik had wel een rijbewijs, alleen geen
geldig, en van korte duur. In '73 ging
ik nl. naar Indonesia toe met een
Internationaal rijbewijs voor een auto,
een zg. B-rijbewijs. Dat Intern.-rijbe
wijs, dat alleen maar een jaar geldig
is, staat geheel in het Engels. Maar
dat kan geen enkele eenvoudige ver
keersagent lezen/begrijpen natuurlijk.
("Allah! We mogen blij zijn als die lui
een beetje kunnen lezen en schrijven!"
zei een gepensioneerde Kepala-Polisi
mij eens lachend
Ik ben vaak g-enoeg aangehouden bij
kleine straat-razzia's en mocht geluk
kig altijd direkt weer doorrijden als
zo'n arme agent dat Engelse ding van
mij zag. Daarbij had ik, voor alle ze
kerheid, ook altijd een pampiertje van
duizend roeps onder het plastic-etui
zitten. Als je het rijbewijs opensloeg
zag je meteen heel groot en duidelijk
dat bankpapier liggen. Dus dat moest
die agent dan eerst van onder het
doorzichtige plastic peuteren om iets
te kunnen lezen.
Nou ja, als dat dan met wat moeite
gebeurd was stond hij daar dus met
zo'n briefje van duizend in z'n hand
naar al dat vreemde Engels te staren
en dan werd het meestal meteen
met een onbegrepen "Baik!" terug ge
reikt. Met achterhouding van het biljet
natuurlijk
Alleen een keer mislukte dat. De agent
eiste zomaar vijf-duizend "En an
ders?' 'vroeg ik. "Kalau tidakdi-
tilang dan pengadilan antwoorde hij
wat barsig (dus beboet en voorkomen).
Nou ja, toen wat tawar niet hielp, kreeg
ik er goed de schurft over in en zei
toen maar dat ik toch maar ge-tilang
wilde wordenwant er zijn gren
zen nietwaar Baasje goed de pest
in, schreef een bonnetje uit en ver
telde me waar en wanneer k moest
voorkomen en de boete betalen.
Ik had het die week toevallig heel druk
op kantoor en vergat die datum vol
komen. Kwam pas na een paar dagen
naar de Rechtbank om alles toch te
oeroes. "Oh, uw zaak is al voorge
komen en U bent bij verstek veroor
deeld", zei een mannetje achter een
buro, "zou U even daar en daar kun
nen betalen?" Ik er naartoe en toen
bleek de boete alleen maar Rp. 3.000
te zijn"Aha!" dacht ik, "toch maar
weer twee mille "winst" en nam me
heilig voor om nooit hoger te gaan als
Rp. 3.000 pungli (omkoopsom)En
zo zwijnde ik er tien jaar lang door
heen.
En toen kwam die groots opgezette
Operasi Lancar in '83. Ik werd in die
twee maanden zo vaak aangehouden
dat ik uit mezelf het biljet in dat etui
maar verminderde tot vijfhonderd pop.
Want, dacht ik, ten eerste wordt het
mij teveel en ten tweede vingen die
lui in deze tijden toch genoeg
Maar nu heb ik, bedenk ik me nu, al
tijd veel geluk gehad omdat die agen
ten meestal Javanen of Sundanezen
waren (die zijn het "makkelijkst"). Dat
kan je nl. zien aan hun naam. De Po
lisi in Indonesia draagt, net als in het
leger, de eigennaam boven de rech
terzak op de borst.
Maar op een dag werd ik weer eens
aangehouden en ik las op de borstplaat
dat het een Batak was. Ik was meteen
wat meer op m'n qui-vive want dit
volkje behoort beslist tot de meer
snuggere! En ja hoor. Oom agent leest
alles lang en nauwkeurig na, slaat het
dicht, schudt zijn hoofd en zegt: "Sor
ry Pak, U rijdt motor maar dit is een
B-rijbewijs, dus voor auto's. Dit mag
ik dus niet goedkeuren I"
Toen trok ik mijn meest verbaasde
gezicht en loog: "Loh! wist U dan
niet dat bij ons in het Westen een B-
rijbewijs voor auto's EN motoren is?
Pas voor trucks, bussen en zo heb je
een ander bewijs en dus letter nodig!"
Toen was hij weer aan de beurt om
stomverbaasd te zijnNou ja, toen
werd er eerst wat ge-ngobrold over
de vele verschillen tussen Oost en
West enzovoortsmaar na een
tijdje liet hij me toch maar gaan. En
dat bankbiljet liet hij zitten, hoefde hij
niet te hebben want hij had weer wat
geleerd, kata-nyaI
Well, ikke ook, n.l. dat het toch wat
gevaarlijk werd en dat ik maar beter
een rijbewijs kon aanvragen. Want
misschien zou ik nog eens een Batak
treffen die wel iets meer wist van het
Westen en dan was ik beslist de si
gaar
De volgende dag op kantoor meteen
gevraagd wie een baasje wist dat een
rijbewijs zonder veel moeite (en geld!)
kon oeroessen. En een paar dagen
later meldt zich een klein Chineesje
op kantoor die zegt dat hij dat kan.
Had ook maar vast een hele stapel
formulieren voor de aanvraag bij zich.
Ait Tunggu dulu Laten we het eerst
16
