DARIMANA
KEMANA?
ZESTIG JAAR
GUEST HOUSE PGI
JTWolterson
Vanwaar, waarheen?
Vorig jaar ben ik het geworden. Het ging, net als in voor
gaande jaren, vanzelf. Ik hoefde er niets voor te doen,
van de ene op de andere minuut was ik het. Eigenlijk heel
gewoon en het vermelden niet waard, ware het niet, dat
ik op m'n zestigste voor een grote verandering in m'n leven
kwam te staan. Ik raakte namelijk in die ene op de andere
minuut dat ik verjaarde ook m'n werkkring kwijt en ben
zodoende verplicht m'n verdere leven als gepensioneerde
af te maken. Zielig? Nee hoor.
Ik ben er nu zo'n half jaartje mee bezig en kan alleen maar
constateren dat het me uitstekend bevalt, zelfs beter dan
werken. Ik heb het wel veel drukker gekregen, want door
m'n zestig jaar val ik nu onder de bejaarden en dat wil
zeggen dat er een stelletje ouderenzorgdeuren voor me
open zijn gegaan waar ik geen weet van heb gehad in m n
werkzaam leven. Ik had die deuren natuurlijk links kunnen
laten liggen en m'n verdere leven in rust blijven slijten,
maar zo nieuwsgierig als ik groot ben, moest ik meteen
achter zo'n deur kijken en toen was ik verloren.
Ik kwam in een gezellig ingericht zaaltje, waar zo n vijftig
vrouwen en drie mannen zich neer hadden gezet voor het
wekelijkse spelletje bingo. Een ouderenzorghelpster kwam
op me af en heette me van harte welkom en nodigde me
uit om aan een van de tafeltjes plaats te nemen. Omdat ik
graag aan een tafeltje met mannen wilde zitten vroeg ik,
wijzend op een man achter in het zaaltje, waar de rest van
de mannen waren. Dood", antwoordde ze zachtjes, en
meewarig liet ze er op volgen: "Het zijn hier praktisch
allemaal weduwen. Vrouwen leven nu eenmaal langer dan
mannen".
Dat was wel even schrikken. De wetenschap: het lage ge
middelde van de levensduur van een man, zorgde eigenlijk
voor de grootste verandering en de drukte in m'n verdere
leven. Om maar niets te missen van de jaren die me nog
resten stortte ik me als kleuterbejaarde op de geneugten
van het dagleven van de bejaarden: kaarten, sjoelen, zin
gen, kleien, figuurzagen, dansen enz. enz.
En nu, met een half jaar ervaring achter de rug, kan ik er
niet genoeg van krijgen, want ik heb iets geweldigs ontdekt.
Alles wat ik nu doe toont zo'n grote gelijkenis met m'n
handel en wandel tijdens m'n militaire diensttijd in Neder
land en Indië (1946-1949), dat het net lijkt of ik met her
halingsoefeningen bezig ben. Het klinkt ongeloofwaardig,
maar hier volgen enkele voorbeelden:
- Met m'n zestigpluskaart op zak reis ik weer net zo als
vroeger in militaire dienst: gratis of voor half geld.
- Ik sjouw weer net als in dienst naar de kantines (goed,
ze heten nu bejaardensozen, maar wat is een naam).
Op elk uur van de dag kan ik daar een kaartje leggen
en precies als toen vroeger in de pelotonskantine in de
kampong, alleen onder het genot van een flesje limonade.
Iets sterkers is er nu ook niet te krijgen.
- Op feestjes dans ik ook weer als in de jaren veertig:
slow, slow en slow. En als ik m'n dag heb gaat er nog
een hipje tussendoor. Meer variaties kan ik niet meer
opbrengen, want met m'n benen kan ik niet zo goed
meer uit de voeten. En m'n danspartner druk ik ook weer
stevig tegen me aan. Nu alleen voor de steun.
- Ik heb me ook weer op het wandelen in de vrije natuur
gestort. Als een nog steeds geroutineerde sawah-stam-
per banjer ik door bos en hei, goed links en rechts kijkend
net als in Indië. Alleen m'n wapen is nu een wandelstok.
- Ik heb me zelfs ook weer aan de sport uitgeleverd. Alleen
spring ik niet meer achter een tussen twee klapperbomen
gespannen volleybalnet, maar nu achter een tafeltennis-
netje.
- Ik zoek het water ook weer op. Had ik nooit voor mo
gelijk gehouden. En in het voor bejaarden extra verwarm
de water van het ondiepe bad in het tropisch gedecoreerd
zwembad plons ik net als in de kali heerlijk in het rond.
Daarna ga ik een uurtje sateetje spelen (rondwentelen
op de zonnebank), want een niet te stuiten drang naar
de kleur van een gebruinde jongen van overzee heeft
zich van me meester gemaakt.
U ziet het, gelijkenissen te over. Helaas moet ik U verdere
gelijkenissen onthouden, want in het wijkgebouw wordt op
me aewacht. Ik moet meedoen aan de sjoelwedstrijden.
J. BLOKKER
ONDERZOEK POSTVERZORGING
ZEEMACHT
In verband met een onderzoek ge
vraagd complete poststukken van en
aan Nederlands marinepersoneel in
Nederland en Overzeesche gebieds
delen in de periode 1813-1962 t.b.v.
postale studie "150 jaar postverzorging
in de Nederlandse Zeemacht", door
medewerker afd. maritieme historie
van de marinestaf te Den Haag.
Bereidheid is aanwezig om als tegen
prestatie voor GOED materiaal, zoals
o.a. E.O. fil.stukken (brieven e.d.) en/
of brieven, kaarten, ansichtkaarten,
postpakketkaarten of andere postale
stukken voorzien van frankeerzegels,
uit vooral de periode 1852-1945, (in
vrije tijd) genealogisch onderzoek te
verrichten naar oud-marinepersoneel
(veel ervaring op dat terrein aanwezig),
ook andere bronnen zoals foto's van
personen en/of schepen enz., scheeps
journalen, stamboeken enz. kunnen
worden nagetrokken.
Wij kunnen elkaar waarschijnlijk van
dienst zijn. Brieven met aanbiedingen
en wensen graag aan M.K. Zaagman,
Ds. v.d. Boschlaan 225, 2286 PH Rijs
wijk ZH, tel. 070 - 94 65 39 of (overdag)
1628 61.
REONIE SUMATRA SPOORWEG
Op zaterdag 31 mei a.s. zal in Hotel
De Gouden Wieken te Den Haag de
Sumatra Spoorweg reünie plaatsvin
den. Het samenzijn vangt aan om
10.00 uur en duurt tot 17.00 uur.
Per persoon bedragen de kosten voor
deelname 20,en die voor de nasi
maaltijd f 15,— p.p. Belangstellenden
wordt verzocht het verschuldigde be
drag voor 15 mei a.s. over te maken
op giro 50564 t.n.v. penningmeester
Sumatra Spoorweg te Amersfoort.
Hotel De Gouden Wieken is gelegen
aan de Scheveningseweg 237 en is
vanaf Den Haag Centraal te bereiken
met tramlijn 7 en vanaf Hollands Spoor
met tramlijn 8.
Verdere informatie is in te winnen bij
de heer H. Neumann, tel. 020-31 05 32
en bij de secretaris van het comité,
tel. 02968-57 67.
(voorheen Wisma DGI)
Jl. Teuku Umar 17, Jakarta, tel.
342896.
U bevindt zich in het centrum
van de stad en in een "family"
sfeer.
VANWAAR, WAARHEEN?
(Darimana, Kemana
door Ir. J. F. Wolterson
Leven en werken van een hout
vester in, vóór en na de oorlog
ni Ned.-Indië.
Prijs f 35,
14
